Λυπάμαι αλλά ο Ζάεφ έχει δίκιο.

Από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση συνομολόγησε την ύπαρξη «μακεδονικής εθνικότητας» (ή έστω εθνότητας…) και «μακεδονικής γλώσσας», τότε όσοι έλληνες πολίτες ομιλούν τη «μακεδονική γλώσσα» και θεωρούν ότι ανήκουν στη «μακεδονική εθνότητα» συνιστούν «εθνική ή εθνοτική μειονότητα».

Τη «μακεδονική μειονότητα». Ή «τη μειονότητα των Μακεδόνων του Αιγαίου» – κατά την ορολογία Ζάεφ…

Και τότε το ελληνικό κράτος είναι υποχρεωμένο και σχολεία να τους φτιάξει, και τη γλώσσα τους να διδάσκει, και τον πολιτισμό τους να καλλιεργεί, και γενικώς να τους αναγνωρίζει όλα τα δικαιώματα που δικαιούται μια μειονότητα.

Μεταξύ των οποίων το δικαίωμα στην αυτοτέλεια, ακόμη και την αυτοδιάθεση.

Συνεπώς οι «αυθαίρετες ερμηνείες της συμφωνίας των Πρεσπών» που ξεφούρνισε χθες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι κολοκύθια τούμπανα.

Μια χαρά την ερμηνεύει ο Ζάεφ!

Αντιθέτως το πρόβλημα είναι πως ούτε ο Παυλόπουλος ούτε ο Τσίπρας κατάλαβαν τι ακριβώς συμφωνήθηκε στις Πρέσπες. Ή τουλάχιστον κάνουν πως δεν κατάλαβαν.

Διότι (όπως είχαμε προειδοποιήσει πολλοί από την πρώτη στιγμή) δεν μπορείς να έχεις τη συμφωνία χωρίς τις συνέπειες της συμφωνίας.

Χωρίς (μεταξύ άλλων) την αποδοχή «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα ή ακόμη χειρότερα μιας μειονότητας χωρίς τα δικαιώματα που δικαιούται κάθε μειονότητα.

Εκτός αν θέλουν να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι θεωρούνται «Μακεδόνες» και μιλούν «μακεδονικά» βορειότερα των Ευζώνων, αλλά νοτιότερα των Ευζώνων οι ίδιοι άνθρωποι δεν είναι «Μακεδόνες» και η ίδια γλώσσα δεν είναι τα «μακεδονικά».

Λυπάμαι, αλλά η κυβέρνηση με την επιπολαιότητα και την προχειρότητα που τη χαρακτηρίζουν (αλλά και ο Πρόεδρος στο μέτρο που ευθυγραμμίζεται με την κυβέρνηση…) μας έχουν μπλέξει άσχημα.

Κι αυτοί μεν θα έχουν αποχωρήσει σε λίγους μήνες. Αλλά δεν θα πάρουν μαζί τους τη ζημιά.

Θα αφήσουν πίσω τους πεσκέσι στη χώρα μια πληγή με άδηλες διαθέσεις, προθέσεις και προοπτικές.

Να δεχτώ για την οικονομία της συζήτησης ότι ο Ζάεφ είναι μπεσαλής και δεν θα υποκινήσει μειονοτικό; Να το δεχτώ.

Αλλά ο Ζάεφ δεν είναι αιώνιος. Ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει τι θα υποκινήσει ένας διάδοχός του.

Το φιάσκο λοιπόν δεν είναι μόνο προφανές. Είναι και επικίνδυνο.

Διότι φιάσκο είναι και ο Ριχάρδος. Αλλά αυτός εξέθεσε μόνο τον Τσίπρα που έσπευσε να βγάλει λόγο υπέρ της σύλληψής του – που έχει ξανακουστεί Πρωθυπουργός να κάνει τον σχολιαστή του αστυνομικού δελτίου!

Στο Σκοπιανό όμως εκτίθεται η χώρα. Και κυρίως παραδίδεται σε απρόβλεπτους κινδύνους.

Για να μην πω σε κινδύνους απολύτως προβλέψιμους.