Με την επέκταση της λογικής της πολυπολιτισμικότητας τα πράγματα άρχισαν δραματικά να αλλάζουν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Επιβλήθηκε η νοοτροπία της «πολιτικής ορθότητας» και ήρθαν στο προσκήνιο οι επιλογές και οι πολιτικές ανάγκες των επιμέρους κοινωνικών ομάδων με τις εξειδικευμένες ανάγκες και ιδιαιτερότητες. Σύντομα το πολιτικό σύστημα χωρών όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Σκανδιναβία, η Γαλλία, η Γερμανία κ.ά., άρχισε να κατακλύζεται από τις προβολές των ενδιαφερόντων και συμφερόντων ξεχωριστών ομάδων όπως μετανάστες, γυναίκες, ομοφυλόφιλοι, έγχρωμοι, συνδικάτα, περιθωριακοί, ομάδες αμφισβήτησης κ.λπ.

Η τάση πολιτικών και κομμάτων να αναφέρονται στρατηγικά σε συμφέροντα επιμέρους ομάδων (identity politics) άρχισε να κυριαρχεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στις εθνικές πολιτικές ατζέντες. Η ταυτότητα των ομάδων αυτών άρχισε να αποτελεί το βασικό στοιχείο ενδιαφέροντος των πολιτικών οργανισμών. Αυτό είχε τις εξής συνέπειες. Παραδοχή του δικαιώματος του καθενός για απόλυτο αυτοπροσδιορισμό. Αλλά και σταδιακή απομάκρυνση των πολιτικών αρχών από τη φροντίδα των συμφερόντων των εθνικών πλειοψηφιών.

Αυτά τα δύο στοιχεία άρχισαν να προκαλούν συθέμελες αντιδράσεις στην καρδιά της πολιτικής. Οδηγώντας σταδιακά στην αποξένωση των πολιτικών ελίτ από τις ευρύτερες λαϊκές ανησυχίες. Ενώ λ.χ. οι πολιτικές αρχές επέμεναν στον σεβασμό του αυτοπροσδιορισμού του καθενός, στις περιπτώσεις τρομοκρατικών δράσεων αγνοούσαν τις διακηρύξεις περί ισλαμικού φανατισμού των ενόχων, ισχυριζόμενες πως αυτά «δεν είχαν σχέση με το Ισλάμ»! Για να εξασφαλίσουν την εύνοια της μουσουλμανικής κοινότητας. Σε αντίθεση βέβαια με τις πεποιθήσεις της πλειοψηφίας των πολιτών.  Οι ανησυχίες των λαϊκών στρωμάτων έπαυαν σταδιακά να βρίσκουν απήχηση εκεί όπου παίρνονταν οι πολιτικές αποφάσεις.

Η λαϊκή αποξένωση σύντομα οδήγησε σε ασυνεννοησία του πολιτικού κέντρου με την κοινωνική περιφέρεια. Οι κοινωνικές μειονότητες άρχισαν να μη βρίσκουν απήχηση στις μεγάλες λαϊκές πλειοψηφίες. Τα μεγάλα αστικά κέντρα δυσκολεύονται πλέον να επικοινωνήσουν με την επαρχία και τις «άξεστες» αντιλήψεις της. Μαζί τους και οι πολιτικές ελίτ απομακρύνθηκαν από τα μεγάλα λαϊκά στρώματα. Ο εθνικός λαϊκισμός ανδρώθηκε στο κενό που δημιούργησε η πολιτική ορθότητα και η πλημμυρίδα της ισχύος των κοινωνικών μειοψηφιών.

Η δημοκρατική αντίληψη σήμερα είναι σεβασμός των δικαιωμάτων των ιδιαίτερων μειοψηφιών, όχι όμως πλέον κυριαρχία των απόψεών τους εις βάρος της μέχρι πρότινος παθητικής πλειοψηφίας.