«Κλέφτες καταστημάτων» (Shoplifters, Ιαπωνία, 2018). Ανέκαθεν ο 56χρονος σήμερα Χιροκάζου Κόρε Εντα αντιμετώπιζε με τρυφερότητα την παιδική ηλικία· αρκεί να θυμηθούμε ταινίες του όπως οι «Κανείς δεν ξέρει» (2004) και «Πατέρας και γιος» (2013). Στους «Κλέφτες καταστημάτων» τα παιδιά παίζουν και πάλι σημαντικό ρόλο, μέλη μιας οικογένειας που δεν είναι ακριβώς οικογένεια, σε μια ταινία που πραγματεύεται με ανθρωπιά και πρωτοτυπία την ταυτότητα και την ύπαρξη. Μικρές κομπίνες, πονηρές κλεψιές από καταστήματα, δίνουν στην ταινία μια ανάλαφρη, χαριτωμένη διάθεση και καλύπτουν προς στιγμήν τον πόνο και το δράμα. Χαίρεσαι που βλέπεις την οικογένεια να τρώει (και τη βλέπουμε να τρώει συνέχεια), να κάνει έρωτα, να απολαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο της ταπεινής ζωής της, στοιβαγμένη μέσα σε ένα σπίτι-σπιρτόκουτο. Αλλά μέχρι πότε; Εμπνευσμένος από διάφορα περιστατικά που έγιναν θέμα στα ιαπωνικά MME τα τελευταία χρόνια, ο Κόρε Εντα μιλά εις βάθος και επί της ουσίας για έννοιες όπως η αγάπη και η αυτοθυσία σε έναν κόσμο αμείλικτα σκληρό, έναν κόσμο που κάποιους ανθρώπους, όπως αυτή την οικογένεια, πολύ απλά δεν τους θέλει. Εναν κόσμο σαν τον σημερινό. Μια γνήσια ουμανιστική ταινία που δικαίως απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών.

Βαθμολογία: 9

«Ο κόσμος σου ανήκει» (Le monde est à toi, Γαλλία, 2018). Στην πιο διασκεδαστική ταινία του, ο Ρομέν Γαβράς – γιος του σκηνοθέτη Κώστα Γαβαρά – παρακολουθεί τις περιπέτειες μιας σπείρας γάλλων κλεφτών, ρίχνοντας το κέντρο βάρους της στη γοητευτική, δαιμόνια αρχηγό της που υποδύεται με στυλ η Ιζαμπέλ Ατζανί. Οπωσδήποτε κάτι συμβαίνει ανάμεσα σε αυτή τη γυναίκα και τον κάπως «αργό» γιο της (Καρίμ Λεκλού) που προσπαθεί να μπει στον ίσιο δρόμο. Τη βοηθά να κλέβει καταστήματα για την εκκεντρική τουαλέτα της και δέχεται να συνεργαστεί μαζί της για το μεγάλο κόλπο που πρόκειται να λάβει χώρα στην Ισπανία. Ενας παρανοϊκός υπόκοσμος, γεμάτος ανόητους κομπιναδόρους, ανεγκέφαλους γκάνγκστερ και βαποράκια του γλυκού νερού κινηματογραφείται παιχνιδιάρικα από τον Γαβρά σε μια ταινία με κωμικό στυλ, που όμως δεν είναι ακριβώς κωμωδία. Χαριτωμένα υστερική, αλλά μπορεί ακόμα και να σε συγκινήσει με την υπόγεια τρυφερότητά της.

Βαθμολογία: 7

«Ο υποψήφιος» (The front runner, ΗΠΑ, 2018). Η Αμερική του πουριτανισμού, της υποκρισίας και της κιτρινοφιλίας βρίσκεται σε πρώτο πλάνο στον «Υποψήφιο», όπου ο σκηνοθέτης Τζέισον Ράιτμαν («Ραντεβού στον αέρα») επιστρέφει στην περίοδο των προεδρικών εκλογών του 1988, όταν ο γερουσιαστής των Δημοκρατικών Γκάρι Χαρτ (Χιου Τζάκμαν), που ήταν ο επικρατέστερος, αναγκάστηκε να παραιτηθεί εξαιτίας ενός σεξουαλικού σκανδάλου. Η αποκάλυψη σήμανε την καταστροφή της πολιτικής σταδιοδρομίας του και η ακόρεστη δίψα των δημοσιογράφων να ασχοληθούν με αυτό το ζήτημα, της απιστίας, αφήνοντας στο περιθώριο καθετί σχετικό με την ιδεολογία ή το εξαιρετικό πολιτικό πρόγραμμα του Χαρτ, είναι το θέμα της ταινίας που λέει τα πράγματα ακριβώς όπως είναι. To ενδιαφέρον, δε, είναι το πώς η «Miami Herald» που «έβγαλε» το θέμα παρέσυρε μαζί της έντυπα κύρους όπως η «Washington Post» ή οι «New York Times». Νευρικό filmmaking-ρεπορτάζ που συχνά θυμίζει ντοκιμαντέρ και συμπαθητικοί β’ ρόλοι (ξεχωρίζει ο Τζ.Κ. Σίμονς ως υπεύθυνος της καμπάνιας του Χαρτ).

Βαθμολογία: 7

«Kursk» (Bέλγιο / Λουξεμβούργο, 2018). Η ανικανότητα των Αρχών της Ρωσίας να βοηθήσουν τα εγκλωβισμένα στον πάτο της θάλασσας μέλη του πληρώματος του υποβρυχίου «Κουρσκ», που το καλοκαίρι του 2000 βυθίστηκε στα νερά του Μπάρεντς, είναι εδώ το κυρίως θέμα της ταινίας, η οποία δεν θα είχε και τόσο νόημα αν έμενε σε μια απλή αναπαράσταση της τραγωδίας, αφού η κατάληξη είναι γνωστή: όλοι πέθαναν. Ωστόσο, ο Δανός Τόμας Βίντερμπεργκ (σκηνοθέτης της «Οικογενειακής γιορτής» και του «Κυνηγιού») εμμένει στο τεράστιο μέγεθος της ανθρώπινης ηλιθιότητας εξαιτίας της οποίας κάποιοι άλλοι άνθρωποι έχασαν, εντελώς άδικα, τη ζωή τους. Η κινηματογράφηση του ίδιου του ναυαγίου και της προσπάθειας των επιζησάντων να επιβιώσουν ξέροντας ότι τα περιθώρια στενεύουν έχει γίνει ρεαλιστικά, όμως η απάνθρωπη υπερηφάνεια της ηγεσίας να μη δεχτεί τη βοήθεια των Βρετανών που είχαν τον τρόπο να βοηθήσουν είναι τελικά το σημείο της ταινίας που σε αφήνει με ένα σφίξιμο στο στομάχι (παίζουν: Μαΐας Σόνερτς, Κόλιν Φερθ κ.ά.).

Βαθμολογία: 5

Το ντοκιμαντέρ του Μαρκ Κάζινς «Το βλέμμα του Ορσον Γουέλς» (The eyes of Orson Welles, Αγγλία, 2018) είναι ένα οδοιπορικό στην πορεία του σπουδαίου κινηματογραφιστή, ηθοποιού και διανοουμένου Ορσον Γουέλς (1915-1985) εστιασμένο στη ζωγραφική του· μια σχετικά άγνωστη πτυχή της ζωής του. Θα το εκτιμήσουν οι θαυμαστές του Γουέλς.

Βαθμολογία: 4

Η μονοτονία της ταινίας «Προσευχήσου πριν πεθάνεις» (A prayer before dawn Αγγλία / Γαλλία / Κίνα / Καμπότζη / ΗΠΑ, 2017) του Ζαν Στεφάν Σοβέρ είναι το ίδιο εξουθενωτική με τα βάσανα που πέρασε ο κεντρικός ήρωάς της, ένας νεαρός πυγμάχος, ο Μπίλι Μουρ (Τζο Κόουλ), όταν κλείστηκε σε φυλακή της Ταϊλάνδης για κατοχή ναρκωτικών. Βιασμοί, ξύλο, αυτοκτονίες, ένα αφόρητο μαρτύριο που κινηματογραφείται επί δύο ώρες περίπου και καταντά εξαντλητικό, πόσω μάλλον χωρίς ιδιαίτερη δραματουργία.

Βαθμολογία: 3

Το στοίχημα στην περιπέτεια φαντασίας «Mortal Engines» (Νέα Ζηλανδία / ΗΠΑ, 2018) του Κρίστιαν Ρίβερς είναι μια μείξη από δεκάδες στοιχεία ήδη γνωστών ταινιών φαντασίας, προκειμένου να δημιουργηθεί κάτι πρωτογενές. Αυτό που τελικά δημιουργείται είναι ένα αλαλούμ στο οποίο δεν καταλαβαίνεις και πολλά πέραν των προφανών: καλοί επαναστάτες εναντίον κακής κυβέρνησης ολοκληρωτισμού (παίζουν: Χιούγκο Γουίβινγκ, Χέρα Χίλμαρ κ.ά.).

Βαθμολογία: 1

Το «Hell Fest – Το πάρκο του τρόμου» (Hell Fest, ΗΠΑ, 2018) του Γκρέγκορι Πλότκιν είναι μια ακόμη τινέιτζερ περιπέτεια τρόμου που ακολουθεί τα γνωστά κλισέ του είδους, με τον δολοφόνο αυτή τη φορά να σπέρνει τον θάνατο κατά τη διάρκεια ενός φεστιβάλ τρόμου (παίζουν: Εϊμι Φορσάιθ, Ρέιν Εντουαρντς κ.ά.)

Βαθμολογία: 2

Στην χαριτωμένη ταινία κινουμένων σχεδίων «Ο Γκριντς» (The Grinch, ΗΠΑ, 2018) των Γιάροου Τσένεϊ και Σκοτ Μόζιερ, ο διάσημος πράσινος καλικάντζαρος του δρος Σέους (1904-1991) αποφασίζει να «κλέψει» τα Χριστούγεννα ενός χωριού (η «ελληνική» φωνή του Γκριντς είναι του Γιώργου Καπουτζίδη).

Βαθμολογία: 5