Αύριο ξεκινάει στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος η συζήτηση για την εκλογή του ΠτΔ. Πέμπτη και Παρασκευή, το θέμα ήταν το άρθρο 16. Κι όσα ειπώθηκαν μάλλον προϊδεάζουν για όσα θα ειπωθούν. Οι συσχετισμοί δυνάμεων ήταν γνωστοί πριν καν ανακοινωθεί με τσιπρικό στόμφο η έναρξη της αναθεώρησης. Υπέρ της αλλαγής του 16 τάσσονται ΝΔ, ΔΗΣΥ, Το Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων και κάποιοι ανεξάρτητοι βουλευτές. Κατά ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΧΑ. Τα μέτωπα λένε πολλά από μόνα τους, αλλά οι λεπτομέρειες της κουβέντας ίσως φανερώνουν περισσότερα. Σύμφωνα με τη γαλάζια πρόταση το συγκεκριμένο άρθρο πρέπει να διατυπωθεί έτσι ώστε να επιτρέπεται η λειτουργία τόσο ιδιωτικών όσο και μη κρατικών πανεπιστημίων. Οι δυο επιθετικοί προσδιορισμοί αναφέρονται σε δυο διαφορετικά νομικά πρόσωπα. Οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας επιτέθηκαν στην αντιπολίτευση κυρίως για τα ιδιωτικά. Με τα γνωστά κλισέ περί ξεπουλήματος της δημόσιας παιδείας. Ο εισηγητής της ΝΔ, λοιπόν, στην αναθεωρητική διαδικασία, Κώστας Τασούλας, έκανε μια ντρίμπλα. Κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσει τη μισή πρότασή τους, για τα μη κρατικά πανεπιστήμια.

Εργαλείο

Οι συριζαίοι αρνήθηκαν. Οποιος παρακολούθησε την κουβέντα, παρατήρησε πως ήταν μονομερής, εστιάζοντας μόνο στο θέμα των πανεπιστημίων. Στη νεοδημοκρατική πρόταση για τις αλλαγές στο 16 περιλαμβάνεται, π.χ., και η πρόβλεψη για ίδρυση ενός πρότυπου σχολείου σε κάθε νομό της χώρας, στο οποίο θα μπαίνουν οι μαθητές με διαγωνισμό και όχι με κλήρωση. Δεν θα ήταν ένα τέτοιο σχολείο το πιο θεμιτό μέσο κοινωνικής κινητικότητας; Οπότε δεν είναι μια πρόταση συμβατή με την ιδεολογία των αριστερών; «Αν έχουν, βέβαια, ιδεολογία» όπως επισημαίνει ένας γαλάζιος. Σκάβοντας λίγο πιο βαθιά στα «όχι» της συμπολίτευσης – προσέχοντας, δηλαδή, το αφήγημα γι’ αυτά –, βρίσκει κάποιος την πραγματική αιτία που ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε τώρα μια κορυφαία διαδικασία του δημοκρατικού πολιτεύματος: το Σύνταγμα είναι για εκείνον το εργαλείο για να λανσάρει τα διλήμματα που θα θέσει στις εκλογές. Αδιαφορώντας, ωστόσο, για κάποια κενά στην επιχειρηματολογία του. Οπως, φέρ’ ειπείν, ότι στην πραγματική ζωή δύσκολα χαρακτηρίζεις τα πρότυπα σχολεία και τα μη κρατικά πανεπιστήμια μακριά χέρια του νεοφιλελευθερισμού.