Η διαδρομή δεν είναι μικρή. Είναι μια κάποια απόσταση που πρέπει να διανύσει κανείς για να μετατραπεί από επίδοξο ριζοσπάστη σε βαθύτατα συντηρητικό. Τόσο συντηρητικό ώστε να απειλεί, όπως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ότι η κυβέρνηση θα «καρφώσει» τον πρόεδρο της ΝΔ στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα θα καλέσει τον πρόεδρο της ΝΔ για να δώσει εξηγήσεις – κοινώς για να τον μαλώσει. Γιατί; Επειδή ο πρόεδρος της ΝΔ είπε στη Βουλή ότι κυβέρνηση αντάλλαξε το όνομα της ΠΓΔΜ με τη μη περικοπή των συντάξεων. «Ανταλλάξατε το Σκοπιανό με τις μειώσεις των συντάξεων» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή. «Ανταλλάξατε ένα μέτρο που δεν θα έπρεπε να έχετε ψηφίσει με μία μείζονα εθνική υποχώρηση. Αυτό ήταν το εισιτήριο με το οποίο ταξιδέψατε από τις Πρέσπες στην Ιθάκη».

Υπήρξε πράγματι παζάρι; Αν υπήρξε, είναι από εκείνα τα πράγματα στην πολιτική που γίνονται αλλά δεν λέγονται. Σε κάθε περίπτωση, η αντίδραση της κυβέρνησης όπως εκφράστηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και κάνα δυο ανακοινώσεις του Μαξίμου πάσχει πολλαπλώς. Το Μαξίμου δεν ζητά απλώς να δώσει η ΝΔ ονόματα και διευθύνσεις των ευρωπαίων ηγετών που υποτίθεται ότι συμμετείχαν στην επίσης υποτιθέμενη ανταλλαγή. Θέλει και τους ευρωπαίους ηγέτες να τιμωρήσουν τον πρόεδρό της. Και κάπως έτσι η εσωτερική πολιτική μετατρέπεται σε μια υπόθεση καλών μαθητών. Ως καλοί μαθητές καταφεύγουν οι παλιοί ριζοσπάστες σε αυτούς που άλλοτε θα κατήγγελλαν ως «διευθυντήριο των Βρυξελλών», «ξένους δυνάστες» και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Kolotoumba. Ισως να μην μπορούσε να ολοκληρωθεί διαφορετικά μια διαδρομή που ξεκίνησε με τα «Go back madam Merkel» αλλά έζησε και αυτή τη δική της kolotoumba. Ηταν η στιγμή που Αλέξης Τσίπρας ανακάλυπτε στο πρόσωπο της γερμανίδας καγκελαρίου μια «σημαντική ηγέτιδα». Η στιγμή που ο φανφαρονισμός της συγκρότησης ενός μετώπου του ευρωπαϊκού Νότου πνίγηκε στον Τίβερη της Ρώμης και ο επικεφαλής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έγινε ακριβώς αυτό, ένας καλός μαθητής που αποζητούσε (και είχε) την εύνοια των «ξένων». Η εποχή που ο ίδιος δήλωνε στη Βουλή πως «κάποιοι εδώ μέσα δεν είναι και πολύ Ελληνες» είχε περάσει πια. Οι «Κουίσλινγκ» και οι «γερμανοτσολιάδες» είχαν διαγραφεί από το πολιτικό λεξιλόγιο. Και αρκούσε ένα θετικό σχόλιο στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», την εφημερίδα του Σίτι, για να γίνει χτύπημα στα πρωτοσέλιδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου.

Η εκδίκηση θα είναι πάντα ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Αλλά θα είναι πάντα ευχάριστο. Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ έχει γράψει σελίδες και σελίδες με υπόνοιες ή καταγγελίες περί «συναλλαγής» με τους «ξένους». Εχει αφήσει να αιωρείται η υποψία της εθνικής προδοσίας από τους «Ελληνες που δεν είναι και τόσο Ελληνες» – αν δεν την καλλιέργησε κιόλας. Και τώρα μπορεί να επιχειρεί να παρουσιάσει τον Μητσοτάκη στη διεθνή κοινότητα ως εθνικιστή μπαμπούλα, αλλά δεν μπορεί πια να χρησιμοποιήσει το βασικό καύσιμο της εθνικής προδοσίας: τα θετικά σχόλια που επεφύλασσαν από καιρό σε καιρό ευρωπαίοι αξιωματούχοι και διεθνής Τύπος για τους «Σαμαροβενιζέλους» – τι άλλο από τα καλά τους λόγια αποδείκνυε ότι είναι δικοί τους;

Θετική προοπτική. Είναι κάτι που οπωσδήποτε θα εκτιμήσει ο Μητσοτάκης τώρα που οι ξένοι αναλυτές αφήνουν τον Αλέξη Τσίπρα για να δώσουν στον ίδιο τον τίτλο της θετικής προοπτικής. Δεν είναι λίγο να γράφει η γερμανική «Χάντελσμπλατ» ότι ο πρόεδρος της ΝΔ είναι το πρόσωπο που θα φέρει την ανανέωση στην Ελλάδα και να μη σχολιάζει κανένας ότι το γράφει επειδή είναι ο εκλεκτός των δανειστών στην καλύτερη περίπτωση και ο νέος Κουίσλινγκ στη χειρότερη. Η τακτική του καλού μαθητή που εξακολουθεί να τηρεί πιστά η κυβέρνηση εκτός συνόρων είναι από αυτήν την άποψη λυτρωτική. Το κλίμα είναι πλέον κλίμα και τίποτε περισσότερο.

Και τι λέει αυτό το κλίμα; Η Citigrpoup βλέπει σε έκθεσή της τις εκλογές του 2019 ως ένα θετικό στοιχείο για την Ελλάδα. Σε συνέδριο της Capital Link που έγινε στη Νέα Υόρκη καταγράφηκε επιφυλακτικότητα από πλευράς των ξένων επενδυτών μέχρι να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο – κοινώς μέχρι να γίνουν εκλογές και να αλλάξει η κυβέρνηση όπως θεωρείται δεδομένο. Και η ΝΔ έχει κάθε λόγο να επιχαίρει: όπως υπενθύμισε σε χθεσινή της ανακοίνωση, δεν είναι μόνο η «Χάντελσμπλατ» που βλέπει στο πρόσωπο του προέδρου της τον επόμενο πρωθυπουργό. Λίγο πιο πριν ήταν ιταλική τηλεόραση, η επιθεώρηση Politico και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς».

Το ντιμπέιτ. Τι μένει στο Μαξίμου τώρα που τελειώνει η «καλοσύνη των ξένων»; Μια ιδέα για ντιμπέιτ που πέταξε ο Τσίπρας στη Βουλή και ο Μητσοτάκης εμφανίζεται να αποδέχεται για να δείξει ότι δεν φοβάται την αναμέτρηση. Μένει και η αίσθηση των υπολοίπων ότι στήνεται ένα σκηνικό τεχνητού δικομματισμού που αφήνει τους ίδιους απέξω. Από αυτήν την άποψη, ο Τσίπρας δεν έχει να περιμένει και πολλά από το ντιμπέιτ: είτε τους επιτραπεί η είσοδος στο στούντιο είτε όχι, θα έχει τους πάντες απέναντί του.