Οι ανακοινώσεις έγιναν από τηλεπαραθύρου. Ο Δημήτρης Καμμένος ενημέρωσε το φιλοθέαμον κοινό πως στις επόμενες κάλπες θα έχει μια επιλογή που δεν είχε φανταστεί, κάτι σαν μεγάλο συνασπισμό στα δεξιά της Δεξιάς. Εκείνος, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο Κυριάκος Βελόπουλος κι ο Φαήλος Κρανιδιώτης θα ένωναν τις δυνάμεις τους για να «απενοχοποιήσουν» την πούρα Δεξιά. Το, κατά τη διατύπωσή του, μεγάλο δεξιό πατριωτικό μέτωπο δεν κράτησε ούτε δύο μέρες. Ακόμη, όμως, κι αν ήταν μια καμμενική φαντασίωση, οφείλει κανείς να παραδεχθεί πως σε εκείνη την πλευρά του πολιτικού φάσματος υπάρχει – για να το πούμε στη δημοσκοπική αργκό – ζήτηση. Οι ψηφοφόροι που τους ακούνε με λιγότερη προκατάληψη πληθαίνουν.

Πρόκειται για μια εξέλιξη που δεν αφήνει αδιάφορο κανέναν, τόσο στην κεντροδεξιά παράταξη, όσο και στο πολιτικό σύστημα γενικά. Παρ’ ότι δύο από τους φερόμενους ως εμπλεκόμενους στα μεγαλεπήβολα σχέδια του πρώην Ανεξάρτητου Ελληνα έσπευσαν να τον διαψεύσουν. Κι έπειτα διαχώρισαν ο ένας τη θέση του από τον άλλο. Ο Φαήλος Κρανιδιώτης αποκάλεσε «παπάτζες» όσα προανήγγειλε ο Καμμένος περί εκλογικής συμμαχίας. Ο Κυριάκος Βελόπουλος, πάλι, «μπαρουφιές». Το επίμαχο απόσπασμα από την εκπομπή του τελευταίου θα μπορούσε να είναι ένα από αυτά τα βίντεο που οι λάτρεις της trash τηλεόρασης έβλεπαν κάποτε στο repeat ως μεταμεσονύχτια διασκέδαση. Θα μπορούσε, αν δεν βρισκόμασταν σε μια εποχή που σε ολόκληρη την Ευρώπη τα παραδοσιακά κόμματα φαίνεται να ανησυχούν για την άνοδο των λαϊκιστών, των λαϊκιστών που αυτοσυστήνονται ως πατριώτες.

Εντός ελληνικών συνόρων, βέβαια, ούτε η περιλάλητη σύμπραξη μεταξύ της βελοπουλικής Ελληνικής Λύσης και της κρανιδιωτικής Νέας Δεξιάς ευοδώθηκε. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Βελόπουλος, που βλέπει τα ποσοστά του σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας να έχουν δύο ψηφία και τις δημοσκοπήσεις της περιόδου μετά το Μακεδονικό να τον καταγράφουν σταθερά στην επικράτεια, ήθελε να απορροφήσει το κόμμα του Κρανιδιώτη. Ο τελευταίος όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά βγήκε και στα μίντια να σχολιάσει «ή πήρε εντολή από τον χρηματοδότη του ή φοβήθηκε μην του αλώσουμε το κόμμα». Υπονοώντας μια υπόγεια συμφωνία με την Πειραιώς.

Με τούτα και με εκείνα όλοι οι προαναφερθέντες θα κατέβουν αυτόνομα στις εθνικές εκλογές. Τι κι αν οι αγαπημένοι των περισσοτέρων αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν «η ισχύς εν τη ενώσει»; Ο Καμμένος εκτίμησε πως μια συνεργασία μεταξύ τους  θα έπιανε περίπου 12%, χωρίς τη ΧΑ. Αρκετοί δημοσκόποι βρίσκουν μάλλον αισιόδοξη αυτήν την εκτίμηση, μιας και φοβούνται περισσότερο τη βουβή ψήφο στη ΧΑ παρά την ψήφο σε κόμματα σαν του Καμμένου.

Ωστόσο, όπως το θέτει γνωστός δημοσκόπος, «από το Μακεδονικό κι έπειτα φάνηκε να ανεβαίνουν οι σχηματισμοί που βρίσκονται δεξιότερα της Δεξιάς. Παρ’ όλα αυτά, οι ψηφοφόροι που τείνουν ευήκοα ώτα σε αυτού του είδους τη ρητορική δεν έχουν βρει ακόμη κάποιον που να τους εκφράζει απόλυτα». Εξού ίσως και δεν καταγράφει εντυπωσιακά ποσοστά ένα συγκεκριμένο κόμμα.

Οι επιλογές είναι πράγματι πολλές. Με πρόχειρους υπολογισμούς υπάρχουν γύρω στα έντεκα κόμματα δεξιού κι ακραία δεξιού χαρακτήρα στην ελληνική πολιτική αγορά. Ο κατακερματισμός, όμως, των εν λόγω δυνάμεων δίνει την ψευδαίσθηση στους υπόλοιπους πολιτικούς άνδρες – και δη τους νεοδημοκράτες – πως δεν υπάρχει εκ δεξιών κίνδυνος στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είναι μια προσέγγιση που δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κάποιος ότι διαψεύδουν τα πλάνα από τις μαθητικές συγκεντρώσεις για το Μακεδονικό, στα οποία δεκαεξάρηδες τραγουδούν σαν οϋκάδες.

Οπως στην Ουγγαρία. Ενας άλλος έμπειρος αναλυτής παρατηρεί – από τα συνολικά στοιχεία των μετρήσεων που έχει στα χέρια του, όχι δηλαδή μόνο από την πρόθεση ψήφου – πως «υπάρχει ένα ποσοστό που κυμαίνεται από 30% μέχρι 38%, το οποίο ταυτίζεται με σκληρά εθνικιστικές θέσεις. Και ψάχνει έναν ηγέτη που θα τις εκφράσει». Στην ανάγνωσή του, λοιπόν, αν βρισκόταν ένα τέτοιο πρόσωπο δεν θα του προκαλούσε έκπληξη να «γίνουμε Ουγγαρία».

Οπως αναφέρει, μάλιστα, το κλίμα που ευνοεί όσους τοποθετούνται δεξιότερα της Δεξιάς – το οποίο εκείνος περιγράφει ως «ξεκάθαρα αντιευρωπαϊκό» – προϋπήρχε του Μακεδονικού, «το Μακεδονικό απλά το φούσκωσε». Συν τις άλλοις μεγάλο μερίδιο της λεγόμενης αντισυστημικής ψήφου «το τσίμπησε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις πλατείες. Γι΄ αυτό και δεν είδαμε άνοδο της Ακρας Δεξιάς ανάλογη με εκείνη που παρατηρείται αλλού στην ΕΕ». Η ίδια πηγή για να τονίσει το επιχείρημά της διερωτάται: «Δεν είναι προφανές πως υπάρχει ανοχή στις καταλήψεις για το Μακεδονικό στα σπίτια των παιδιών που κλείνουν τα σχολεία τους στη Βόρεια Ελλάδα;». Ιδωμένη μέσα από το πρίσμα των δημοσκοπικών στοιχείων που επικαλείται, η ερώτηση μοιάζει ρητορική.