Στον ίδιο τον σκοπό. Με την ίδια δεδομένη πίεση και χωρίς δικαίωμα στο λάθος. Αυτή είναι η φετινή αγωνιστική διαδρομή του Ολυμπιακού και για να είμαστε ειλικρινείς με τις τόσες καλοκαιρινές αλλαγές δεν δηλώνουμε ανυποψίαστοι αναφορικά με τον συντελεστή δυσκολίας. Ειδικά για μια ομάδα που ο πήχης της είναι παραδοσιακά ο ουρανός.

Οι Ερυθρόλευκοι λοιπόν έχουν μπροστά τους ένα ακόμη «δίπολο» φωτιά. Στην Ξάνθη αύριο το μεσημέρι, σε μια επικίνδυνη έξοδο που απειλεί για πολλοστή φορά τον βαθμολογικό πίνακα. Και έπειτα, την Πέμπτη στο Φάληρο: ένας τελικός πρόκρισης στις «32» του Γιουρόπα Λιγκ, κόντρα στη μεγάλη Μίλαν. «Νίκη με 2 γκολ διαφορά» είναι το κλειδί του παραδείσου. Σαφώς ευκολότερο να το λες, από το να το κάνεις…

Στην πραγματικότητα βεβαίως αυτά τα δύο ματς έρχονται για να αποδείξουν ότι όσο ο καιρός περνά η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις. Κοπιάζει για αυτό, καρδιοχτυπά, αλλά είναι Δεκέμβρης και βαδίζει πάνω στο πλάνο επιθυμίας της. Τον Αύγουστο όταν πληροφορήθηκε ότι συγκατοικεί στο ίδιο γκρουπ του Γιουρόπα Λιγκ με Μίλαν και Μπέτις ήθελε να παλέψει ώς το τέλος για την πρόκριση. Το κάνει. Αντίστοιχα μέρες καλοκαιριού και παρότι ξεκινούσε από την αρχή, ήθελε να παλέψει για το πρωτάθλημα. Και αυτό το κάνει. Στον βαθμό τέλος πάντων που επιτρέπει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ή και το διαρκές ραντεβού με την ατυχία. Διότι δεν είναι μόνο η… Εξυγίανση και φάσεις σαν αυτές του Βιεϊρίνια στη Λαμία που κρατούν τον Ολυμπιακό έξι βαθμούς μακριά από τον ΠΑΟΚ. Είναι κυρίως εκείνο το μεταξύ τους αντάμωμα στο Φάληρο τον Οκτώβρη. Το ματς με τις 23-4 τελικές που έληξε 0-1, από το αυτογκόλ συνεργασίας Γιαννιώτη και Βούκοβιτς. Αν οι Ερυθρόλευκοι είχαν πάρει τη νίκη σε μια βραδιά που την άξιζαν καθολικά; Σήμερα θα ήταν συγκάτοικοι στην κορυφή με τον Δικέφαλο του Βορρά.

Μέσα σε όλα

Τέλος πάντων, τα «αν» δεν γράφουν ούτε την Ιστορία ούτε τα… μαθηματικά της Σούπερ Λίγκας. Η ουσία είναι πως οι Πειραιώτες αποδίδοντας το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ώς εδώ είναι μέσα σε όλα. Για να παραμείνουν όμως σε αυτό το καθεστώς, θα πρέπει να συνηθίσουν να αγωνίζονται μονίμως με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο. Οπως κάνουν από την αρχή της σεζόν. Από το ματς με την Μπέρνλι στην Αγγλία, για την πρόκριση στους ομίλους. Από τις επικίνδυνες εξόδους σε Θεσσαλονίκη (Αρης) και Περιστέρι (Ατρόμητος) έπειτα από τη φτωχή σοδειά στα ντέρμπι (2 βαθμοί στα ματς με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, έστω και αν ήταν καλύτεροι και στις τρεις αναμετρήσεις). Από τα δύο ματς με την Ντουντελάνζ που κάθε απώλεια θα τελείωνε οριστικά την ευρωπαϊκή φιλοδοξία. Από τα… ποσοστά αστοχίας στην επίθεση που έχουν κρατήσει μια σειρά από ματς υπεράνω πάσης υποψίας (Αστέρας εντός, Πανιώνιος εκτός, Απόλλωνας εντός κ.λπ.) ανοιχτά ώς το φινάλε.

Οταν φτιάχνεις κάτι από την αρχή πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για τέτοιες «αναταράξεις». Ειδικά σε περιβάλλον Εξυγίανσης. Και όταν αρχές Οκτώβρη όλη η Ελλάδα λέει πως ο Ολυμπιακός παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο: Τότε πρέπει να καμαρώνεις. Και να παίρνεις κουράγιο για να πας την προσπάθεια ώς το μάξιμουμ. Σε όλα τα επίπεδα.

Ποιοι είναι το μυστικό ώς εδώ και η πραγματική διαφορά με τους ανταγωνιστές του; Η σπουδαία δουλειά του προπονητή σε όλα τα επίπεδα. Η μεθοδολογία του στη λεπτομέρεια. Και η ικανότητά του να έχει πάρει «κάτι» σχεδόν από ολόκληρο το ρόστερ του. Μια ιδιαιτερότητα που τη συναντάς μόνο στον Ολυμπιακό. Σε 23 επίσημα ματς ώς εδώ, ο Πέδρο Μαρτίνς πραγματικά έχει φέρει… βόλτα όλες τις επιλογές που του δίνει το υλικό που διαθέτει η ομάδα του. Και το αποτέλεσμα είναι αξιοσημείωτο. Είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς καλύτερα, διαβάζοντας τη σχετική αντιστοιχία από θέση σε θέση.

Ενας και ένας

Στον άσο ο Γιαννιώτης ξεκίνησε φουριόζος (13 συμμ.) και ο Σα (10 συμμ.) πήρε τη σκυτάλη στα τέλη Οκτώβρη. Στο δεξί άκρο της άμυνας ο Ομάρ (18 συμμ./1 γκολ/5 ασίστ) είναι αναγεννημένος και ο Τοροσίδης (12 συμμ./3 γκολ) το τέλειο «συμπλήρωμα». Αριστερά ξεκίνησε η σεζόν με τον Τσιμίκα (15 συμμ./2ασίστ) βασικό και πλέον ήρθε ο Κούτρης (8 συμμ./2ασίστ) για να σχηματίσει ένα πολύ ισχυρό δίδυμο. Στους στόπερ το σημείο αναφοράς είναι ο Βούκοβιτς (18 συμμ./1 ασίστ/1 γκολ) και παρτενέρ του έχουν παίξει όλοι:

Πρώτα ο Μιράντα (11 συμμ./2 ασίστ), μετά ο Μεριά (9 συμμ./1γκολ), και εδώ και ενάμιση μήνα ο Σισέ (11 συμμ./1 γκολ). Στη μεσαία γραμμή για τις δύο θέσεις πίσω από το «10» υπάρχει τρομερή γκάμα επιλογών. Ξεκίνησε ο Μπουχαλάκης (16 συμμ./1 γκολ) και η αποκάλυψη που ακούει στο όνομα Καμαρά (20 συμμ./2 γκολ/2 ασίστ). Προστέθηκε σύντομα στην εξίσωση ο Γκιγιέρμε (11 συμμ.) ενώ υπάρχει και ο σπουδαίος Νάτχο (17 συμμ./1 γκολ) που παίζει παντού. Στο «6» στο «8» στο «10» αντί του Φορτούνη (20 συμμ./6 γκολ/7 ασίστ) που και φέτος είναι μια… κατηγορία μόνος του συνολικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ομοιογένεια

Από όλους έχει πάρει ο Μαρτίνς και στα φτερά της επίθεσης. Εκεί όπου δεσπόζει ο Ποντένσε (20 συμμ./3 γκολ/2 ασίστ). Από τον Λάζαρο (17 συμμ./6 γκολ). Από τον Ναουέλ (9 συμμ./1 γκολ/1 ασίστ) που βρήκε τώρα την ευκαιρία και μπήκε στους βασικούς. Από τον Φετφατζίδη (15 συμμ./1 ασίστ) που μόνος του… κλώτσησε την ευκαιρία να είναι εκείνος στην πρώτη γραμμή των επιλογών. Και βέβαια αντίστοιχα είναι τα πράγματα και στην επίθεση. Με τον Γκερέρο (16 συμμ./6 γκολ/1 ασίστ), τον Χασάν (11 συμμ./3 γκολ) ακόμη και τον Μάνο (6 συμμ./2 γκολ) που με τους διαδοχικούς τραυματισμούς βγήκε και εκείνος κάποια στιγμή στον «αφρό».

Είναι τρομερά δύσκολο αυτό που έχει κάνει ο Μαρτίνς μέσα σε λίγους μήνες. Και ένα μικρό αριστούργημα πως έχει εκμεταλλευθεί όλο το ρόστερ του μοιράζοντας ευκαιρίες και παίρνοντας λύσεις. Ο 48χρονος που θέλησε να βάλει στην ομάδα και τον Τουρέ, ασχέτως αν δεν υπήρχε… αγωνιστική ανταπόκριση, που ξεκίνησε το πρωτάθλημα με τον Πάρντο βασικό στους εξτρέμ. Που ακόμη και τώρα προσπαθεί να κρατήσει κοντά στην ομάδα τον νεαρό Βρουσάι. Καταπληκτική διαχείριση. Παρά την πίεση. Τις ατυχίες. Το βάρος των αποτελεσμάτων. Ο νέος Ολυμπιακός των 20 αλλαγών στο ρόστερ είναι πλέον μια ομάδα που έχει στα αλήθεια 2 ενδεκάδες. Που έχει κοντά στο… χορτάρι σχεδόν ολόκληρο το δυναμικό του. Που αντέχει σε προπονητές, σε δύσκολο πρόγραμμα. Σε κάθε λογής δοκιμασία.

Η διαχείριση και οι δύο ενδεκάδες

Ο Πέδρο Μαρτίνς καταφέρνει να έχει τον δικό του Ολυμπιακό σχεδόν με την ίδια εικόνα σε πρωτάθλημα και Γιουρόπα Λιγκ. Παίζει ανοιχτά, ψάχνει ευκαιρίες, διεκδικεί την πρωτοβουλία είτε αγωνιζόμενος στην Ξάνθη την Κυριακή είτε με τη Μίλαν την Πέμπτη! Και αυτό δεν το συναντάς εύκολα στο ελληνικό ποδόσφαιρο όσο και αν γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Το ακόμη πιο ιδιαίτερο είναι ότι ο Πορτογάλος το κάνει δίχως ουσιαστικά δυο ενδεκάδες! Με 19 παίκτες να έχουν «διψήφιες» συμμετοχές στα πρώτα 23 ματς. Η ενδεκάδα είναι «αδιαπραγμάτευτη» σε ελάχιστες θέσεις. Στον αριστερό στόπερ (Βούκοβιτς), στη μία θέση των κεντρικών χαφ (Καμαρά), στο «10» (Φορτούνης), στο ένα άκρο της επίθεσης (Ποντένσε). Ολοι οι άλλοι μπαίνουν και βγαίνουν με τη «φόρμα» τους και τις απαιτήσεις της κάθε αποστολής. Και βέβαια και με το… ρολόι του rotation που θέλει και εκείνο την τέχνη του. Αν κοιτάξει κανείς με προσοχή τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ θα καταλάβει πόσο σημαντικό είναι το επίτευγμα του προπονητή του Ολυμπιακού. Και πόσο μεγάλο όπλο είναι αυτό για μια ομάδα που θέλει να παλέψει για… όλα! Εστω χωρίς οι συνθήκες να την ευνοούν.