Στην έρευνα μπορεί να ισχύει το «ψάξε, ψάξε, κάτι θα βρεις». Αν όμως το αποτέλεσμα έπειτα από ενάμιση χρόνο εξαντλητικών συνεδριάσεων είναι «αποχρώσες ενδείξεις», τότε ο σκοπός της έρευνας μοιάζει να μην έχει και πολλή σχέση με την ίδια την έρευνα. Ο σκοπός δείχνει να είναι το γνωστό «πες, πες, κάτι θα μείνει».

Αυτή φαίνεται να είναι και η περίπτωση της Εξεταστικής για το ΚΕΕΛΠΝΟ. Η κυβέρνηση εκτίναξε στα ύψη της σκανδαλολογίας την υπόθεση του οργανισμού – θα ήταν κι αυτό ένα από τα «σκάνδαλα των σκανδάλων» που υποτίθεται ότι βάραιναν τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η κυβερνητική πλειοψηφία έσπευσε εκθύμως στη Βουλή να αποκαλύψει εκείνα τα στοιχεία που θα θεμελίωναν τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς. Το φτωχό πόρισμα της πλειοψηφίας ωστόσο δεν δικαιώνει τους υψηλούς τόνους της ρητορικής. Ο θησαυρός του σκανδάλου αποδείχθηκε σκανδαλολογικός άνθρακας.

Η κυβέρνηση δεν έχει απλώς επενδύσει πολιτικά στη σκανδαλολογία. Εξαρτά από τη σκανδαλολογία την επιβίωσή της. Είναι κάτι που εξηγεί γιατί υπηρετεί αγόγγυστα αυτήν την πολιτική, πολλές φορές δε και αντιθεσμικά, αν θυμηθεί κανείς την εκφρασμένη θέση υπουργού ότι οι εκλογές κερδίζονται εάν μπουν κάποιοι στη φυλακή.

Οι κυβερνώντες κάνουν λάθος ωστόσο να πιστεύουν ότι η σκανδαλολογία παράγει εκλογικά οφέλη. Εχει όμως επιπτώσεις. Δημιουργεί ρωγμές στο πολιτικό σύστημα θέτοντας τις πολιτικές δυνάμεις σε θέση μάχης μεταξύ τους. Και το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η χώρα είναι μια τέτοια διχαστική σύγκρουση.