Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 κάποιοι αριστεροί του (τότε) Συναπισμού αποφάσισαν να κάνουν μια μείζονα κίνηση για την επίλυση του Μακεδονικού: νοίκιασαν ένα πούλμαν να πάνε στα Σκόπια «να γνωρίσουμε τα αδέλφια μας τους Μακεδόνες».

Πήγαν, πέρασαν ωραία, αλλά το Μακεδονικό δεν λύθηκε.

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 κάποιοι του ΣΥΡΙΖΑ πήγαν πάλι στα Σκόπια με τον Τσακαλώτο (και κάτι άλλους…) να διαδηλώσουν υπέρ της επίλυσης του Μακεδονικού, ζητώντας η γειτονική χώρα να αναγνωριστεί ως «Μακεδονία».

Δεν ξέρω αν πήγαν με πούλμαν, ούτε πόσο κόσμο μάζεψε η διαδήλωση, αλλά πάλι δεν λύθηκε το Μακεδονικό.

Τον περασμένο Ιανουάριο, σε μια σύσκεψη του Κινήματος Αλλαγής για το θέμα, ο Μπίστης πρότεινε κάτι πιο πειστικό: να πάνε όλοι μαζί (οι ΚΙΝΑΛ…) στα Σκόπια να αδελφοποιηθούν με τον Ζάεφ.

Δεν διευκρίνισε αν θα πήγαιναν με πούλμαν, αλλά η ιδέα δεν περπάτησε. Οι περισσότεροι κοίταξαν απλώς τον Μπίστη παράξενα.

Ανέφερα τα περιστατικά διότι δεν είναι άσχετα μεταξύ τους.

Εμφορούνται από μια κοινή ερασιτεχνική και ελαφρώς χαζοχαρούμενη αντίληψη ότι τα προβλήματα είναι προβλήματα επειδή κανείς έως τώρα δεν ανέλαβε να τα λύσει.

Κι ότι είναι απλό να λυθούν, αρκεί να πάρουμε ένα πούλμαν και να τρέξουμε στα Σκόπια.

Ο Χένρι Λιούiς Μένκεν, ένας μεγάλος αμερικανός δημοσιογράφος, συνήθιζε να λέει ότι «κάθε σύνθετο πρόβλημα έχει μια απλή, σαφή και λάθος λύση».

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το Μακεδονικό είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο πρόβλημα. Κι ως εκ τούτου πέφτει εύκολα θύμα όσων αναζητούν μια λύση «απλή, σαφή και λάθος».

Οταν λοιπόν κάποιος εκπλήσσεται επειδή «οι πρόσφατες δηλώσεις Ζάεφ ήταν εκτός του πλαισίου της συμφωνίας», είναι προφανές ότι δεν έχει καταλάβει ούτε ποιο είναι το θέμα, ούτε τι λέει η συμφωνία.

Διότι, καλώς Ή κακώς, ο Ζάεφ αναφέρει ό,τι συμφώνησε με την ελληνική κυβέρνηση κι ό,τι συνάγεται από όσα συμφώνησε. Τίποτα παραπάνω.

Τα υπόλοιπα περί «πραγματικότητας» και «εθνικού συμφέροντος» στη συμφωνία των Πρεσπών είναι απλές περικοκλάδες.

Δεν απαντούν καν στο κεντρικό ερώτημα: όχι ποιο είναι το «εθνικό συμφέρον» (αυτό θα το βρούμε…), αλλά τι σημαίνει η συμφωνία που η Αθήνα υπέγραψε με τα Σκόπια.

Το επιχείρημα ότι «τη θέλουν οι ξένοι» μού είναι παντελώς αδιάφορο.

Πολύ φοβούμαι λοιπόν πως αν πρώτα δεν συμφωνήσουμε τι συμφωνήσαμε, αποκλείεται να κρίνουμε αν συμφέρει ή δεν συμφέρει.

Και υποψιάζομαι πως πρώτη η κυβέρνηση είτε δεν κατάλαβε τι έχει συμφωνήσει, είτε κάνει πως δεν καταλαβαίνει.

Πόσω μάλλον όσοι προσπαθούν να τη διευκολύνουν.