Μπορεί κανείς να διαφωνήσει σε πολλά με τη Φώφη Γεννηματά. Υπάρχει, για παράδειγμα, η αίσθηση ότι επιδίδεται μερικές φορές σε πλειοδοσία πατριωτισμού, όπως για παράδειγμα με την αντίδρασή της στις δηλώσεις Ζάεφ περί διδασκαλίας της «μακεδονικής γλώσσας» στα ελληνικά σχολεία. Επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανεβάζει για εσωκομματικούς λόγους το θέμα όποτε βρει ευκαιρία, αισθάνεται κι εκείνη την υποχρέωση να ακολουθήσει.

Αλλοτε, πάλι, η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ επιχειρεί να πάρει με τεχνητό τρόπο αποστάσεις από τη Νέα Δημοκρατία για να μη φανεί ότι θα είναι ένας εύκολος κυβερνητικός εταίρος όταν έρθει εκείνη η ώρα. Αναφορικά με το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων, έτσι, δεν περιορίστηκε χθες να καταγγείλει τον Πρωθυπουργό για τυχοδιωκτική και μικροκομματική στάση, αλλά κατηγόρησε και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για «πολιτικά απαράδεκτη, αμυντική και ενοχική θέση».

Επιφυλάξεις θα μπορούσε επίσης να εκφράσει κανείς και για το κατά πόσο ορισμένες επιλογές για τα ψηφοδέλτια του Κινήματος Αλλαγής υπηρετούν τον στόχο της ανανέωσης. Ολα αυτά εντάσσονται στο πλαίσιο του δημοκρατικού διαλόγου και της εποικοδομητικής κριτικής. Αυτό που ξεφεύγει εντελώς από αυτό το πλαίσιο και συνιστά ευθεία και χυδαία προσβολή της προσωπικότητας της Φώφης Γεννηματά είναι η δημοσίευση ειρωνικών σχολίων για την εμφάνισή της. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι γνωστό ότι έχει τόσο οικογενειακό όσο και προσωπικό ιστορικό σοβαρής ασθένειας.

Είναι αλήθεια ότι σε αυτόν τον τόπο δεν έχουν μείνει και πολλές κόκκινες γραμμές που να μην έχουν παραβιαστεί. Είναι επίσης αλήθεια ότι ο πρωταγωνιστής αυτής της νέας χυδαιότητας μάλλον δεν γνωρίζει καν το περιεχόμενο αυτής της λέξης: την ίδια ώρα που ειρωνευόταν τη Φώφη Γεννηματά για τις «πειραγμένες φωτογραφίες» της, χρησιμοποιούσε μια δήθεν αποκάλυψη των δήθεν Anonymous για να χαρακτηρίσει, ούτε λίγο ούτε πολύ, κατάσκοπους μια σειρά από έλληνες δημοσιογράφους. Αν όμως οι συνάδελφοί μας μπορούν πάντα να προσφύγουν στα δικαστήρια, μια πολιτικός που δέχεται επανειλημμένα σεξιστικές επιθέσεις έχει ανάγκη από μια καθαρή, κατηγορηματική και καθολική αλληλεγγύη.

Στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ο υβριστής επιχειρεί μια φτηνή πολιτικοψυχαναλυτική προσέγγιση, ισχυριζόμενος ότι η Φώφη Γεννηματά λειτουργεί στη σφαίρα του πολιτικού φαντασιακού επειδή ισχυρίζεται ότι ηγείται μιας προοδευτικής παράταξης τη στιγμή που «αυτή η παράταξη υπάρχει και έχει αρχηγό και κυβέρνηση». Ο αντιπερισπασμός δεν είναι επιτυχημένος. Πρώτον, επειδή το θέμα δεν είναι πολιτικό, αλλά προσωπικό. Δεύτερον, επειδή η προοδευτικότητα δεν είναι κάτι που αποφασίζει και απονέμει κάποιος ανάλογα με το κέφι του ή την προσωπική του ατζέντα. Υπακούει σε αξίες. Ακολουθεί κανόνες. Και δίνει εξετάσεις καθημερινά.

Ο πολακισμός, όπως άλλωστε και ο βαξεβανισμός, αποτελούν φαινόμενα που δεν γεννήθηκαν, αλλά ενισχύθηκαν στα χρόνια της κρίσης. Νομιμοποιήθηκαν επί διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και είναι βέβαιο ότι μια μέρα θα στραφούν κατά των εμπνευστών τους.