Η αξιοποίηση της έδρας και το σπάσιμο μιας στοιχειωμένης παράδοσης στη Φινλανδία μπορεί να αποδειχθούν τα κλειδιά για να επιστρέψει η εθνική μας ομάδα ύστερα από ανομβρία μιας εξαετίας σε μεγάλες διοργανώσεις, δηλαδή στο Euro 2020.

Η απουσία τόσο από το Euro 2016 της Γαλλίας όσο και από το φετινό Μουντιάλ της Ρωσίας μάς πήγε αρκετά πίσω, σχεδόν στα πέτρινα χρόνια, τότε που προκρινόμασταν αραιά και πού σε μια μεγάλη διοργάνωση (Euro 1980, Μουντιάλ 1994).

Αντίθετα, από το 2004 μέχρι το 2014 το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα μετρούσε 5/6 συμμετοχές και συνήθως όχι κομπάρσου, αλλά με κατάκτηση τίτλου (Euro 2004), προκρίσεις σε προημιτελικά (Euro 2012) και φάση των 16 (Μουντιάλ 2014).

Από το χέρι του βετεράνου πορτογάλου τερματοφύλακα Βίτορ Μπαΐα η Εθνική μας (αν και ήταν το τελευταίο μπαλάκι του γκρουπ της, έτσι κι αλλιώς…) έπεσε στον 10ο όμιλο μαζί με Ιταλία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Φινλανδία, Αρμενία και Λίχτενσταϊν και από τον Μάρτιο αρχίζει το σαφάρι βαθμών με στόχο την  επιστροφή της στα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού.

Το πρώτο ζητούμενο είναι το 4+1 της έδρας που, όπως φαίνεται, θα είναι το Παγκρήτιο Στάδιο. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι δηλαδή η Εθνική να πάρει τα τέσσερα παιχνίδια εντός έδρας με Φινλανδία, Βοσνία, Αρμενία και Λίχτενσταϊν και ό,τι καλύτερο κόντρα στην Ιταλία σε ένα παιχνίδι που είναι κομβικό να μη χάσουμε.

Εχουν θέμα στα προκριματικά

Οι Ιταλοί μπορεί να είναι «μανούλες» στις τελικές φάσεις (τέσσερα παγκόσμια Κύπελλα και ένα ευρωπαϊκό έχουν κατακτήσει), αλλά πολλές φορές το πιο δύσκολο είναι να φτάσουν ώς εκεί. Γενικά στις προκριματικές φάσεις δεν έχουν τη συνέπεια της Γερμανίας και της Ισπανίας, όχι όσον αφορά τελικά την πρόκριση την οποία σπάνια χάνουν (όπως έγινε πέρυσι με τα μπαράζ κόντρα στη Σουηδία που τους κράτησαν να δουν το Μουντιάλ από το σπίτι…), αλλά τις γκέλες στις οποίες είναι πιο επιρρεπείς σε σχέση με τους Ισπανούς και τους Γερμανούς.

Στα προκριματικά του προηγούμενου Euro, στον δρόμο προς τα γήπεδα της Γαλλίας, η Ιταλία όχι μόνο δεν νίκησε την Κροατία (δύο ισοπαλίες), αλλά έφερε ισοπαλία (2-2) στη Βουλγαρία, ενώ εντός έδρας πήρε πολύ δύσκολες νίκες, όλες στο γκολ (2-1 τη Νορβηγία και το Αζερμπαϊτζάν και 1-0 τη Βουλγαρία και τη Μάλτα).

Πιο πρόσφατα, στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, στο οποίο τελικά οι Ατζούρι δεν πήγαν καθώς αποκλείστηκαν από τη Σουηδία (0-1 και 0-0) στα μπαράζ, όχι μόνο δεν νίκησαν την Ισπανία στον όμιλό τους (0-3 και 1-1), η οποία και προκρίθηκε ως πρώτη του γκρουπ απευθείας, αλλά έφεραν ισοπαλία (1-1) εντός έδρας με τα Σκόπια (!) και νίκησαν πολύ δύσκολα εκτός τόσο τα Σκόπια (3-2) όσο και την Αλβανία.

Συνεπώς οι Ιταλοί χάνουν βαθμούς στα προκριματικά (τους είχαμε πάρει και εμείς ένα Χ με το γκολ του Κούη στα προκριματικά του Μουντιάλ 1982, όταν όμως όλα είχαν κριθεί), αλλά είναι βασικό να εκμεταλλευτούμε εμείς κάποια πιθανή γκέλα τους.

«Από εμάς εξαρτάται»

«Είναι στο χέρι μας η πρόκριση, εξαρτώνται όλα από εμάς» σχολίασε ο ομοσπονδιακός τεχνικός Αγγελος Αναστασιάδης, και δεν έχει άδικο, αρκεί τόσο αυτός όσο και οι παίκτες του να σταθούν στο ύψος τους.

Κομβικά παιχνίδια είναι αυτό στη Βοσνία (μία μέρα μετά την εθνική μας εορτή) στις 26 Μαρτίου, με απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια ότι θα έχουμε ξεκινήσει με διπλό πρεμιέρας κόντρα όχι μόνο στην πιο αδύνατη ομάδα του ομίλου, αλλά και σε μία από τις πιο αδύνατες γενικότερα της Γηραιάς Ηπείρου. Εκεί δεν θα πρέπει να χάσουμε (είχαμε πάρει 0-0 στα προκριματικά του Μουντιάλ), ενώ σε περίπτωση νίκης θα αποκτήσουμε μεγάλο προβάδισμα.

Το άλλο σπουδαίο παιχνίδι είναι το πρώτο που θα έχουμε στο ζευγάρι του Σεπτεμβρίου εκτός έδρας με τη Φινλανδία (5/9), εκεί όπου δεν έχουμε νικήσει ποτέ, σε όποια κατάσταση και αν ήταν η Εθνική μας, ακόμα και τις φορές που πήρε τελικά την πρόκριση από τον όμιλο, όπως στο Euro 1980. Το μόνο κακό είναι ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι έρχεται ακριβώς ως το πρώτο μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, όταν συνήθως έχουμε κακό (αγωνιστικό) πρόσωπο.

Τέσσερα… άχαστα

Εννοείται ότι το 4/4 με Αρμενία και Λίχτενσταϊν είναι εκ των ων ουκ άνευ για μια ομάδα που θέλει να διεκδικήσει την πρόκριση και τη θέση της στην προνομιούχα δυάδα του ομίλου, ενώ μπορεί να αποδειχθεί μεγάλο αβαντάζ για μας το γεγονός ότι από τα τελευταία πέντε παιχνίδια μας στην προκριματική φάση τα τρία είναι στην έδρα μας, μεταξύ των οποίων τα δύο με τους άμεσους ανταγωνιστές μας, Βοσνία (15/10) και Φινλανδία (18/11), ενώ εκτός έδρας έχουμε την Ιταλία (12/10) και την Αρμενία (15/11), πράγμα που σημαίνει ότι μια σοβαρή Εθνική μπορεί να τελειώσει τον όμιλο ακόμα και με 4/5 νίκες στο δεύτερο μισό της προκριματικής φάσης.

Ολα αυτά όμως είναι σχέδια επί χάρτου, τα οποία θα πρέπει ο Αγγελος Αναστασιάδης και οι παίκτες του να τα μετατρέψουν σε πράξεις επί χόρτου για να επιτευχθεί η επιστροφή μας στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Το Παγκρήτιο ετοιμάζεται να φορέσει τα καλά του

Στο Ηράκλειο και στο Παγκρήτιο Στάδιο (με στόχο φυσικά το sold out) θα διεξαχθεί όπως όλα δείχνουν το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι της εθνικής μας ομάδας για τα προκριματικά του Euro 2020. Και τι παιχνίδι: Με την τέσσερις φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία!

Τη Δευτέρα, κλιμάκιο της UEFA θα μεταβεί στην Κρήτη (όπου θα βρεθεί και ο τεχνικός διευθυντής της εθνικής μας ομάδας Αγγελος Μπασινάς) ώστε να δώσει την τελική έγκριση για το γήπεδο που χρησιμοποιείται ως έδρα του Εργοτέλη, με τους Κρητικούς μάλιστα να βοηθούν τα μέγιστα, καθώς θεωρούν – και έτσι είναι – μεγάλη τιμή να φιλοξενούν εκεί την εθνική ομάδα.

Αλλωστε όποτε έπαιξε η Γαλανόλευκη σε αυτό το Στάδιο είχε πάντα αρκετό κόσμο (πάνω από 10.000) και σαφώς δεν θύμιζε σε τίποτε την αποκαρδιωτική εικόνα του Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας. Μάλιστα δεδομένου ότι το πρώτο ζευγάρι αγώνων του Μαρτίου η Εθνική το δίνει εκτός έδρας, και γηπεδούχος θα είναι με Ιταλία και Αρμενία το καλοκαίρι, μέχρι τότε υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος ώστε να γίνουν όλες οι απαραίτητες βελτιώσεις που – λογικά – θα ζητήσει η UEFA, προκειμένου το Παγκρήτιο Στάδιο στο επόμενο εξάμηνο να βάλει τα καλά του για να υποδεχθεί το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα σε αυτή τη νέα προσπάθεια.