Ενας φτωχός οικογενειάρχης, που ζούσε σε ένα δωμάτιο με την πολυμελή οικογένειά του, πήγε στον Χότζα και του ζήτησε ένα πιο μεγάλο σπίτι για να μπορέσουν να ανασάνουν λίγο. Ο Χότζας του συνέστησε να βάλει στο δωμάτιο και ό,τι ζώα είχε στην αυλή του, ακόμα και τον γάιδαρό του. Ο άνθρωπος ακολούθησε τη συμβουλή και ξαναγύρισε κλαίγοντας. Ο Χότζας του είπε τότε να βγάλει τον γάιδαρο. Ο οικογενειάρχης ξαναπήγε την επομένη χαρούμενος: «Σ’ ευχαριστούμε Χότζα μου, είμαστε λίγο καλύτερα»…

Η ιστορία αυτή του Ναστραντίν Χότζα ήρθε ξανά στο μυαλό μας αυτές τις μέρες με αφορμή τα «μέτρα ανακούφισης των ευπαθών ομάδων» που ανακοίνωσε στη Βουλή ο Πρωθυπουργός. Επειτα από συνεχείς μειώσεις των εισοδημάτων και αφού προκάλεσε στα νοικοκυριά και τους επαγγελματίες οικονομική ασφυξία, θα δώσει και φέτος επιδόματα και οριακές ελαφρύνσεις σε εξαθλιωμένους πολίτες προκειμένου να νιώσουν κι αυτοί καλύτερα, όπως ο οικογενειάρχης του Χότζα. Με την προσδοκία βέβαια να το ανταποδώσουν στις κάλπες.

Στην προσπάθειά του ο Πρωθυπουργός να διαχωρίσει τις τελευταίες του εξαγγελίες στο «μεταμνημονιακό» πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης από τις «αυταπάτες» του αντιμνημονιακού προγράμματος – που εξήγγειλε στο ίδιο μέρος τέσσερα χρόνια πριν – ανακοίνωσε στη Βουλή ότι κάνει τον απολογισμό των 100 πρώτων ημερών της διακυβέρνησής του, σαν να μην κυβερνούσε ο ίδιος και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Δεν θυμάται τίποτα ο Αλέξης Τσίπρας για την εξάμηνη αυτοκτονική διαπραγμάτευση του ’15, για κάποιον Βαρουφάκη, για την υπερφορολόγηση ιδιωτών και επιχειρήσεων, για το αδιέξοδο των επενδύσεων, για την ανομία στα πανεπιστήμια, για τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, για την επιχείρηση ελέγχου των ΜΜΕ; Η μνήμη του φαίνεται να σταματάει μόλις 100 μέρες πριν.

Σε ό,τι αφορά βέβαια στις προηγούμενες κυβερνήσεις, η μνήμη επανέρχεται αλλά είναι εξαιρετικά επιλεκτική στοχοποιώντας περιόδους και πολιτικούς. Αλλωστε οι ελπίδες του για εκλογική επιβίωση στηρίζονται στη λασπολογία, τον διωγμό και τις φυλακίσεις των αντιπάλων, όπως τόνισε και επίσημα ο επί των «βρώμικων υποθέσεων» αναπληρωτής υπουργός. Οταν δεν μπορείς να παραγάγεις πολιτική για το μέλλον, παράγεις λάσπη για το παρελθόν, είπε πολύ σωστά ο Κώστας Σημίτης.

Το σκηνικό της ακραίας πόλωσης που στήνεται μεθοδικά από τα κυβερνητικά επιτελεία δεν συμφέρει τη χώρα. Η κρίση είναι πάντα παρούσα, οι οικονομικές προοπτικές δυσοίωνες, η κοινωνία εξαντλημένη και αφημένη στο έλεος του λαϊκισμού. Τα νέα θέματα που μπαίνουν στην πολιτική ατζέντα δεν επιλέγονται με γνώμονα την αντιμετώπιση και τη λύση τους αλλά μόνο για την προεκλογική τους αξιοποίηση. Η συνταγματική αναθεώρηση, κορυφαία συναινετική διαδικασία του δημοκρατικού πολιτεύματος, έχει εξελιχθεί σε άγονη αντιπαράθεση μεταξύ της σημερινής και της αυριανής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Ο διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας έχει υποβαθμιστεί σε ζήτημα δημοσιοϋπαλληλικής μισθοδοσίας των ιερέων, ενώ η συμφωνία των Πρεσπών φανέρωσε την υποκρισία του Πρωθυπουργού που δεν δίστασε να αποπέμψει τον υπουργό που στήριζε τη συμφωνία για να μη δυσαρεστήσει τον υπουργό που την θεωρεί προδοσία, με αντάλλαγμα την παράταση της κυβερνητικής θητείας.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση δεν αφορά απλώς την πολιτική κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η χώρα τα επόμενα χρόνια. Η στρατηγική ήττα των δυνάμεων του λαϊκισμού είναι προϋπόθεση για την υπεράσπιση του τρίπτυχου των αξιών του δημοκρατικού πολιτεύματος: Φιλελεύθερη δημοκρατία, ανοιχτή κοινωνία, κράτος δικαίου.

Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης του ηλεκτρονικού περιοδικού Μεταρρύθμιση