ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Η συνεχής εκκαθάριση πραγμάτων

Ο σύζυγός μου έχει τη μανία να πετά πράγματα από το σπίτι χωρίς να ρωτά την υπόλοιπη οικογένεια και παρά τις επανειλημμένες συζητήσεις και προστριβές για το θέμα. Είναι κάτι παθολογικό; Πώς αντιμετωπίζεται; (Μ.Χ.)

Η κλινική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια δρ Μυρσίνη Κωστοπούλου απαντά ότι τόσο η ανάγκη για τάξη, συμμετρία και καθαριότητα, όσο και η ανάγκη να κρατάς ή να πετάς πράγματα είναι ενδείξεις ιδεοψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς, εφόσον διέπονται από ιδεοληπτικές σκέψεις. Για παράδειγμα: «Αν δεν πετάξω κάθε άχρηστο αντικείμενο στον χώρο μου, δεν θα έχω τάξη στη σκέψη μου» ή «πρέπει συνεχώς να “σκανάρω” το σπίτι για περιττά αντικείμενα». Η τελετουργικότητα της συμπεριφοράς και η επιτακτική ανάγκη να πετιούνται αντικείμενα έχουν ως απώτερο στόχο τη μείωση του άγχους του ατόμου που το κάνει – αυτό περιγράφει το ψυχαναγκαστικό σκέλος της συμπεριφοράς. Οσο καλύτερα νιώθει και ανακουφίζεται από την πράξη, τόσο περισσότερο οδηγείται στην επανάληψή της. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο που εγκλωβίζει το άτομο σε μια καθημερινότητα η οποία ορίζεται από αλλεπάλληλες τελετουργίες και πολύ υψηλό άγχος. Το γεγονός ότι ο σύζυγός σας πετά πράγματα παρά τις προστριβές με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δεν σημαίνει ότι δεν σας σέβεται ή σας αγνοεί. Απλώς το άγχος του είναι τόσο υψηλό που δεν μπορεί να το κατευνάσει παρά μόνο μέσα από συγκεκριμένους τρόπους που υποδεικνύει λανθασμένα στον εαυτό του. Ο συνδυασμός ψυχοθεραπείας – ειδικότερα θεραπείας συμπεριφοράς – με φαρμακευτική αγωγή μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός.

ΔΙΑΒΗΤΗΣ

Οι υδατάνθρακες

στο γεύμα

Εχω διαβήτη τύπου 2. Είναι καλύτερα στο γεύμα να τρώω πρώτα τις τροφές με πρωτεΐνες ή τις τροφές με υδατάνθρακες;(Π.Ν.)

Ο παθολόγος-διαβητολόγος, ειδικός σε θέματα διατροφής και μεταβολισμού, δρ Φαίδων Αλέξανδρος Λίντμπεργκ απαντά ότι μια αμερικανική μελέτη, που δημοσιεύθηκε το 2017 στην επιστημονική επιθεώρηση «British Medical Journal», συνέκρινε τις καμπύλες γλυκόζης στο αίμα μετά την πρόσληψη ενός γεύματος ίσης σύνθεσης σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 που έτρωγαν πρώτα τους υδατάνθρακες (χυμός πορτοκαλιού και λευκό ψωμί) και μετά κοτόπουλο και λαχανικά σε λαδόξιδο με τις καμπύλες άλλων που τους έτρωγαν μετά την πρόσληψη κοτόπουλου/λαχανικών και άλλων που έτρωγαν όλα αυτά ταυτόχρονα με τη μορφή σάντουιτς. Η μέγιστη αύξηση του σακχάρου και η συνολική αύξηση του σακχάρου στο αίμα βρέθηκε να είναι η μισή όταν οι υδατάνθρακες είχαν καταναλωθεί στο τέλος του γεύματος σε σχέση με την αρχή και κατά 44% λιγότερη όταν καταναλώθηκαν στο τέλος σε σχέση με την κατανάλωσή τους ταυτόχρονα με τις άλλες τροφές. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς με διαβήτη 2 (ή και πρόδρομο του διαβήτη) μπορούν να επιτύχουν σημαντικά χαμηλότερα μεταγευματικά επίπεδα σακχάρου καταναλώνοντας υδατάνθρακες (σάκχαρα και άμυλο, όπως ψωμί, δημητριακά, πατάτες, ρύζι, ζυμαρικά) στο τέλος του γεύματος και πρωτεΐνη, λίπος και λαχανικά πρώτα.