Αχνα να βγάλει ο Αδωνις, ακροδεξιά ακούει ο Τζανακόπουλος. Ανάσα ο Βορίδης, τσεκούρια βλέπει ο Τσίπρας. Δήλωση κανένας τυχαίος, τύπου Καραγκούνη, θαυμαστές του Πινοτσέτ οσμίζονται τα δυσώδη υπόγεια του Μαξίμου. Και πού και πού οργανώνουν και καμιά προβοκάτσια (όπως αυτή με την ανακοίνωση της ΔΑΚΕ για τις μαθητικές καταλήψεις για το «Μακεδονικό», για να «δέσει» το γλυκό της νεοφασιστικής/ναζιστικής Δεξιάς την οποία τάχα μου έχει εναγκαλισθεί η ΝουΔού).

Στο πιθανό, αυθόρμητο θέλω να ελπίζω, ερώτημα «και σένα τι σε νοιάζει με τι κόλπα “στήνει” ο ΣΥΡΙΖΑ τη ΝουΔού», σπεύδω να απαντήσω ότι ποσώς με ενδιαφέρει – ας «καθαρίσει» μόνη της η ΝουΔού με τα «στησίματα» που της κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εμένα άλλο με νοιάζει: ότι με τον τρόπο αυτό, και έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα, οδηγούμαστε σε μια εκλογική αναμέτρηση η οποία θα είναι στη λογική της σύγκρουσης δυο κόσμων, της φωτεινής προόδου και της σκοτεινής φασιστικής Ακροδεξιάς.

Και επειδή όλο αυτό είναι αυταπόδεικτα ψευδές και κατασκευασμένο (σιγά μην είναι νεοφασίστας ή ακροδεξιός ο Κυριάκος…), είναι φανερό πού στοχεύει: στο να πρεσαριστούν οι ψηφοφόροι του δημοκρατικού Κέντρου, που ξεγελάστηκαν και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2015, να μην τον εγκαταλείψουν. Οσοι δε έχουν φύγει με κατεύθυνση το ΚΙΝΑΛ να επιστρέψουν πάραυτα. Αυτοί είναι ο στόχος, και πάνω σ’ αυτό εργάζεται με επιμονή το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ. Απορώ δε πώς δεν το αντιλαμβάνονται στη Χαριλάου Τρικούπη…

Βουλή χωρίς Βενιζέλο;

Προφανώς έχουν άλλα να ασχοληθούν, πολύ πιο σοβαρά από τον κίνδυνο να συνθλιβούν ανάμεσα στους δυο μονομάχους. Οπως, για παράδειγμα, για το πώς θα επιφυλάξουν στον Βενιζέλο τη «μεταχείριση» που του «αρμόζει» στις εκλογές που επίκεινται – αν θα τον στείλουν δηλαδή στη Θεσσαλονίκη να εξευτελιστεί ως αντίπαλος του Λεβέντη ή θα τον τοποθετήσουν στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας όπως εκείνος ίσως θα ήθελε.

Το πρώτο σημαίνει ότι ενδέχεται και να μην τον έχουν ανάμεσα στα πόδια τους στην επόμενη Βουλή. Το δεύτερο ότι θα είναι σίγουρα.

Στην εύανδρο Ηπειρο, στην οποία θύω κάθε τόσο, υπάρχει σχετικά, και αναφέρεται, μεταξύ των κατοίκων της, η λαϊκή ρήση «κακό χωριό τα λίγα σπίτια». Θα την (επ)αναφέρω εδώ, μήπως και λογικευθούν ορισμένοι. Τους οποίους καλώ να κάνουν εικόνα, «picture this», όπως θα έλεγαν σχετικά εξ Ηπείρου ορμώμενοι σε άψογη όπως πάντοτε οξφορδιανή προφορά, την επόμενη Βουλή χωρίς Βενιζέλο. Μετά ας αποφασίσουν ό,τι τους φωτίσει ο Θεός…

Σπατάλες

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω αυτό τον θόρυβο που κυριαρχεί στα social media τις τελευταίες δύο ημέρες, μετά την αποκάλυψη ενός τμήματος κάποιου βίντεο από την πρόσφατη επίσκεψη του λαοφιλούς προέδρου Τσίπρα στο Μάτι. Αναφέρομαι στον πανικό που έχει επικρατήσει με αφορμή τη φράση του «Και να σου πω και κάτι; Και να έπαιρνες τα 2.000 ευρώ δεν θα γινόταν τίποτα. Τι θα έκανες; Θα τα έχανες αυτά τα χρήματα, θα τα σκόρπαγες, θα τα σπατάλαγες», όταν μια γυναίκα του επισήμανε ότι το διχίλιαρο που τους υποσχέθηκε δεν το έλαβε ποτέ.

Πολλοί τον βρήκαν ανάλγητο. Αλλοι κυνικό. Κάποιοι τρίτοι ως απολύτως απαράδεκτο! Ομως ο άνθρωπος μίλησε με βάση τα βιώματά του. Τα οποία θα προσπαθήσω να εξηγήσω, μια που ο ίδιος έχει καταπιεί έπειτα από αυτό ένα μαγκάλι κάρβουνα και αδυνατεί: δώσε τώρα σε μια γυναίκα 2.000 ευρώ. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που της περνάει από το μυαλό; Να πάει στον πλησιέστερο «Καλογήρου» να πάρει μια μποτούλα διότι έρχεται και χειμώνας, ένα ζευγάρι peep toe (όρος για πολύ ψαγμένους εδώ μέσα – ως κουίζ το βάζω), μια τσάντα τέλος πάντων. Οπότε, σου λέει το παλικάρι, άσε τώρα, μην τη βάζω τη γυναίκα σε πειρασμούς, δεν της δίνω τα 2 χιλιάρικα και τελειώνουμε.

Πάλι καλά πάντως, που δεν της είπε «και άντε και σου δίνω εγώ 2 χιλιάρικα. Μαζί σου θα τα πάρεις; Οχι κυρία μου, διότι σας ενημερώνω ότι τα σάβανα δεν έχουν τσέπες»!

Με λεφτά της Κύπρου

Από παραμύθι σε παραμύθι πάντως είναι ο τύπος. Παρακολούθησα το βίντεο που έχει την προαναφερόμενη ατάκα. Το είδα και το ξαναείδα, αρκετές φορές. Είναι σε μια καφετέρια, έχει τον Σπίρτζη δίπλα που καπνίζει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο (ο ίδιος δεν τολμάει να βγάλει πούρο να το ανάψει – ώς εκεί του «κόβει»…), και μιλάει σε κάποιους ανθρώπους που τον περιστοιχίζουν. Είναι προφανές ότι δεν έχει τίποτε να τους πει. Και το γυρίζει στην παπάτζα» κανονικά: θα σας φτιάξω νοσοκομείο, αλλά τι λέτε κι εσείς, που να σας το φτιάξω; Υπάρχει βέβαια ένα κτίριο, αλλά δεν ξέρω, αν και τα λοιπά. Και τσιμπάνε οι άνθρωποι οι κατεστραμμένοι, και μπαίνουν στο τριπάκι να ψάχνουν… χώρο για το πού θα ανεγερθεί το νοσοκομείο!!!

Και χάνονται στο παραμύθι και ξεχνιούνται εντελώς, και δεν σηκώνεται ένας να του πει «ποιο νοσοκομείο θα μας φτιάξεις; Πλάκα μας κάνεις; Η Κύπρος ανακοίνωσε ότι θα πληρώσει για την κατασκευή ενός νοσοκομείου στην περιοχή. Οχι η κυβέρνηση».

Αλλά είπαμε, ζαλίστηκαν οι άνθρωποι, και χάσανε τα λόγια τους. Ισως μερικοί και να μην πίστευαν στα αφτιά τους, και να αποσβολώθηκαν. Δεν ξέρω τι να πω κι εγώ…

Τα μυστήρια της Αντιγόνης

Αναφέρθηκα χθες, διά μακρών πρέπει να παραδεχθώ στην περίπτωση της οικογένειας Ζύγρα, και ειδικότερα στην περίπτωση της εριτίμου κυρίας Αντιγόνης Ζύγρα, μετακλητής υπαλλήλου διορισμένης από την κυρία Μυρσίνη «έπαιζα κάποτε στην αυλή του ΠΑΣΟΚ επειδή ήμουν φίλη με τον Κώστα Σημίτη» Ζορμπά, στο υπουργείο Πολιτισμού. Και όπως συνήθως συμβαίνει με αυτά, νωρίς το πρωί, λίγο μετά την κυκλοφορία της εφημερίδας, μου τηλεφώνησε κυριούλης από το υπουργείο των Οικονομικών για να με ενημερώσει ότι στο πολιτικό γραφείο του Ευκλείδη Τσακαλώτου έχει διοριστεί ως μετακλητή υπάλληλος και μία άλλη Αντιγόνη Ζύγρα του Νέστορα.

 – Η ίδια είναι; με ρώτησε.

Βρήκα το ερώτημα περίεργο. Διότι ουδείς μπορεί να διορίζεται στο Δημόσιο σε δυο θέσεις ταυτόχρονα, ακόμη και ως μετακλητός υπάλληλος, όσο σπουδαίο βιογραφικό και να διαθέτει. Είναι αδίκημα.

Από την άλλη επειδή επί ΣΥΡΙΖΑ τα έχουμε δει όλα (ή περίπου όλα…), αναζήτησα και δημοσιεύω την απόφαση. Οντως λοιπόν με την 2/55740/0004/09.08.2018 απόφαση που δημοσιεύθηκε στο υπ’ αριθμόν 482 ΦΕΚ και υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών, διορίζεται η Αντιγόνη Ζύγρα του Νέστορα κ.λπ κ.λπ. σε θέση διοικητικού μετακλητού υπαλλήλου ΠΕ με ΜΚ 1 στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου.

Τούτων δοθέντων επαναφέρω το ερώτημα: είναι η ίδια κυρία με εκείνη που διορίστηκε από τη Ζομπά στο υπουργείο Πολιτισμού, λίγες ημέρες αργότερα, στα τέλη του Αυγούστου του 2018, στις 29 συγκεκριμένα; Και αν πρόκειται για την ίδια κυρία, υπέβαλε παραίτηση από το υπουργείο Οικονομικών, πριν διορισθεί στο υπουργείο Πολιτισμού;

Υποθέτω η κυρία Μάρη Παπασπύρου, η επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης, θα ρίξει μια ματιά επί του θέματος, «άμα βρει χρόνο βέβαια στις τόσες και τόσες ασχολίες που έχει…».