Παραμένει εξαιρετικά αμφίβολο το αν ο Απόλλων Σμύρνης καταφέρει να σώσει την κατηγορία. Ο βαθμός που κατάφερε να αποσπάσει το Σάββατο το απόγευμα από τον Ατρόμητο ήταν μόλις ο δεύτερος που παίρνει σε 12 αγώνες. Οσους προπονητές κι αν αλλάξει (ντεμπούτο για τον Μπάμπη Τεννέ που αντικατέστησε τον Γιάννη Μαντζουράκη), θα χρειαστεί και ένα… θαύμα για να τα καταφέρει. Ομως το παλεύει. Συνεχίζει και θα συνεχίσει να το παλεύει.

Προσπαθεί απέναντι σε κάθε αντίπαλο να πάρει ό,τι περισσότερο μπορεί. Να μείνει στην εντατική. Κατάφερε κόντρα στον Ατρόμητο να αποσπάσει την ισοπαλία. Ηταν το περισσότερο που θα μπορούσε να κάνει απέναντι στην καταπληκτική ομάδα του Κάναντι, η οποία μάλλον παρουσιάζει ένα ντεφορμάρισμα τις τελευταίες εβδομάδες. Ντεφορμάρισμα που μεταφράζεται στην πρώτη ήττα στη σεζόν (από τον Ολυμπιακό) και σε ισοπαλία… εκτός προγράμματος απέναντι στον ουραγό της βαθμολογίας.

Ειρήσθω εν παρόδω, και πέρυσι υπήρξε «γκέλα» των Περιστεριωτών με τον ίδιο αντίπαλο. Με το ίδιο σκορ, σε διαφορετικό γήπεδο. Τότε ήταν μόλις η πρώτη αγωνιστική. Εκείνο το 1-1 του Περιστερίου δεν ήταν «απίθανο». Κανείς, ούτε καν οι ίδιοι οι άνθρωποι του Ατρομήτου, δεν ήξερε και δεν περίμενε πως η ομάδα τους θα έχει τέτοια πορεία στη συνέχεια.

Φέτος, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Ατρόμητος έχει αποκτήσει άλλη δυναμική. Αλλη υπόσταση. Φιγουράρει στη δεύτερη θέση και σε τέτοια παιχνίδια μπαίνει ως το μεγάλο φαβορί. Αλλά δεν το απέδειξε στο γήπεδο, εκτός από το διάστημα 30′-45′, που κυριάρχησε, είχε φάσεις, ισοφάρισε. Η απουσία του Ουγκράι για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι έπαιξε και πάλι ρόλο. Ο Ατρόμητος έχασε σε δημιουργία και επιθετικότητα.

Με άλλη ψυχολογία

Ο Απόλλων μπορεί αγωνιστικά να μην άλλαξε πολλά, αλλά η αλλαγή του προπονητή φαίνεται να του άλλαξε και τη διάθεση. Να χάρισε στους παίκτες επιπλέον πίστη. Μεγαλύτερη θέληση. Το γκολ του Τριάδη, μάλιστα, τον έφερε μπροστά στο σκορ στο 26′. Θα μπορούσε στις αντεπιθέσεις να σημειώσει και δεύτερο γκολ, όμως από τη στιγμή που ο Ατρόμητος… σοβαρεύτηκε, ήταν θέμα χρόνου να έρθει και η ισοφάριση. Από το 30′ και μετά η ομάδα του Κάναντι… εμφανίστηκε στο γήπεδο, έβαλε την μπάλα κάτω, πίεσε, άπλωσε το παιχνίδι της και έψαξε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα το γκολ.

Το βρήκε λίγο πριν φύγει το ημίχρονο, με τον Κωτσόπουλο να παίρνει το «ριμπάουντ» έπειτα από το σουτ του Μπρούνο στο δοκάρι και σε κενή εστία να σκοράρει για το 1-1. Αυτό ήταν και το μοναδικό διάστημα που ο Ατρόμητος εμφανίστηκε σαν… Ατρόμητος. Στο δεύτερο μέρος ήταν φλύαρος, χωρίς ιδιαίτερες ευκαιρίες, με ποδόσφαιρο που δεν μας έχει συνηθίσει. Και δικαίως ο Απόλλων κατάφερε να πάρει τον δεύτερο βαθμό του στο πρωτάθλημα.