Kρίμα που δεν ζει πια ο σπουδαίος ουρουγουανός συγγραφέας και μέγας μύστης της ασπρόμαυρης μπάλας Εδουάρδο Γκαλεάνο για να προσθέσει άλλο ένα κεφάλαιο στο βιβλίο του «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου»…

Μετά από τις τόσες στιγμές που εξιστορεί, θα μπορούσε να γράψει και για ένα πέναλτι του Χατζηγιοβάνη, έστω κι αν θα επρόκειτο για μια υποσημείωση στο κεφάλαιο «Ενα πέναλτι του Πανένκα», στο οποίο παρεμπιπτόντως έχουν ήδη εισχωρήσει κάμποσοι ελαφρόμυαλοι ποιητές!

Ναι, ελαφρόμυαλοι και επιπόλαιοι θεωρούνται ανέκαθεν, σύμφωνα με την κρατούσα συντηρητική άποψη, όσοι ποδοσφαιριστές αποτολμούν να μιμηθούν τον τσεχοσλοβάκο φυσικό και ηθικό αυτουργό του εγκλήματος που το διέπραξε στις 20 Ιουνίου του 1976 στο «Μαρακανά» του Βελιγραδίου και εκτελούν το εφεξής καλούμενο πέναλτι Πανένκα.

Ποιητή είχε χαρακτηρίσει τον ίδιο τον Πανένκα ένας γάλλος δημοσιογράφος εκείνο το βράδυ που ο μυστακοφόρος χαφ της Μποχέμιανς έστειλε αδιάβαστο τον Ζεπ Μάγερ στο ένατο πέναλτι του τελικού του τότε Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης και νυν Euro απέναντι στη Γερμανία και οδηγούσε την πατρίδα του στον θρόνο.

Με το σκορ στο 4-3 υπέρ της Τσεχοσλοβακίας και μετά το χαμένο πέναλτι του (νυν προέδρου της Μπάγερν Μονάχου) Ούλι Χένες, ήθελε άντερα για να εκτελέσει κάποιος με τόσο ριψοκίνδυνο τρόπο. Ηθελε επίσης και μπόλικη φαντασία και οίστρο για να το διανοηθεί, να το μοστράρει για πρώτη φορά στο διεθνές παλκοσένικο και να το κατοχυρώσει δίκην πνευματικών δικαιωμάτων!

Ενας… σκασμός από παικταράδες εμπνεύστηκαν έκτοτε από τον λεγάμενο και έχουν εκτελέσει τέτοιο πέναλτι, συμπεριλαμβανομένων του Μέσι, του Ζιντάν, του Πίρλο, του Ράμος, του Τότι και του Σάντσεζ – και χθες ήταν η σειρά του Χατζηγιοβάνη να βάλει απροσδόκητα το όνομά του στη λίστα των ζηλωτών και μιμητών του εφευρέτη από την Πράγα.

Και μάλιστα – ω της σατανικής συμπτώσεως – σαν φρέσκο ελληνικό κερασάκι στην τούρτα των εβδομηκοστών γενεθλίων του Πανένκα!