Το παλαιότερο και μεγαλύτερο φεστιβάλ για το παιδικό και νεανικό σινεμά κατάφερε να εντάξει στο πρόγραμμά του 76 ταινίες από 50 χώρες με θέματα που ταιριάζουν στη σημερινή γλώσσα των νέων θεατών και με διαφορετικά εκφραστικά μέσα: ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, ντοκιμαντέρ, animations. Μια ενότητα εξάλλου, η Camera Zizanio, λειτούργησε αποκλειστικά για εκκολαπτόμενους κινηματογραφιστές. Ως υπόδειγμα πολιτιστικής αποκέντρωσης, από την 1η έως και τις 8 Δεκεμβρίου, ο παιδικός κόσμος ζωντάνεψε στον Πύργο και στην Αμαλιάδα με περισσότερες από 550 προβολές και παράλληλες δράσεις υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημήτρη Σπύρου.

Παιδιά στους δρόμους

Τα συναντούσες στην πλατεία και στον εξώστη του θεάτρου Απόλλων, χειροκροτώντας και σχολιάζοντας ό,τι έβλεπαν στη μεγάλη οθόνη. Στους δρόμους, με μια κάμερα στο χέρι, να καταγράφουν αυτά που τους τραβούσαν την προσοχή. Στα υπόγεια του συνεδριακού κέντρου Ηλείας να βαθμολογούν και να συσκέπτονται, έχοντας πάρει στα σοβαρά τον ρόλο της κριτικής επιτροπής. Τα παιδιά ήταν για ακόμα μία χρονιά οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του 21ου Φεστιβάλ Ολυμπίας. Ο νεανικός παλμός που έβγαζαν δονούσε διαρκώς όλες τις προβολές, φτάνοντας μέχρι το αποκορύφωμά του, τη 18η Camera Zizanio, την ενότητα της διοργάνωσης που είναι αφιερωμένη στις σχολικές παραγωγές και περιελάμβανε αξιοσημείωτες καλλιτεχνικές προσπάθειες από όλη την Ελλάδα αλλά και τον κόσμο. Ολος ο αυθορμητισμός, η διαφορετική ματιά για το προφανές και η ορμή της ηλικίας αποτυπώνονταν για μία εβδομάδα στα daily news, σύντομα χιουμοριστικά βιντεάκια που ετοίμαζαν οι μικροί εθελοντές του φεστιβάλ για την πραγματικότητά του. Αποτύπωναν την ουσία αυτής της κινηματογραφικής εβδομάδας σε λίγα μόλις καρέ που προβάλλονταν μεταξύ των υπόλοιπων «ενήλικων» ταινιών.

Πρώτη για όλους

Αυτή η ταινία του Λικαρίον Γουαϊνάινα ήταν αναμφισβήτητα η πρωταγωνίστρια του φετινού Φεστιβάλ της Ολυμπίας. Κέρδισε τις καρδιές μικρών και μεγάλων θεατών αλλά και τις εντυπώσεις των μελών της κριτικής επιτροπής που της χάρισαν πολλές και σημαντικές διακρίσεις. Συγκεκριμένα, κέρδισε το βραβείο της καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, σεναρίου ταινίας μεγάλου μήκους, το βραβείο της Βουλής των Ελλήνων «Ανθρώπινες Αξίες» καθώς και το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ενωσης Παιδικού Κινηματογράφου (ECFA). Η παραγωγή από την Κένυα και τη Γερμανία μιλάει για ένα δύσκολο θέμα, την απώλεια ενός παιδιού, αλλά με πολύ χιούμορ που απαλύνει τελικά τη συναισθηματική φόρτιση. Το φιλμ παρακολουθεί τους δύο τελευταίους μήνες της 9χρονης Τζο, η οποία λατρεύει τις ταινίες δράσης με υπερήρωες. Σε ένδειξη συμπαράστασης, όλο το χωριό αποφασίζει να την αντιμετωπίσει ως supergirl. Και το κοριτσάκι, αντί να σπαταλάει τον πολύτιμο χρόνο που του μένει ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι, περνάει τις πιο ευτυχισμένες εβδομάδες της ζωής του. Στους συμπαραγωγούς της ταινίας συναντάμε τον γνωστό γερμανό σκηνοθέτη του «Τρέξε, Λόλα, τρέξε» Τομ Τίκβερ.

Ενα σπουργίτι σαν εμάς

Αν και δεν είναι από τις μεγαλύτερες ενότητες του φεστιβάλ, ωστόσο και φέτος την αγκάλιασε δεόντως με προβολές μικρού μήκους. Διαφορετικά στυλ και τεχνοτροπίες, οπτικές επί των θεμάτων που άπτονται του παιδικού κόσμου αλλά και προβληματισμοί συναντήθηκαν στις οθόνες της Ηλείας. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές παραγωγές που κέρδισε από την παιδική κριτική επιτροπή το  βραβείο καλύτερης ταινίας ήταν το «Τσίου τσίου» της Ρωσίδας Ζάνα Μπεκμαμπέτοβα. Μέσα σε 11 μόλις λεπτά απεικονίζει τον κύκλο της ζωής με όχημα ένα καλώδιο κι ένα σπουργίτι, θυμίζοντας πως η καθημερινότητα μοιάζει με μια ισορροπία πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Το τρελούτσικο σπουργίτι δεν γνωρίζει τον φόβο ακόμα κι αν μπροστά του συναντάει ένα σιδηρούν παραπέτασμα, πολεμικές εικόνες ή και ακραίες καιρικές συνθήκες. Παίζοντας μαζί του, το κορίτσι ξεχνάει ότι βρίσκεται πάνω στο σκοινί κι απολαμβάνει τις αλλαγές της ζωής της, περνώντας πιο ήρεμα από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση και τέλος στον θάνατο.

Με δύναμη από την Κολομβία

Ανάμεσα στις προβολές του διαγωνιστικού τμήματος, ακόμα κι αν από τον τίτλο ή την περιγραφή δεν προκαλούσαν το ενδιαφέρον, ο πιστός θεατής του φεστιβάλ θα συναντούσε κάποια κρυμμένα διαμαντάκια. Προερχόμενες από κυριολεκτικά όλο τον κόσμο, οι ταινίες μικρού μήκους του φετινού Φεστιβάλ της Ολυμπίας καταπιάστηκαν με διαφορετικές προβληματικές, από το μεταναστευτικό ζήτημα μέχρι την κλιματική αλλαγή και τις οικογενειακές σχέσεις. Το βραβείο της διεθνούς κριτικής επιτροπής νέων κατέληξε στην ταινία «Βουρβουρού» της Καρίνας Λογοθέτη, θίγοντας το θέμα της απώλειας μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Αντίστοιχα, το βραβείο της επιτροπής παιδιών πήρε το αντιρατσιστικό «Το σχέδιο» του Ιταλού Αλεσάντρο Στέβανον. Ωστόσο, άξιο λόγου είναι και το φιλμάκι «Γιόβερ» του Εντισον Σάντσες από την Κολομβία. Πρωταγωνιστής είναι ο Γιοβέρ, ένα 12χρονο παιδί, το οποίο κάθε μέρα τριγυρνάει με το ποδήλατό του στους δρόμους της Bojaya – του χωριού που βίωσε την πιο αιματηρή σφαγή στη διάρκεια του πολέμου της Κολομβίας – και προσπαθεί να ξεκλέβει λίγο χρόνο απ’ την πραγματικότητα του μεροκάματου για τη φαντασία και το παιχνίδι που δικαιούται κάθε παιδί.