Πρόκειται σίγουρα για παρεξήγηση. Το αντιλαμβάνεσαι από τα δύο άκρα της ιστορίας, την αρχή και το τέλος. Ο Βολταίρος θα έσκαγε στα γέλια βλέποντας πως η «μεταφυσική του» στην παρεξήγηση όντως υπάρχει.

Μεταφυσική λοιπόν για την ΑΕΚ του Τσάμπιονς Λιγκ. Του σεντονιού που θα κουνάει στο κέντρο του γηπέδου και της μουσικής του Τόνι Μπρίτεν που θα προκαλεί ανατριχίλες σε παίκτες και φιλάθλους.

Μεταφυσική για την ΑΕΚ που έκανε τους αντιπάλους της να λυσσάξουν από τη ζήλεια γιατί επέστρεψε έπειτα από 11 χρόνια στην κορυφαία διοργάνωση. Που έγινε ξανά «Βασίλισσα» και πήρε το πουγκί με τα φλουριά για να χτίσει γήπεδα και ομάδα.

Μεταφυσική για την ΑΕΚ που συμμετείχε στη μεγάλη γιορτή. Ή τουλάχιστον έτσι αντιλαμβάνονταν το Τσάμπιονς Λιγκ οι εκφραστές της επίπεδης και άπειρης σκέψης. Πίστευαν πως αρκεί να φοράς φρεσκοσιδερωμένο κοστούμι και το ωραιότερο χαμόγελο για να φύγεις νικητής από τα αγριότερα πεδία ποδοσφαιρικών μαχών.

Η ΑΕΚ πιάστηκε αιχμάλωτη της φενάκης της. Συμπεριφέρθηκε σαν χωριάτισσα που κατεβαίνει για πρώτη φορά σε μεγάλη πόλη. Ακόμα δεν έχει αντιληφθεί πως αυτό το «μηδέν βαθμοί» αποτελεί λεκέ για την Ιστορία της. Θα την ακολουθεί σε κάθε της αντιπαράθεση, θα ακυρώνει κάθε επιχείρημά της, θα προκαλεί φόβο σε κάθε νέα ευρωπαϊκή της έξοδο.

Η ΑΕΚ δυσφήμησε το ελληνικό ποδόσφαιρο στα σαλόνια της Ευρώπης. Οι φίλοι και οι κενόσοφοί της θα αναζητήσουν δικαιολογίες στη μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Κλωναρίδη στο πρώτο παιχνίδι με την Μπενφίκα. «Αν…» θα λένε και θα εξυφαίνουν ιστορίες με ποδοσφαιρικούς ήρωες για μικρά παιδιά.

Αλλά πόσα μπορείς να περιμένεις από μια ομάδα που θεωρεί επιτυχία δυο ισοπαλίες με τη Ρεάλ και το σύμβολό της έχει πετύχει μόλις ένα γκολ στη διοργάνωση; Τι να πει και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας που υποχρέωσε τη Ρεάλ Μαδρίτης στην πιο βαριά εντός έδρας ήττα της στην ευρωπαϊκή της ιστορία;