Ως φοβερός ο τόπος ούτος! Φτάσαμε στο σημείο να αναρωτιέσαι, πλέον, αν μήπως και οι ταξιτζήδες όταν βγαίνουν για βάρδια θα πρέπει να φοράνε τσίγκινο σωβρακάκι. Είναι πιθανό να συμβεί κι αυτό στα πλαίσια του taxiκού πολέμου που έχει εξαπολυθεί εν γένει – άλλοι πυροβολούν τους οδηγούς ταξί, άλλοι τους ληστεύουν, και ήταν θέμα χρόνου να προκύψει και ο αποτρόπαιος βιασμός. Κυκλοφορούν τόσοι ξαναμμένοι μερακλήδες έξω, με σεξουαλικά βοηθήματα στην τσάντα ή στην τσέπη που τα τραβούνε γρηγορότερα απ’ όσο ο Λούκι Λουκ το εξάσφαιρο, οπότε πρέπει όλοι, όσο να ‘ναι, να φυλαγόμαστε. Κι όσο πιο νταβραντισμένος είσαι, τόσο πιο ποθητός, πιο ευάλωτος.
Οπότε σε λίγα χρόνια ενδέχεται να αλλάξουν σιγά σιγά τα πράγματα και να καθιερωθεί και ημέρα κατά της βίας των ανδρών, ενώ οι στρέιτ θα έχουν πιθανώς φτιάξει ώς τότε δικές τους  οργανώσεις και το δικό τους γλωσσικό ιδίωμα, τα καλιαρντά for men.
Απ’ την άλλη ευτυχώς δεν κυκλοφορούν και καθαρίστριες πέμπτης δημοτικού που δεν πήραν το πτυχίο της βασικής εκπαίδευσης και μπορεί να έχουν πλαστογραφήσει το απολυτήριο για να βρούνε δουλειά, διότι έχουν όλες κλειστεί για δέκα χρόνια στη φυλακή για το βαρύ και ειδεχθές τους έγκλημα, κατά συνέπεια από αυτή την άποψη είμαστε τουλάχιστον ασφαλείς. Γενικά οι χειμαζόμενες καθαρίστριες εν Ελλάδι αποτελούν κάποιου είδους περίπλοκο ζήτημα που επανέρχεται διότι έχουν συμβολοποιηθεί ταξικά και προκαλούν ιδεολογική σύγχυση όταν αναφέρονται, ιδίως μετά και την υφυπουργό που προσελήφθη ως καθαρίστρια και εξελίχθηκε «μυστηριώδικα» και ραγδαίως. Οπως ο Μαδούρο που έγινε πρόεδρος της Βενεζουέλας ενώ ήταν οδηγός λεωφορείου – δεν ξέρουμε αν έκανε και αντιπρόεδρο κάποιον εισπράκτορα, κάτι πολύ πιθανό στα καστ και στο μελό της Λατινινο-Βαλκανικής Αριστεράς.
Κι ευτυχώς επίσης που αρκετοί από μας, εκτός από μη-ταξιτζήδες,  δεν είμαστε και κοσμηματοπώλες διότι τότε θα είχαμε εξ αντανακλάσεως άλλο περίπλοκο πρόβλημα συμβόλων και όχι μόνο κι άσε να λένε πως ο χρυσός μάς φέρνει πιο κοντά. Εξάλλου αυτό το κοντά είναι το πιο επικίνδυνο. Επιπλέον, έχει και αρκετό καιρό να γράψει ο κ. Καρανίκας ώστε να μας διαφωτίσει κοινωνικοπολικώς σε διάφορα τέτοια, δύσκολα, ιμπεριαλιστικά θέματα, όπως τα παραπάνω. Είναι φανερό πως κάποιοι άνωθεν του έχουν απαγορεύσει να σχολιάζει τα πράγματα, παρά τη βαθύτητα και την οξυδέρκεια που χαρακτηρίζει τον λόγο του, πιστεύοντας πως οι ίδιοι είναι πιο σοφοί και πιο ορθοί ιδεολογικώς. Πάντως να δηλώσουμε πως έχουμε ήδη στερητικό σύνδρομο όσον αφορά τον λόγο του κ. Καρανίκα που  εξέλιπε, προφανώς λόγω κομματικής εντολής. Δυστυχώς ο δριμύς και εύστοχος αυτός σχολιαστής – τρολίστας  συμμορφώθηκε προς τις υποδείξεις να απέχει των δημοσίων λέξεων, αν και ως επαναστάτης που είναι δεν όφειλε να υπακούσει στη λογοκρισία. Αλλά ευτυχώς εκείνοι που έγραψαν ότι μπορούμε να τρώμε με ταξικό ενθουσιασμό νόστιμα ραδιενεργά ραδίκια Σοβιετίας συνεχίζουν ακάθεκτοι και αυτό είναι τουλάχιστον κάποια μικρή παρηγοριά.
Ως φοβερός ο τόπος ούτος! Και τι γίνεται, παίδες, με την Εκκλησία; Τώρα που νομιμοποιήθηκε το χασίς θα πολεμήσουμε το όπιο του λαού; Δεν είναι αντιφατικό; Πριν κάνουμε χωρισμό κράτους – κόμματος, μας έπιασε άγχος με τους ιερείς.  Αλλά προφανώς πρόκειται για άλλον ένα θεατρικό πόλεμο της κυβέρνησης που χάνεται απ’ τ’ αποδυτήρια, παρά το ότι έχουμε έναν Παπά στην εξουσία. Οπότε, μετά το ναυάγιο, λες οι κυβερνητικοί να φορολογήσουν και τα παγκάρια για ρεβάνς; Μιας και σκέφτονται ήδη να βάλουν χέρι στις θυρίδες (που θα έχουν ήδη αδειάσει σε μια μέρα) δεν αποκλείεται να βάλουν ΦΠΑ και στα κεριά – οι λαμπάδες βέβαια θα έχουν μεγαλύτερο, της τάξεως του 23%, στα πλαίσια του θεατρικού ιδεολογικού πολέμου. Αν και ενόψει εκλογών, μπορεί όλα αυτά να ανατραπούν ξαφνικά με κωλοτούμπα και ένα σοβαρό ποσό από το κοινωνικό μέρισμα να δοθεί, τελικά,  στις εκκλησίες για να αγοράσουν νέα επίχρυσα μανουάλια, πορσελάνινα καντήλια pyrex, χειροποίητα τέμπλα και τη σιωπή των ιερέων. Ποτέ δεν ξέρεις.
Θα έλεγα, δε, πως αυτή είναι μια καλή προεκλογική ιδέα: δωρεάν πολυέλαιοι για όλους τους ναούς της επικράτειας, οπότε, εντός ολίγου ίσως προκύψει και θεαματική εκλογική μεταστροφή του εκκλησιάσματος – δεν κατάλαβαν οι τωρινοί το λαμπρό παράδειγμα του Αρη Βελουχιώτη που είχε πάντα κοντά του έναν παπά, τον πατέρα Ανυπόμονο, κι έψηνε έτσι ευκολότερα αφελείς χριστιανούς να τον ακολουθούν στα βουνά και στις χαράδρες του Φάγγου. Οι σημερινοί είναι άπειροι και παρασύρθηκαν από το κομουνιστικό, αντι-κληρικό τους μένος που είναι σοφός της απωλείας σύμβουλος. Αγαν λυσσώντες και εμμανώς έχοντες κατά της Εκκλησίας πέσανε τελικά σε παλιά, δοκιμασμένα λάθη. Κάνανε αδέξια πολιτική εν τάφω. Αιωνία τους η μνήμη. Εκτός αν αρχίσουν να διορίζουν μαζικά και τους νεωκόρους. Γιατί όχι; Τόσες νεο-κόρες διόρισαν.
Ως φοβερός ο τόπος ούτος! Παράλληλα διαβάζοντας την ανακοίνωση του Μαξίμου κατά του προγράμματος για την Παιδεία του κ. Μητσοτάκη, παρατηρώ ότι ταυτίζουν τους αρίστους με τη δημιουργία οφσόρ εταιρειών – τέτοιο συλλογιστικό άλμα δεν θα το έκανε ούτε εκείνος ο συνοικιακά κομψευόμενος των ΑΝΕΛ που, για να συμμετάσχει στη διαμάχη περί Εκκλησίας, δήλωσε πως κάποιοι μητροπολίτες κλέβουνε τα τάματα απ’ τις εκκλησιές. Συγκλονιστικό επιχείρημα. Και κάποιοι ταξιτζήδες μπορεί να κλέβουν στο ταξίμετρο, άρα ορθώς βιάστηκε ο νεαρός. Κραι-πάλη των τάξεων.
Τα καλοβουρτσισμένα, ολόλευκα δόντια του κ. Παπαδημούλη και το σχολαστικώς ψαλιδισμένο μουστάκι του θεωρούσα πως είναι μια μακρινή ένδειξη πως διολισθαίνουν προς τη σοσιαλδημοκρατία – αλλά δεν είναι έτσι. Αποδεικνύονται με την παροχολογία ενδοξότεροι της όποιας παλαιοκομματικής Δεξιάς του μεταπολέμου – άντε να μοιράσουν και δωρεάν ζώνες αγνότητας στους ταξιτζήδες για να θηρεύσουν την εύνοιά τους. Απίθανο; Καθόλου. Θα έλεγαν πως είναι ένα χαρισμένο ηθικό πλεονέκτημα.