Υπάρχει και η άλλη άποψη. Οτι επειδή εμείς οι δημοσιογράφοι «χάσαμε» το Brexit και την εκλογή του Τραμπ, διογκώνουμε τώρα όποιο κίνημα βγαίνει στον δρόμο εντάσσοντάς το στο σχήμα «λαός εναντίον ελίτ». Με τον τρόπο αυτό, όμως, κάνουμε λάθος ακόμη μια φορά. Πρώτον, επειδή το σχήμα είναι λίγο απλοϊκό και συχνά παραπλανητικό. Δεύτερον, επειδή φουσκώνουμε την απειλή του λαϊκισμού και αγνοούμε άλλες κινήσεις που αξίζουν μεγαλύτερη προσοχή.

Ο δημοσιογράφος των Financial Times Σάιμον Κούπερ μένει πάνω στη λεωφόρο του Παρισιού όπου γίνονται οι περισσότερες διαδηλώσεις. Στις πρώτες κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων δεν μπορούσε να ανοίξει ούτε την εξώπορτα. Το περασμένο Σάββατο, όμως, ο δρόμος ήταν μισοάδειος. Τα Champs Elysées μπορεί να καίγονταν, αλλά η εικόνα που έδειχναν οι κάμερες αποκάλυπτε μικρή συμμετοχή. Παρ’ όλα αυτά, όλα τα μέσα ενημέρωσης ήταν επικεντρωμένα εκεί και όχι στις συγκεντρώσεις για το κλίμα που γίνονταν την ίδια ώρα και είχαν διπλάσιο κόσμο. Η βία πουλάει, το πάθος για τον πλανήτη καθόλου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πολλά από τα αιτήματα των Κίτρινων Γιλέκων δεν είναι δίκαια. Ο πρόεδρος Μακρόν το αντελήφθη και έκανε πίσω. Η συνέχιση των διαδηλώσεων όμως δεν έχει ούτε στόχο ούτε προοπτική. Οποιος ενδιαφέρεται για κινήματα του μέλλοντος, γράφει ο Κούπερ, ας κοιτάξει στη μεριά των Πρασίνων.

Στην ίδια παγίδα πέφτουμε και στην Ελλάδα. Ανακυκλωνόμαστε γύρω από τα ίδια πρόσωπα και παραγνωρίζουμε καταστάσεις που σφύζουν από ζωή. Το κίνημα του Βαρουφάκη, για παράδειγμα, έχει πράγματι ενδιαφέρον, έστω κι αν ο ιδρυτής του είναι ένας αποτυχημένος πολιτικός. Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον όμως έχει και το Volt (από το revolt: εξέγερση), που ιδρύθηκε το 2016 από μια παρέα εικοσιπεντάρηδων και σήμερα έχει χιλιάδες μέλη σε 30 χώρες. Στις 27 Οκτωβρίου εγκρίθηκε στο Αμστερνταμ το πρόγραμμά του από 450 συνέδρους. Ο βασικός στόχος της κίνησης, που θα λάβει μέρος στις ευρωεκλογές με στόχο τους 25 βουλευτές, είναι να αντικρουστεί ο εθνικισμός  και να επανιδρυθεί η Ευρώπη από τα «κάτω», με την ενεργή συμμετοχή δηλαδή των πολιτών. «Αγαπάμε την Ευρώπη, ας τη βελτιώσουμε» είναι ένα από τα συνθήματά τους.

Στην Αθήνα, το Volt ξεκίνησε τη δράση του το πρώτο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου, ενώ προχθές πραγματοποίησε και την πρώτη του εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη. Ψυχή του είναι ένας μαθητής της Γ’ Λυκείου, ο Αγγελος Αραμπατζής, ο οποίος έχει επεξεργαστεί και αρκετές από τις θέσεις του κόμματος, όπως η απαγόρευση οποιασδήποτε μορφής θεραπείας για την αλλαγή του σεξουαλικού προσανατολισμού ενός ατόμου. «Το Volt», έγραφε τις προάλλες στη Huffington Post, «είναι ένας πολιτικός χώρος – σπίτι γι’ αυτούς που δεν θέλουν να διαμορφώσουν τη ζωή τους με βάση το παρελθόν, αλλά θέλουν οι ίδιοι να αποφασίσουν και να διαμορφώσουν το μέλλον τους».

Ο δρόμος είναι ανηφορικός. Αλλά τα παιδιά είναι αποφασισμένα. Θα τους παρακολουθούμε.