Η συζήτηση για ηθικά πλεονεκτήματα πολιτικών επιλογών για αρκετό καιρό μαίνεται στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση επιμένει στην Αριστερά, ανεβάζοντας στο ηθικό βάθρο επιλογές και νοοτροπίες που είναι μάλλον περιφρονημένες παγκοσμίως.

Για πολλά χρόνια, η πολιτική αντιπαράθεση αφορούσε το δίλημμα ελευθερία – ισότητα. Η Αριστερά υποτίθεται πως επέμενε για την επιβολή της δεύτερης. Οι συντηρητικές – φιλελεύθερες δυνάμεις επέμεναν για την πρώτη. Σημειώνοντας μάλιστα πως μόνο έτσι μπορεί να αποκτηθεί και η ισότητα.

Στην Ελλάδα δυστυχώς οι επιδιώξεις της Αριστεράς επικεντρώθηκαν κυρίως στην κυριαρχία του δημόσιου τομέα. Αποκατάσταση στο Δημόσιο, δουλειές με το κράτος, μεγάλοι φόροι και ασφυκτικός έλεγχος της οικονομίας συνέτειναν, κατά πολλούς, στην κοινωνική δικαιοσύνη και στην εξασφάλιση ισότητας.

Χωρίς όμως ελεύθερη επιλογή και κυρίως ατομική διακινδύνευση για το χτίσιμο ενός ανεξάρτητου μέλλοντος δεν υπάρχει ηθική ικανοποίηση και αίσθημα ολοκλήρωσης. Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει ηθική σε επιλογές που καταδικάζουν τον κόσμο που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα να μετατρέπεται σε υποζύγιο του κράτους. Και να καταστρέφεται για να εξασφαλίσει την ευημερία του Δημοσίου και όσων δουλεύουν σε αυτό.

Η πορεία στη ζωή αποκλειστικά και μόνο μέσα από δημόσιους μηχανισμούς δεν συνιστά ηθικό πλεονέκτημα. Και δεν μπορεί να συγκριθεί με όποιον αγωνίζεται στον ιδιωτικό τομέα, πετυχαίνει και δημιουργεί. Ακόμα και οι δυσκολίες συνιστούν εποικοδομητική εμπειρία, χτίζουν χαρακτήρες, ανοίγουν νέες διεξόδους.

Μια δυναμική οικονομία της αγοράς, στηριγμένη σε εθελοντικές πρωτοβουλίες και απαλλαγμένη από αχρείαστους ελέγχους και ρυθμίσεις, αποτελεί την καλύτερη μέθοδο όχι μόνο βοήθειας των αδυνάτων, αλλά αντιμετώπισης γενικότερα των αναγκών της κοινωνίας. Η ελεύθερη αγορά υποστηρίζει τη δοσμένη από τη φύση δημιουργική πλευρά της  ανθρώπινης προσωπικότητας.

Και αυτό συνιστά πραγματική ηθική ανωτερότητα.