Στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ο Αλέξης. Ο Αλέξης Κούγιας σε ό,τι έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο. Ο Αλέξης Τσίπρας σε ό,τι έχει να κάνει με την πολιτική. Οργίλος ο γνωστός δικηγόρος για τη διαιτησία στο Λάρισα-ΠΑΟΚ, αποκάλεσε τον Ραζβάν Λουτσέσκου στρουμφάκι. Αναφερόμενος επίσης σε «κακοποιούς», για πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί για παραβατικές συμπεριφορές σχετικά με το ποδόσφαιρο και υπηρετούν από υψηλόβαθμα πόστα μεγάλες ΠΑΕ. Για μπάλα πρόκειται. Η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο. Και για τον έτσι ή αλλιώς εκρηκτικό Αλέξη Κούγια. Που θα υπερβεί και τα εσκαμμένα. Ο έτερος Αλέξης, ο Τσίπρας, δεν έχει να ασχοληθεί, με οφσάιντ, με πέναλτι, με κίτρινες και κόκκινες κάρτες. Με διαιτητές και βοηθούς. Περί του πρωθυπουργού της χώρας πρόκειται. Η ομάδα του, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν παίζει μπάλα. Κυβερνά τη χώρα. Ασκεί πολιτική.

Απολειφάδι

Πριν προχωρήσουμε, να δούμε λίγο το λεξικό. «Απολειφάδι: Μικρό υπόλειμμα από σαπούνι. Μεταφορικά, μικρόσωμος άνθρωπος ή καχεκτικός. Ασήμαντο πράγμα». Είναι λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας που αναφερόμενος στον Πέτρο Τατσόπουλο (και την ένταξή του στη Νέα Δημοκρατία) τον χαρακτήρισε από του βήματος της Βουλής «απολειφάδι της πολιτικής ζωής». Και ύστερα επιμένουν κάποιοι να μιλάνε για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Σε τέτοιο κατάντημα το ποδόσφαιρο δεν έχει φτάσει. Ούτε τον διαιτητή του ΠΑΟΚ-Λάρισα εξύβρισε ο Αλέξης Κούγιας ούτε τον Μέλο Περέιρα αποκάλεσε «απολειφάδι της ευρωπαϊκής διαιτησίας». Το «στρουμφάκι» μπροστά στο «απολειφάδι» είναι πταίσμα. Κι έχεις τον πρωθυπουργό της χώρας, αντί να υπερασπίζεται την άποψή του με επιχειρήματα, να βρίζει και να απαξιώνει. Να κοπιάρει τη φρασεολογία Πολάκη. Ο άνθρωπος που έκανε υπουργό τον Παύλο Χαϊκάλη να γίνεται τιμητής των πάντων.

Καφενείο

Να μιλάνε για το «παλιό και το καινούργιο» στην πολιτική, όταν έχουν εναγκαλιστεί τους Φωτόπουλους και τους Καλφαγιάννηδες. Οταν διορίζουν διευθύνοντα σύμβουλο στην ΕΡΤ τον καθηγητή Δρόσο, δεξί χέρι του Ακη Τζοχατζόπουλου στο Αμύνης. Να έχεις δίπλα σου τον Πολάκη και να κρίνεις (και με αυτόν τον τρόπο μάλιστα) τις επιλογές των άλλων κομμάτων. Το ποδόσφαιρο έχει τα κουσούρια του. Πρόεδροι μπουκάρουν στον αγωνιστικό χώρο έχοντας ξεχάσει το πιστόλι στη ζώνη. Αρκετές είναι οι φορές που έχουν λεχθεί βαριές κουβέντες. Μπάλα είναι, είπαμε. Είναι και η ένταση του παιχνιδιού. Οταν έχεις να πάρεις πρωτάθλημα 34 χρόνια. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με τον πρωθυπουργό της χώρας. Στη Βουλή έγινε η κουβέντα. Δεν τσακωθήκανε δύο στο καφενείο της χωριού της Τραχανοπλαγιάς, εκεί που βλέπανε το Μπενφίκα-ΑΕΚ. Και σιγά τ’ αβγά ποιος εκπροσωπεί το παλιό και το καινούργιο.

Τσογλάνι

Να πεις δηλαδή ότι επρόκειτο για κάποιο μείζον θέμα κι ανέβηκαν οι τόνοι. Ή ότι είμαστε σε προεκλογική περίοδο και λέμε καμιά κουβέντα παραπάνω. Το «καινούργιο» του ΣΥΡΙΖΑ το έχουμε δει άλλωστε. Το είδαμε με τις χιλιάδες των μετακλητών. Το είδαμε με τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων. Το είδαμε με τον περιβόητο Μάνο Πετσίτη («του Παππά») να κάνει σεγόντο στην Αντζελα Δημητρίου. Για να αναφερθούμε στα πρόσφατα. Περί αυτού ακριβώς λοιπόν πρόκειται. Αυτό είναι το «καινούργιο» που έχουν φέρει στην πολιτική. Οι μαγκιές του Πολάκη, «σκάσε, τσογλάνι», «τρία μέτρα κάτω από το χώμα». Με τον Αλέξη, όσο τελειώνει η κλεψύδρα του πολιτικού τους χρόνου, τόσο να κατρακυλάει στην ίδια φρασεολογία και πρακτική. Οταν τελειώνουν τα ψέματα, αρχίζει το υβρεολόγιο. Οταν στερείσαι επιχειρημάτων, θα καταφύγεις στα «απολειφάδια». Οταν είσαι σε πανικό, θα χάσεις την ψυχραιμία σου.