Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: ο ξυλοδαρμός του κατηγορουμένου για τον φόνο της φοιτήτριας Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο από συγκρατουμένους του στο κελί του ή η μετάδοση του επεισοδίου από την τηλεόραση και το Διαδίκτυο – που συνοδεύτηκε από τη βοή των κραυγών της «λαϊκής δικαιοσύνης», οι εκπρόσωποι της οποίας επέχαιραν για το λιντσάρισμα;

Ολα αυτά που συμβαίνουν δεν δείχνουν κράτος δικαίου. Σε οποιοδήποτε κράτος δικαίου που σέβεται τον εαυτό του θα ήταν αδιανόητη όχι μόνο η βιαιοπραγία αυτού του τύπου, αλλά και η δυνατότητα των δικαστών και τιμωρών της φυλακής να μιλούν στη συνέχεια στα ΜΜΕ και να διευκρινίζουν τι ακριβώς έχουν διαπράξει. Κι αν κάτι τέτοιο είχε συμβεί, θα είχαν υπάρξει σοβαρότατες τιμωρίες – με πρώτη του διευθυντή της φυλακής στην οποία διαπράχθηκε το περιστατικό. Στην Ελλάδα, διαβάζω, ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου διέταξε ΕΔΕ, ενώ μετάγεται ο κρατούμενος σε άλλη φυλακή.

Είναι από τα πράγματα που διαρκώς μου κάνουν εντύπωση. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, η αριστερή διανόηση θα ήταν σήμερα στα κάγκελα. Ακόμα και οι αμελείς φοιτητές του Βέλτσου θα είχαμε μάθει νεράκι τον Μισέλ Φουκό, θα βοούσε ο κόσμος επειδή οι μηχανισμοί της επιτήρησης επιτρέπουν την εκδήλωση τέτοιας βαρβαρότητας. Σήμερα, αντιθέτως, μούγγα. Θα γίνει ΕΔΕ. Σωθήκαμε.

Εχω μάθει πλέον τα πάντα για τον κυβερνητικό κυνισμό, αλλά ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω ότι επί ΣΥΡΙΖΑ και οι φυλακές θα ήταν ξέφραγο αμπέλι. Και ότι η αυτοδικία θα ήταν περίπου προέκταση των συζητήσεων για λαϊκή δικαιοσύνη και για την ανάγκη της άμεσης δημοκρατίας.

Υπερβολές; Ας θυμηθούμε ότι την εποχή ανόδου των λαϊκιστικών άκρων, από το 2008, ήταν ρητορική με αριστερό πρόσημο η επίκληση της άμεσης δημοκρατίας – που τελειώθηκε στις λαϊκές συνελεύσεις του Συντάγματος, όταν διακρίθηκαν για τις αμεσοδημοκρατικές επιδόσεις τους και οι Βαρουφάκης, Τσακαλώτος, Κατρούγκαλος και άλλοι. Το ίδιο διάστημα, οι Γερμανοτσολιάδες (έτσι αποκαλούσαν τους «ενδοτικούς» και «εξωνημένους στη Δύση» πολιτικούς και δημοσιολογούντες, τότε, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) απέφευγαν τη δημόσια έκθεση, από φόβο μήπως συναντήσουν γροθιές, πέτρες, μολότοφ ή αβγά, στις εκδηλώσεις αυτοδικίας των επαναστατών που περίμεναν την εξουσία να τους χτυπήσει την πόρτα.

Στη χώρα ο πρωθυπουργός της οποίας δικάζει και καταδικάζει πολίτες από το βήμα της Βουλής, η δικαιοσύνη αποδίδεται στις φυλακές από το κοινό περί δικαίου αίσθημα των καταδίκων. Αμα έχεις διαβάσει πολύ Φουκό.