Μια κυβέρνηση που έχει συνειδητοποιήσει την έλευση του τέλους της βρίσκεται μπροστά στον πειρασμό των εκλογών. Τώρα ή μετά; Νωρίς ή αργότερα;

Είναι μέσα στην πολιτική φύση του ΣΥΡΙΖΑ η επίκληση των θεσμών, ως πρόσχημα για τη διεκπεραίωση των πολιτικών του στόχων. Επικαλείται τους θεσμούς που δεν πιστεύει. Ο ορίζοντας της τετραετίας έγινε στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα «όργανο» και ασφαλής χρονικός ορίζοντας. Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που η εκ του πυρήνα της αντιθεσμική και αντιδημοκρατική του συνείδηση διακήρυσσε στην αντιπολίτευση ότι «η κυβέρνηση θα πέσει στους δρόμους», ποδοπατώντας κανόνες και ασεβώντας στην τότε ευρεία λαϊκή εντολή. Σήμερα αξιοποιεί το «προνόμιο» της τετραετίας. Συνεπώς οι εκλογές μπορούν να γίνουν στο τέλος. Στη διαδρομή ως εκεί όλα είναι πιθανά. Προσωπικά τα κριτήρια. Με αυτά προετοιμάζεται. Με αυτά φαντάζεται τις εκλογικές εξελίξεις. Η φθορά του έχει ήδη συντελεστεί. Η κάλπη θα γίνει ο βέβαιος τόπος αυτής της καταγραφής.

Συνεπώς «τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα», κύριε Τσίπρα.