Σούπερ Λίγκα Μακιαβέλι. Ενα πρωτάθλημα με χορηγό που ταιριάζει σαν βελούδινο γάντι σε χέρι νεαρής κυρίας.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα αδιαφορώντας για την ποδοσφαιρική χρεοκοπία που θα έχει επιπτώσεις σε νικητές και ηττημένους.

Σωρός από καπνίζοντα ερείπια ήταν ό,τι άφησε πίσω του ο διαιτητής του αγώνα Ξάνθη – Ολυμπιακός. Ολοι οι νουν έχοντες φίλαθλοι μπορούν εύκολα να αντιληφθούν πως ο διαιτητής Τζήλος έπαιξε με (Τ)ζήλο για να διατηρήσει τις ισορροπίες του κράτους του εξυγίανσης.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού έφαγαν τόσο ξύλο με πρώτο και καλύτερο τον Ποντένσε ώστε σήμερα κάποιοι απ’ αυτούς θα φέρουν μώλωπες. Το ελληνικό ποδόσφαιρο όμως μοιάζει με παράσταση του Κόπερφιλντ. Βγαίνουν λαγοί από καπέλα, εξαφανίζονται φάσεις πέναλτι, βγαίνουν κόκκινες κάρτες στα θύματα. Τρομερή παράσταση που κάνει τουρ ακολουθώντας κατά πόδας το ταξίδι του Ολυμπιακού.

Οι Τζηλοκόπερφιλντ αδιαφορούν αν το ποτάμι της αμφισβήτησης φουσκώνει επικίνδυνα. Ο μικρονοϊκός τους κόσμος δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν πως όταν το ποτάμι υπερχειλίσει, στο ορμητικό του διάβα δεν θα ρωτήσει ονόματα και διευθύνσεις. Θα τους παρασύρει όλους στον ωκεανό του χάους.

Είναι εντυπωσιακό πως η Σούπερ Λίγκα αντιμετωπίζεται πια ως σκωληκοειδής απόφυση που βρίσκεται σε κατάσταση οξείας φλεγμονής και χρειάζεται άμεσα χειρουργείο.

Το ζητούμενο είναι το αποτέλεσμα ακόμα κι αν χρειαστεί η επέμβαση να γίνει χωρίς αναισθητικό.

Στα λασπόνερα του ελληνικού πρωταθλήματος είναι πια δύσκολο να ξεχωρίσεις αν πράγματι αξίζει ο ΠΑΟΚ να καλπάζει προς τον τίτλο με τέτοια άνεση.

Οι οκτώ βαθμοί που τον χωρίζουν πια από τον Ολυμπιακό είναι πολλοί. Υπό φυσιολογικές συνθήκες η διαφορά είναι αναστρέψιμη. Μπορούμε όμως να μιλάμε για φυσιολογικές συνθήκες στο αποτεφρωτήριο της αξιοπιστίας; Δύσκολο. Οι Ερυθρόλευκοι ωστόσο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πετάξουν λευκή πετσέτα γιατί θα δικαιώσουν τους εμπνευστές της εξυγίανσης.