Ποιον πρέπει να ρωτήσει κανείς για να μάθει τι θα κάνει ο Καμμένος με τη συμφωνία των Πρεσπών; Πάντως όχι τον ίδιο τον Καμμένο. Οχι κάποιον που δηλώνει το πρωί ότι θα παραιτηθεί εάν και εφόσον ψηφιστεί η συμφωνία από το Κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ για να δηλώσει το απόγευμα ότι τελικά θα παραιτηθεί εάν και εφόσον έρθει η συμφωνία στην ελληνική Βουλή. Οχι κάποιον που παραιτείται για να μην παραιτηθεί και δεν παραιτείται για να μην παραιτηθεί ξανά.

Στην περίπτωση Καμμένου το «πρωί» και το «απόγευμα» δεν έχουν μεταφορική χρήση. Είναι η κυριολεκτική αποτύπωση του χρόνου. Ηταν χθες το πρωί όταν, μιλώντας σε στελέχη της 1ης Στρατιάς στη Λάρισα, είπε πως «αν συνεχίσει και ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών από την ΠΓΔΜ, τότε εγώ θα παραιτηθώ από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, αναλαμβάνοντας και όλο το βάρος της ευθύνης. Θα αποσυρθώ από την κυβέρνηση». Και ήταν χθες το απόγευμα όταν ανασκεύασε την πρωινή δήλωση υπό το πρόσχημα της εξήγησης: «Για εμένα, όπως γνωρίζετε, η πάγια θέση μου είναι ότι δεν μπορώ να δεχτώ καμία συμφωνία η οποία περιλαμβάνει τον όρο “Μακεδονία” και κάλεσα και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ξεκαθαρίσει τη θέση του. Επισκέφθηκα τα φυλάκια, γιατί όπως δημόσια έχω πει – και το είπα και στους στρατιωτικούς, τους αξιωματικούς, τους υπαξιωματικούς, τους στρατεύσιμους και τους συνοριοφύλακες που συνεργαστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια – μπορεί να είναι η τελευταία μου επίσκεψη. Είναι δεδομένο ότι αν – ο μη γένοιτο – αυτή η συμφωνία φτάσει στη Βουλή, εγώ δεν θα συνεχίσω να είμαι υπουργός Εθνικής Αμυνας και ούτε οι Ανεξάρτητοι Ελληνες θα συνεχίσουν να αποτελούν μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού».

Ρεκόρ. Αν επιμείνει κανείς στη χρονική απόσταση που χωρίζουν τις δύο δηλώσεις, θα διαπιστώσει ότι τις χωρίζουν μόλις τέσσερις ώρες. Πατώντας το κουμπί στο χρονόμετρο, μιλάμε για ρεκόρ κωλοτούμπας. Οχι της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού που έχουν να επιδείξουν τις δικές τους αξιοζήλευτες επιδόσεις στο σπορ. Αλλά του Καμμένου προσωπικά: από την ημέρα που έσκασε η είδηση της συμφωνίας, ο άνθρωπος που «δεν θα πουλούσε ποτέ τη Μακεδονία» έχει αλλάξει καμιά δεκαπενταριά γνώμες. Ο Καμμένος που θα παραιτηθεί όταν έρθει η συμφωνία στην ελληνική Βουλή είναι ίδιος με τον Καμμένο που θα είχε παραιτηθεί όταν θα πήγαινε η συμφωνία στη Βουλή της ΠΓΔΜ που είναι ίδιος με τον Καμμένο που θα είχε παραιτηθεί χωρίς να ρίξει την κυβέρνηση που είναι ίδιος με τον Καμμένο που θα είχε παραιτηθεί ρίχνοντας την κυβέρνηση που είναι ίδιος με τον Καμμένο που σε μια στιγμή οίστρου θα μπορούσε να είχε πει ακόμη και πως θα αυτοπυρποληθεί με τη δάδα από το Κούγκι για το όνομα της Μακεδονίας.

Ψυχόδραμα ή φαιδρότητα; Σε προσωπικό επίπεδο μοιάζει με ψυχόδραμα. Πολιτικά μιλώντας, είναι πούρα φαιδρότητα. Και είναι μια πολιτική φαιδρότητα που θεμελιώνεται στην ατέρμονη κωλοτούμπα αλλά ενισχύεται από δύο σταθερές. Η μία σταθερά είναι ότι ο Καμμένος εξαρτά επίμονα τη στάση του από τις αποφάσεις μιας άλλης χώρας. Και όσο αν ψάξει κανείς, μάλλον θα δυσκολευτεί να βρει στην πολιτική Ιστορία άλλον κυβερνητικό εταίρο, άλλον υπουργό Αμυνας, άλλον αρχηγό κόμματος και άλλον βουλευτή, τον καθένα μόνο του και όλους μαζί, που να πολιτεύονται με ένα τέτοιο κριτήριο. Από αυτήν την άποψη, ο Καμμένος δεν έχει κάνει μόνο ρεκόρ κωλοτούμπας σε αριθμό και χρόνο κυβιστήσεων. Αποτελεί και μια μοναδική στα χρονικά περίπτωση ετεροπροσδιορισμού από τον λεγόμενο «ξένο παράγοντα». Πράγμα που από μόνο του δεν είναι και πολύ τιμητικό. Αλλά γίνεται εντελώς ταπεινωτικό για κάποιον που συστήθηκε στους συμπολίτες του ως «Ανεξάρτητος Ελληνας».

Ολα για την καρέκλα. Η δεύτερη βασική σταθερά είναι ότι ο Καμμένος δεν θέλει να χάσει την εξουσία του και ακόμη περισσότερο δεν θέλει να χάσει την εξουσία η κυβέρνηση. Αυτό είναι το νόημα του «παραιτούμαι αλλά στηρίζω», μιας δηλαδή από τις πολλές εκδοχές των παραιτήσεων Καμμένου. Αυτή είναι μια σταθερά που παραμένει ακλόνητη ακόμη κι όταν ο Καμμένος αφήνει το θυμικό του να αφηνιάσει χωρίς προφανή αιτία. Μια τέτοια στιγμή ήταν προ ημερών στη Βουλή όταν είπε πως θα παραιτηθεί εάν έρθει η συμφωνία προς ψήφιση – η συμφωνία που ο ίδιος ως πολιτικός αναλυτής Σκοπίων είχε εκτιμήσει πως θα καεί στην ΠΓΔΜ, ως συνταγματολόγος Σκοπίων κήρυξε στη συνέχεια «αντισυνταγματική» και μόλις προ ημερών «νεκρή» – πιθανότατα ως επίδοξος νεκροθάφτης.

Αποχώρηση – μήνυμα; Την προσοχή των πιο παρατηρητικών της κοινοβουλευτικής ζωής δεν διέλαθε το γεγονός ότι όταν ο Καμμένος ετοιμαζόταν να ανεβεί στο βήμα ο Τσίπρας αποχώρησε από την αίθουσα. Συμπτώσεις; Ισως. Μπορεί το ξέσπασμα να οφείλεται στο συναίσθημα της εγκατάλειψης; Τίποτε δεν αποκλείεται. Οπως δεν αποκλείεται εκείνο το βασανιστικό συναίσθημα εγκατάλειψης να εντάθηκε μετά την ψήφο υπέρ του προϋπολογισμού που προσέφερε στην κυβέρνηση ο βουλευτής της Ενωσης Κεντρώων Γιάννης Σαρίδης. Οι καλοί στην αριθμητική πρόσεξαν αμέσως ότι ο βουλευτής του Λεβέντη είναι ο αριθμός 151 σε μια κυβέρνηση χωρίς τον Καμμένο και τη στήριξή του. Και τότε τι θα γίνει; Ο χρόνος αποκλείεται να παγώσει για να μείνει κανείς στον αέρα την ώρα που θα κάνει ακόμη μία κωλοτούμπα. Ο χρόνος αποτυπώνεται πάντα κυριολεκτικά. Ποια μοίρα τον περιμένει λοιπόν χωρίς το προστατευτικό δίχτυ μιας κυβέρνησης από κάτω; Μα να σκάσει στο έδαφος με κρότο.