«Η στρατηγική μας πρέπει να είναι ή εξαφανίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ή μας εξαφανίζει». Η επισήμανση ανήκει στον γραμματέα Επικοινωνίας του ΚΙΝΑΛ Σταμάτη Μαλέλη. «Πρέπει» συνέχισε «να αποδημήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, να αποδείξουμε ότι δεν είναι Αριστερά, ότι  δεν είναι προοδευτικό κίνημα. Εχει μαζέψει ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που έπρεπε να φύγει, ό,τι πιο αλλοτριωμένο υπήρχε στο ΠΑΣΟΚ έχει μαζευτεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως πέρα απ’ αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει στον χώρο μας, έχει πάρει δικά μας στελέχη, έχει πάρει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κόσμου μας, το οποίο έχει εξαπατήσει». Ακούγεται κάπως μπρούτα προσέγγιση. Ο Μαλέλης, όμως, δεν είπε τίποτα παραπάνω από τα παράπονα που κάνουν από το 2012 κι έπειτα σχεδόν όλα τα κεντροαριστερά στελέχη. Απλά τα είπε στα ερτζιανά. Οντως, το 2012 οκτώ στους δέκα ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το εγκατέλειψαν, όπως λένε οι δημοσκόποι. Και οι περισσότεροι πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτούς φιλοδοξεί να απευθυνθεί το ΚΙΝΑΛ και να τους επαναπατρίσει. Για να γίνει – κατά τη μαλελική ορολογία – «δεύτερος πόλος». Είναι, άραγε, εφικτός στόχος;

Ανέφικτη

Είναι μια ερώτηση στην οποία οι περισσότεροι δημοσκόποι απαντούν μονολεκτικά «όχι». Κι αυτό γιατί αν σε κάτι συγκλίνουν όλες οι έρευνες της περιόδου είναι πως ο νέος δικομματισμός ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ φαίνεται να έχει παγιωθεί. Στην τελευταία, π.χ., της Metron Analysis σημειώνει την υψηλότερη τιμή του μετά τις εκλογές του 2015, αγγίζοντας το 65% στην πρόθεση ψήφου. Σύμφωνα δε με έμπειρο αναλυτή, το ΚΙΝΑΛ – που δεν εμφανίζεται πάντα στην τρίτη θέση – έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: «Δεν μπορεί να διαμορφώσει προσδοκία ψήφου επειδή η στρατηγική του διμέτωπου κατά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, που έχει υιοθετήσει, δεν ξεκαθαρίζει με ποιον προτίθεται να συνεργαστεί μετεκλογικά». Εφόσον, μάλιστα, οι κάλπες στηθούν σε κλίμα ακραίας πόλωσης – συνθήκη εξαιρετικά πιθανή, αν όχι βέβαιη, δεδομένης της συριζαϊκής ρητορικής – η κοινή κι εύλογη εκτίμηση όσων ασχολούνται με τις μετρήσεις κοινής γνώμης είναι πως θα συμπιεσθούν κι άλλο τα μικρότερα κόμματα. Για να το πούμε αλλιώς, το τσιτάτο «ο ουρανός είναι το όριο» ισχύει μόνο στις διαφημίσεις. Στην πολιτική είναι μάλλον καλύτερο να βάζεις στόχους που μπορείς να πετύχεις.