Ο κριτικός τέχνης του «New York Review of Books» Τζεντ Περλ καταγράφει τις εντυπώσεις του για τη μεγάλη αναδρομική του Λούβρου και του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης για τον Ντελακρουά, διατηρώντας ενστάσεις για το κατά πόσο αποδόθηκε το πάθος του μεγάλου ζωγράφου για το χρώμα. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια αναδρομική έκθεση θέτει προκλήσεις. Σε μια εποχή που αγωνιζόμαστε με αμφιβολίες και συμβιβασμούς σε τόσους τομείς της κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής μας, οι επισκέπτες των μουσείων μπορεί να νιώσουν αμήχανα μπροστά στον ισοπεδωτικό ρομαντισμό ορισμένων από τα έργα του. Οι μεγαλύτεροι πίνακές του, μαζί με τα οπερατικά και συμφωνικά έργα του Εκτός Μπερλιόζ και τα μυθιστορήματα ή τα ποιήματα του Ουγκώ “σαρώνουν”  με μια επιμονή που μπορεί να φτάνει σ’ εμάς όχι ως κύρος , αλλά ως αυταρχισμός. Ισως προτιμάμε οι ρομαντικοί μας ζωγράφοι να είναι φιλοσοφημένοι, σκεπτικοί και νευρωτικοί, όπως ο Γερμανός Κάσπερ Νταβίντ Φρίντριχ ή στοχαστικοί, με ειδυλλιακές τάσεις, όπως οι Αγγλοι Τζον Κόνσταμπλ και John Constable και Τ.Μ. Τέρνερ».