Βλέπεις τους αντιπάλους της Εθνικής μας στα προκριματικά του Euro του 2020 κοιτάζεις και τους άλλους ομίλους και λες ότι προέκυψαν κατά παραγγελία: όλη η ΕΠΟ, σύσσωμη, πρέπει να πάει να ανάψει ένα κερί στην Παναγιά του Αγγελου Αναστασιάδη που η ομάδα βρέθηκε στο ίδιο γκρουπ με την Ιταλία, τη Βοσνία, τη Φινλανδία, την Αρμενία και το Λίχτενσταϊν. Πρώτοι από όλους οι ξένοι τοποτηρητές κι ας μην είναι ορθόδοξοι. Κάτι πρέπει να κάνουν για το καλό της Ομοσπονδίας, διότι μέχρι τώρα δεν κάνουν και τίποτα. Η Εθνική μας, αν π.χ. είχε βρεθεί στον τρίτο όμιλο (με Ολλανδία και Γερμανία), ή στον δεύτερο (με Πορτογαλία, Ουκρανία, Σερβία), ή στον ένατο (Βέλγιο, Ρωσία, Σκωτία) θα μπορούσε να αρχίσει τον προγραμματισμό για το Μουντιάλ του 2022. Τώρα έχει ελπίδες, αρκεί να βρει τη χαμένη της σοβαρότητα.

Ευκαιρία

Αν κάποιος δει την κλήρωση θα πιστέψει πως πραγματικά ασχολήθηκε η Παναγιά για να μας δώσει μια ευκαιρία να σταματήσουμε την κατηφόρα. Τη Βοσνία, που μετά τους Ιταλούς είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχει η ομάδα μας, την αφήσαμε τρίτη στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2018, όταν και πάλι ήμασταν μαζί της στον ίδιο όμιλο. Τότε είχαμε φέρει με τους Βόσνιους δύο επεισοδιακές ισοπαλίες με 1-1 στο Γεώργιος Καραϊσκάκης και 0-0 εκτός έδρας. Η ομάδα του Ρόμπερτ Προσινέτσκι είναι μια γερασμένη ομάδα, χωρίς νέους πρωταγωνιστές: ακόμα περιμένει τα γκολ του γερο-Τζέκο για να κερδίσει. Τους Φινλανδούς τούς γνωρίζουμε πολύ καλά, αφού τους είχαμε αντιπάλους στον πρόσφατο όμιλο του Nations League. Μία φορά μάς κέρδισαν και μία τους κερδίσαμε: αν μας πήραν την πρώτη θέση στον όμιλο, αυτό οφείλεται σε λάθη που κάναμε με άλλους. Η Αρμενία και το Λίχτενσταϊν παίρνουν μέρος για τη χαρά της συμμετοχής: έχουν ομάδες χειρότερες από την Εσθονία που πριν από λίγες μέρες κέρδισε την Εθνική μας χωρίς κανείς να καταλάβει πώς. Η ίδια η Ιταλία, που είναι επικεφαλής στον όμιλο, περνάει μια τεράστια κρίση: ο Ρομπέρτο Μαντσίνι που ανέλαβε να την ξανακάνει δυνατή προσπαθεί να βάλει τάξη στο χάος που παρέλαβε.

Φουρνιά

Υπάρχουν και κάποιες κακές ειδήσεις, αλλά είναι λίγες. Οι Ιταλοί θα αντιμετωπίσουν τη διαδικασία με μεγάλη σοβαρότητα: ο αποκλεισμός τους από τα τελικά του Μουντιάλ της Ρωσίας τούς ταρακούνησε. Εχουν μια καλή φουρνιά νέων παικτών, στους οποίους θα ποντάρουν, και βλέπουν τη διαδικασία των προκριματικών ως ευκαιρία για να μοντάρει ο Μαντσίνι μια νέα ομάδα. Για τη Βοσνία τα ματς μαζί μας θα είναι αληθινά ντέρμπι: θυμίζω ότι στο 0-0 που πήρε η Εθνική μας εκεί είχαν γίνει επεισόδια και οι Βόσνιοι είχαν τιμωρηθεί. Είναι δεδομένο ότι ως οργισμένοι Βαλκάνιοι θα μας περιμένουν για να πάρουν εκδίκηση. Διοργανωτικά δεν θα είναι απλό και το εντός έδρας ματς μαζί τους: καλύτερα να μη γίνει στην Αθήνα γιατί με δεδομένη την ανικανότητα της Ομοσπονδίας μας να περιφρουρήσει την εξέδρα η τιμωρία θα είναι σίγουρη – και, λόγω υποτροπής για όσα έγιναν με την Εσθονία, μεγάλη. Το ίδιο θα ‘λεγα και για το ματς με τη Φινλανδία: για να κερδίσουμε τον Λουντ, τον Πούκι και τους υπόλοιπους, χωρίς να περιμένουμε κάποιο αυτογκόλ, χρειαζόμαστε μια έδρα πραγματική κι όχι το παγωμένο ΟΑΚΑ. Οι Φινλανδοί, έχοντας εξασφαλίσει την παρουσία τους στα play-off του UEFA Nations League (από τα οποία θα δοθούν τέσσερα εισιτήρια), μπορεί να αγωνιστούν στα προκριματικά με λιγότερο άγχος κι αυτό θα τους κάνει πιο επικίνδυνους. Τέλος, αλίμονο αν χάσουμε βαθμούς από την Αρμενία και το Λίχτενσταϊν: με αυτούς δεν θα στραβοπατήσει κανείς άλλος.

Ασυγχώρητα

Φυσικά όλα αυτά έχουν να κάνουν με τη δυναμικότητα των αντιπάλων μας και ίσως κακώς τα αναφέρω. Διότι το πρόβλημα της Εθνικής στις τρεις τελευταίες διοργανώσεις όπου απέτυχε δεν ήταν οι αντίπαλοι, ήταν ότι η Εθνική μας έκανε ασυγχώρητα λάθη. Δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις εκτιμήσεις για το αν όσοι έχουν την ευθύνη της θα σοβαρευτούν. Τελευταία το βασικό θέμα συζήτησης στην ΕΠΟ είναι αν θα ταξιδεύουν οι σύμβουλοι με την ομάδα και αν θα μένουν στα ξενοδοχεία: αποκλείεται να υπάρχει άλλη ομοσπονδία στον κόσμο όπου συζητιούνται ανάλογα πράγματα! Την έλλειψη σοβαρότητας τη διακρίναμε και στο ζήτημα της έδρας: κατά πώς φαίνεται δηλώθηκαν ως έδρα της Εθνικής το εγκαταλελειμμένο Απόστολος Νικολαΐδης και το AEL FC Arena που έχει τον χειρότερο χλοοτάπητα στην Ελλάδα. Ας ελπίσουμε να μη χρειαστούν…

Συνήθως

Σήμερα θα γίνει γνωστό και το όνομα του νικητή της Χρυσής Μπάλας. Το μεγάλο αυτό βραβείο είναι όνειρο ζωής για πολλούς ποδοσφαιριστές: κυρίως για όσους δεν έχουν καταλάβει το είδος της γρουσουζιάς που προκαλεί συνήθως. Οι μισοί από αυτούς που κέρδισαν το βραβείο – το οποίο θεσμοθέτησε το περιοδικό «France Football» – είδαν την καριέρα τους να παίρνει θεαματικά την κάτω βόλτα!

Φαινόμενο

Δεν υπερβάλλω καθόλου. Ο Μάρκο φαν Μπάστεν κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα το 1992 και την πανηγύρισε με το κοινό της Μίλαν σε ένα ματς με την Γκέτεμποργκ. Μπήκε στο νοσοκομείο να κάνει μια μπανάλ επέμβαση κι έκοψε το ποδόσφαιρο! Το ίδιο και ο Ματίας Ζάμερ το 1994: ήταν ένας από τους καλύτερους γερμανούς ποδοσφαιριστές και χάθηκε ξαφνικά. Το 1998 βραβεύτηκε ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο, που όλη η γη αποκαλούσε Φαινόμενο. Στη συνέχεια είχε τους χειρότερους τραυματισμούς που μπορούσε να φανταστεί ποδοσφαιριστής! Ο Μάικλ Οουεν μέχρι το 2001 που κέρδισε το βραβείο δεν είχε πρόβλημα: μόλις το κέρδισε άρχισε αμέσως να μπαινοβγαίνει στα χειρουργεία και δεν ξανάπαιξε περισσότερα από είκοσι ματς στη σεζόν. Ο Ριβάλντο (1998), ο Φίγκο (2002), ο Σεφτσένκο (2004) κι ο Ροναλντίνιο (2005), ακόμα κι ο Κακά (2007), μετά τη βράβευσή τους είδαν την καριέρα τους να παίρνει την κατιούσα και κανένας δεν ήταν σε ηλικία που σε άφηνε να υποπτευτείς πως η χρονιά που κέρδισαν το βραβείο θα ήταν η τελευταία σημαντική στην καριέρα τους! Οποιος κέρδιζε, πλην ελάχιστων θεαματικών εξαιρέσεων (π.χ. Ζινεντίν Ζιντάν), δύσκολα επαναλάμβανε τα σπουδαία του κατορθώματα, αυτά που στάθηκαν αιτία για να θεωρείται για μια χρονιά ο καλύτερος ποδοσφαιριστής. Γλίτωσαν από την κατάρα κι έκαναν συλλογή από Χρυσές Μπάλες ο Ρονάλντο και ο Μέσι, όμως στον καιρό τους το βραβείο είχε ενοποιηθεί με αυτό της FIFA και ψήφιζαν άλλοι. Οποιος το κερδίσει σήμερα, καλό είναι να προμηθευτεί χαϊμαλιά, φυλαχτά και χάντρες για το κακό μάτι. Μπας και γλιτώσει…