Αντιστροφή ρόλων

Σε παγκόσμια πρωτοτυπία και για συγκεκριμένους ιστορικούς – γεωπολιτικούς λόγους, ο Ελληνισμός ως εθνική οντότητα έχει δύο κρατικές εκφάνσεις: την Ελλάδα και την Κύπρο. Στο δίπολο Ελλάδα – Κύπρος, παραδοσιακά η Ελλάδα ήταν η προστάτιδα μητέρα και η Κύπρος η ανήλικη θυγατέρα. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο κυμαίνονταν από καταστροφικές παρεμβάσεις της μητέρας στα εσωτερικά της θυγατέρας, έως το δόγμα της θεσμοθετημένης αλλά υποκριτικής ανευθυνότητας, ότι δήθεν «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται».

Αλλά σήμερα συμβαίνει το εξής πρωτότυπο: ενώ η μητέρα Ελλάς καταρρέει σε όλα τα επίπεδα, η θυγάτηρ Κύπρος βγήκε σώα και επηυξημένη από τα Μνημόνια, ανέδειξε νέα γενιά φερέλπιδων πολιτικών, δημιούργησε ζηλευτό σύστημα λαμπρών ιδιωτικών πανεπιστημίων που προσελκύει φοιτητές πανταχόθεν (και από την Ελλάδα). Και το κυριότερο: με έναν απροσδόκητο και θα έλεγε κανείς αιφνιδιαστικό τρόπο, η μικρή Κύπρος αναδείχθηκε σε μεγάλο παίκτη στην παγκόσμια ενεργειακή και γεωστρατηγική σκακιέρα, καταφέρνοντας να θωρακιστεί αποτελεσματικά και χωρίς δικό της κόστος από εξωτερικούς κινδύνους.

Τα βήματα ήταν τα εξής: 1. Απόρριψη του νιοστού σχεδίου διζωνικής -δικοινοτικής ομοσπονδίας, που θα έθετε και το υπόλοιπο νησί υπό το διαρκές βέτο της Αγκυρας. 2. Σύναψη στενής πολιτικής και στρατιωτικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. 3. Παραχώρηση θαλασσίων οικοπέδων σε δυτικές εταιρείες εξόρυξης στενά συνδεδεμένες με το δυτικό πολιτικό κατεστημένο. 4. Αδιαφορία χωρίς τυμπανοκρουσίες προς τις τουρκικές απειλές και σταθερή χωρίς αμφιταλαντεύσεις υλοποίηση του ενεργειακού προγράμματος.

Στο ερώτημα που θέτουν ορισμένοι γεωστρατηγικοί αναλυτές, εάν η αμερικανική πολιτική είναι διατεθειμένη να θυσιάσει την Τουρκία χάριν της Κύπρου, η απάντηση είναι ότι η Τουρκία ΔΕΝ θα φτάσει στο σημείο να θέσει τις ΗΠΑ προ αυτού του διλήμματος. Θα πιέζει, θα εκβιάζει, θα παζαρεύει, αλλά δεν πρόκειται να καλέσει τις ΗΠΑ να επιλέξουν μεταξύ αυτής και της Κύπρου. Και φυσικά ΔΕΝ θα αποτολμήσει να προκαλέσει στρατιωτικά τη Δύση.

Με αυτόν τον τρόπο, η Κύπρος έχει δημιουργήσει γύρω της απρόσβλητο προστατευτικό κλοιό, που αποκλείει κάθε στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας εις βάρος της. Επομένως, φαίνεται ότι – πλην συγκλονιστικού απροόπτου – λαμπρό μέλλον περιμένει την Κύπρο. Στο δίπολο Ελλάδα -Κύπρος, μοιάζει η Κύπρος να μετεξελίσσεται στο κέντρο βάρους του Ελληνισμού και σε μοντέλο επιτυχούς διαχείρισης των προκλήσεων του 21ου αιώνα. Και η Ελλάδα μέλλει να σύρεται πίσω της, μαζί με τους χιλιάδες ελλαδίτες φοιτητές που σπεύδουν για σπουδές στην Κυπριακή Δημοκρατία. Χωρίς όμως το ελλαδικό πολιτικό σύστημα να είναι σε θέση να υιοθετήσει μία αντίστοιχη πολιτική, που ασφαλώς δεν υπηρετείται με ιδεοληψίες, ούτε με πελατειακές πρακτικές, ούτε με πρόσωπα χωρίς τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις.