Αν η εθνική ομάδα μπάσκετ πετύχει κάτι σημαντικό στο Μουντομπάσκετ της Κίνας και με τη βεβαιότητα πως τότε οι πολιτικοί θα σπεύσουν να κερδίσουν ένα κομμάτι από την πίτα της δημοσιότητας, τιμώντας τους άσους ή δίνοντάς τους συγχαρητήρια, να μην ξεχάσουν τούτο: να καλέσουν για τα «μπράβο» και όλους τους παίκτες που αγωνίστηκαν στα «παράθυρα», αυτούς που έδωσαν και την ψυχή τους για το εθνόσημο, χωρίς να περιμένουν κάποιο προσωπικό όφελος και γνωρίζοντας πως η παρουσία τους θα έχει ημερομηνία λήξης.

Ο Χρυσικόπουλος, ο Σαλούστρος, ο Λούντζης, ο Γκίκας, ο Τσαϊρέλης και ο Μουράτος, για να πιάσουμε μόνο ορισμένους που είπαν ασμένως το «ναι» στο κάλεσμα του κόουτς Σκουρτόπουλου, αξίζουν πολλά. Οχι τόσο αγωνιστικά, κι ας έδωσαν ενίοτε στίγμα των δυνατοτήτων τους και του ταλέντου τους. Κυρίως, τους πρέπει ένα μεγάλο «εύγε» γιατί, όντας κομπάρσοι, φόρεσαν για λίγες βραδιές τον μανδύα του πρωταγωνιστή. Αντιλαμβανόμενοι πλήρως τι συμβαίνει και γνωρίζοντας πως ούτε θα ανεβάσουν θεαματικά το κασέ τους, ούτε θα έχουν σοβαρές ελπίδες να μπουν στη 12άδα που θα ταξιδέψει στην Κίνα για τη σημαντική διοργάνωση. Εβαλαν κάποια γαλόνια στις φανέλες τους, λίγη χρυσόσκονη, αν προτιμάτε, και αυτό ήταν. Στο εξής θα τους αναζητούμε στα παιχνίδια της Α1 ή σε κάποια ευρωπαϊκά, προφανώς όχι τοπ επιπέδου. Ο τρόπος που αγωνίστηκαν, το πάθος που κατέθεσαν στις συνεχείς νίκες, η λύπη που έβγαλαν στην ήττα από τη Σερβία άγγιξαν αρκετούς και σίγουρα όσους δεν βλέπουν επιφανειακά τον αθλητισμό. Είχαν να νιώσουν έτσι καιρό τώρα, από τότε που στελέχωναν τις μικρές εθνικές ομάδες, γιατί ορισμένοι δεν κατάφεραν να φτάσουν πολύ ψηλά. Τους δόθηκε τώρα η ευκαιρία, ύστερα από τα ματς που έπεσαν «το ένα πάνω στο άλλο», καθόσον δεν γινόταν να αγωνιστούν οι διεθνείς του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού που είχαν υποχρεώσεις στην Ευρωλίγκα. Θυμηθήκαμε ξανά τα ονόματά τους και το όποιο ταλέντο τους. Το μπέρδεμα του μπάσκετ, η διαμάχη FIBA και Ευρωλίγκα είχε και κάποια θετικά.

Την εκτόξευση στη σφαίρα της δημοσιότητας παικτών που ήταν πίσω από τις κουρτίνες. Για ένα 24ωρο έστω; Ναι, για ένα. Αλλά αποδείχθηκε πως διαθέτουν σωστή νοοτροπία, είναι ακομπλεξάριστοι και τόσα χρόνια έχουν μάθει να υπηρετούν το μπάσκετ με αρχές μεγάλες και πάνω απ’ όλα να αγαπούν την εθνική ομάδα. Γιατί οι δικές της επιτυχίες στο παρελθόν έκαναν πολλά από αυτά τα παιδιά να πιάσουν την πορτοκαλί μπάλα.