Ο,τι είναι για τους υπόλοιπους ανθρώπους τα Σαββατοκύριακα για μένα είναι τα Δευτερότριτα. Γιατί τα Σαββατοκύριακά μου περιλαμβάνουν εδώ και πολλά χρόνια δουλειά.

Φέτος, τα Σάββατα και οι Κυριακές με βρίσκουν στη Θεσσαλονίκη. Μου αρέσει αυτό. Εμφανίζομαι στην «Πύλη Α», όμως πέρα από τη δουλειά είναι μια επιστροφή σε οικεία, αγαπημένα μέρη. Πάντα αισθάνομαι κάτι όταν πηγαίνω σε αυτή την πόλη, παρότι λείπω τριάντα χρόνια τώρα. Εκεί είναι όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις.

Τα πρωινά του Σαββάτου ξυπνάω νωρίς για τα δεδομένα των τραγουδιστών. Συνήθως ακολουθεί λίγη άσκηση: διάδρομος στο γυμναστήριο αν ο καιρός δεν βοηθά, περπάτημα ή τρέξιμο έξω όταν έχει καλοκαιρία. Μου αρέσει να περπατώ δίπλα στη θάλασσα.

Τα μεσημέρια στη Θεσσαλονίκη βρίσκω την ευκαιρία να συναντηθώ με παιδικούς φίλους, παλιούς συμμαθητές, ανθρώπους που αγάπησα αλλά δεν βλέπω συχνά ζώντας και δουλεύοντας στην Αθήνα τόσα χρόνια. Αν είμαι στο κέντρο, θα πάω για φαγητό σε ένα από τα πολλά εξαιρετικά μαγαζιά της πόλης, που ως γνωστόν φημίζεται για το καλό φαγητό της. Αν δεν πάω στο κέντρο, θα βρεθώ στην Αρετσού, όπου με «τραβολογούν» οι φίλοι κυρίως για ψαρικά.

Αλλά η Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο φαγητό! Αν βρω μία ώρα ελεύθερη, μετά το μεσημεριανό, μου αρέσει να κάνω βόλτα στην παραλία, η οποία είναι μαγική, ή να περπατήσω στην παλιά μου γειτονιά, σε όλα εκείνα τα μέρη που βλέπεις ανηφορίζοντας προς την Ανω Πόλη. Μια τέτοια βόλτα δίνει άλλο χρώμα στα Σάββατα. Διότι η Θεσσαλονίκη εξακολουθεί να είναι μια πόλη με χαρακτήρα.

Μετά από μια μικρή ξεκούραση – συνήθως ένα δίωρο το απόγευμα είναι αναγκαίο για να αντέξεις τη νυχτερινή δουλειά – πηγαίνω στο μαγαζί. Εμφανίζομαι με τη Μαρινέλλα, η οποία συνηθίζει να πηγαίνει νωρίς, οπότε με έχει παρασύρει και την ακολουθώ! Κάνουμε την απαραίτητη πρόβα ήχου και η παράσταση ξεκινά. Θα τελειώσω συνήθως τα ξημερώματα της Κυριακής, κατά τις 3.30 ή 4.00.

Εκ των πραγμάτων τις Κυριακές ξυπνώ αργότερα. Θα κάνω και πάλι συναντήσεις με συγγενείς και φίλους, είναι κάτι που το επιδιώκω. Οταν όμως είμαι στην Αθήνα, το σκηνικό είναι διαφορετικό. Τα κυριακάτικα πρωινά τα περνώ συνήθως παρακολουθώντας τον γιο μου να παίζει ποδόσφαιρο. Συμμετέχει σε μια ερασιτεχνική ομάδα εφήβων και μου αρέσει να τον πηγαίνω στα γήπεδα και να τον βλέπω.

Υπάρχουν όμως και κάποια Σαββατοκύριακα που με βρίσκουν στον αέρα. Να εργάζομαι, δηλαδή, στη δεύτερη δουλειά μου ως πιλότος. Η αεροπορική με την οποία πετάω έχει βάση στο εξωτερικό, οπότε μεταφέρομαι εκεί και φεύγω: Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική… Είναι κάτι στο οποίο αφιερώνω αρκετό χρόνο. Δεν είναι μόνο οι πτήσεις αλλά και οι εκπαιδεύσεις και το διάβασμα που χρειάζεται η δουλειά του πιλότου αερογραμμών.

Ετσι δεν μένει χρόνος για πολλές άλλες ασχολίες το Σαββατοκύριακο. Εχω συνηθίσει όμως τόσα χρόνια να πηγαίνω «κόντρα» με τον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος τις ημέρες εκείνες ξεκουράζεται ή θέλει να βγει έξω. Εγώ, αν δεν δουλεύω, σπάνια θα βγω το Σάββατο. Εχω ανάγκη να χαλαρώσω. Να δω την οικογένειά μου, να πάμε μια βόλτα στη Βάρκιζα ή τη Βουλιαγμένη, να έρθουν φίλοι στο σπίτι, να τους μαγειρέψω.

Αν είχα περισσότερο χρόνο, το ιδανικό μου θα ήταν να ταξιδεύω. Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Παρότι έχω ταξιδέψει τόσο πολύ, δεν τα βαριέμαι ποτέ. Εχω περάσει αρκετό καιρό σε διάφορα μέρη ως πιλότος, σε όλη την Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική. Η πιο αγαπημένη μου πόλη είναι η Ρώμη – έχω μια αδυναμία στην ιταλική κουλτούρα. Αυτό τελικά θα πρότεινα και ως ιδανικό Σαββατοκύριακο σε όποιον μπορεί να το κάνει: να ταξιδεύει!