Ο Γιάγια Τουρέ έλυσε τυπικά το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό την περασμένη Τρίτη το βράδυ, ωστόσο ο πραγματικός αποχαιρετισμός του στην ομάδα έγινε πριν από περίπου δέκα μέρες στο γεύμα των παικτών του Ολυμπιακού στο Μικρολίμανο, στον «Παπαϊωάννου». Σε εκείνο το γεύμα ο Τουρέ ήταν ευδιάθετος και προσιτός, όπως οι άνθρωποι που θέλουν να αφήσουν μια καλή εντύπωση πριν φύγουν. Μιλούσε και αρκετά με τον προπονητή του Πέδρο Μαρτίνς. Τίποτα δεν έδειχνε ότι έχει μαζί του κάποιο πρόβλημα, μολονότι δεν του έδωσε τις ευκαιρίες που περίμενε. Αν ήταν άλλωστε να τσακωθεί με τον Μαρτίνς θα το είχε κάνει όταν μετά τον αποκλεισμό του από τη 18άδα του ματς με τον ΠΑΟ του ζήτησε κάποιες εξηγήσεις. Ο Τουρέ εκτιμά την ευθύτητα. Ο πορτογάλος προπονητής τότε του είπε ότι δεν τον υπολογίζει διότι δεν θεωρεί ότι η φυσική του κατάσταση του επιτρέπει να βγάλει 90 λεπτά. Ο Τουρέ είχε άλλη γνώμη, αλλά σεβάστηκε την απάντηση του προπονητή. Δεν ήθελε ποτέ του να δημιουργήσει πρόβλημα στον Ολυμπιακό, αλλά ούτε και να κάθεται πάνω σε ένα μεγάλο συμβόλαιο χωρίς να αγωνίζεται. Κι αποφάσισε να φύγει.

Πρόβλημα

Ο Τουρέ δεν δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα στον Ολυμπιακό αυτό το τρίμηνο της παρουσίας του. Η θέλησή του για να παίξει ποδόσφαιρο είναι μεγάλη, αλλά οι αντοχές και η έκρηξή του μικρή. Το ίδιο συνέβαινε και με τον Μιραλάς πέρυσι, και με τον Σισοκό και τον Παρέδες (τους θυμάστε;) πρόπερσι, και με τον Λέσκοτ στο σύντομο πέρασμά του από την ΑΕΚ. Και με τον Εσιέν – όχι στον Παναθηναϊκό, αλλά στη Μίλαν, όπου αγωνίστηκε κάνοντας άσχημα παιχνίδια πριν υπογράψει στον ΠΑΟ. Ολοι αυτοί είναι παίκτες που έπαιξαν και τίμησαν την Πρέμιερ Λιγκ, η οποία είναι αυτόν τον καιρό το σημαντικότερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Στο οποίο όμως υπάρχουν ομάδες που στύβουν τους παίκτες σαν λεμόνια πριν τους αφήσουν να φύγουν.

Ενέργεια

Η ιστορία του Τουρέ δεν είναι σε τελική ανάλυση πολύ διαφορετική από αυτή του Μιραλάς. Και οι δυο ήρθαν στον Ολυμπιακό γιατί τον ένιωθαν ως οικογένειά τους. Ενιωθαν επίσης μια υποχρέωση στον σύλλογο: ο Μιραλάς στον Ολυμπιακό ωρίμασε κι ο Τουρέ, όπως ο ίδιος έχει πει, στον Ολυμπιακό ένιωσε για πρώτη φορά πρωταθλητής. Αλλά όσο αγαπητοί και αν ήταν οι παίκτες αυτοί από τον κόσμο, κι όσο μεγάλη κι αν ήταν η επιθυμία τους να προσφέρουν, τόσο μικρή ήταν η πιθανότητα να τα καταφέρουν. Αποδείχθηκε δυστυχώς ότι δεν κουβαλούσαν στο κορμί τους την απαραίτητη ενέργεια για να παίξουν ποδόσφαιρο.

Μιραλάς

Oταν ο Μιραλάς πήγε πέρυσι το καλοκαίρι στη Φιορεντίνα είπε ότι στον Ολυμπιακό βιάστηκαν να τον βάλουν να παίξει και ότι περίμεναν από αυτόν πολλά αμέσως, ενώ ο ίδιος είχε ανάγκη να κάνει μια μίνι προετοιμασία. Οι Ιταλοί δεν βιάστηκαν μαζί του: η Φιορεντίνα δεν κάνει πρωταθλητισμό και χρόνο του έδωσε αρκετό. Αλλά μολονότι στην Ιταλία αγωνίζεται πέντε μήνες τώρα, οι εμφανίσεις του είναι ελάχιστες και μόλις την περασμένη Κυριακή πέτυχε το πρώτο του γκολ, μπαίνοντας στο γήπεδο στο τελευταίο τέταρτο του ματς με τη Σασουόλο. Δεν ξέχασε την τέχνη του γκολ ο καλός Κέβιν, αλλά είναι άδειος: του λείπει κι ο ρυθμός των αγώνων και οι απαραίτητες δυνάμεις. Είναι μόλις 32 ετών και μπορεί να συνέλθει, αλλά θα χρειαστεί καιρό. Που ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να του δώσει.

Πίεση

Ο Μαρτίνς δεν πίεσε τον Τουρέ – δεν τον έστειλε αμέσως στο γήπεδο, όπως συνέβη πέρυσι με τον Βέλγο, που έγινε βασικός μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο. Του έδωσε χρόνο, του έφτιαξε ένα ειδικό πρόγραμμα, τον βοήθησε να χάσει τα περιττά κιλά του, του έδωσε φανέλα βασικού στο Σαν Σίρο κόντρα στη Μίλαν, τον έστειλε στο γήπεδο και με τον ΟΦΗ. Αλλά δεν μπορεί να του αφαιρέσει χειρουργικά τη φθορά που προκαλούν τα πάνω από διακόσια ματς (230 για την ακρίβεια) που έπαιξε στην Πρέμιερ Λιγκ. Αν είχε ακόμα δυνάμεις και ενέργεια θα έπαιζε στην Πρέμιερ Λιγκ: η κλάση του, η τεχνική του, η εμπειρία του, του το επιτρέπουν.

Κόσμος

Στον Ολυμπιακό δεν μπορεί να γίνει κριτική γιατί έφερε πίσω αυτούς τους δυο παίκτες. Ο κόσμος ενθουσιάστηκε για την επιστροφή τους, πίστευε πως θα μπορούσαν, όχι απλώς να βοηθήσουν, αλλά να κάνουν και τη διαφορά. Ο Ολυμπιακός έβαλε μαζί τους δυο ενδιαφέροντα στοιχήματα – οι ομάδες πρέπει αυτό να το κάνουν πού και πού. Οι διοικήσεις είναι υποχρεωμένες να αφουγκράζονται και τα θέλω του κόσμου – για ποδοσφαιρικές εταιρείες μιλάμε. Απλά καλό είναι οι δυο αυτές ιστορίες (και πολλές άλλες αρκετά όμοιες – θυμάστε τον Μπερμπάτοφ;) να βοηθήσουν τους υπεύθυνους των ομάδων να καταλάβουν κάτι απλό: το πρωτάθλημά μας, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν είναι τόσο εύκολο, ειδικά για ποδοσφαιριστές που έχουν ξεπεράσει τα τριάντα και έχουν ήδη γράψει στο βιογραφικό τους ένα διάστημα αγωνιστικής απραξίας. Δεν είναι εύκολο για κανέναν στο ελληνικό πρωτάθλημα να κάνει τη διαφορά μόνο με την τεχνική του ή μόνο με την ποιότητά του: χωρίς ενέργεια στο ρεζερβουάρ που να επιτρέπει τρέξιμο δεν γίνεται τίποτα.

Κύριος

Ο Τουρέ ήρθε σαν κύριος και έφυγε σαν κύριος, όπως τον βλέπετε στο σκίτσο της Εφης Ξένου. Και δεν αποκλείεται όταν κάποτε κόψει το ποδόσφαιρο να ξαναγυρίσει. Και να είναι στον Ολυμπιακό περισσότερο χρήσιμος ως διοικητικός παράγοντας από όσο ήταν ως ποδοσφαιριστής στο δεύτερο πέρασμά του…