Την περασμένη εβδομάδα η Λίβερπουλ πέρασε για πρώτη φορά μόνη στην κορυφή της φετινής Πρέμιερ Λιγκ, κάτι που προσωπικά πιστεύω ότι άξιζε να της συμβεί αρκετές αγωνιστικές νωρίτερα. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν όλα βαδίζουν για τους Reds όπως τα είχαν σχεδιάσει αλλά κυρίως όπως μαρτυρούσε τόσο η δουλειά που γίνεται σταδιακά την εποχή Κλοπ όσο και ο προσεκτικός και ουσιαστικός προγραμματισμός της ομάδας του λιμανιού. Επιτρέψτε μου ένα αυτοαναφορικό διάλειμμα που, ούτως ή άλλως, δεν αποτελούσε και καμία σπουδαία πρόβλεψη. Λέγαμε στα τέλη του περασμένου Ιουλίου από αυτή τη στήλη: «Ηταν η περσινή σεζόν, με τη Λίβερπουλ να τερματίζει τέταρτη, που “έδειξε” στον Γερμανό ποιες προσθήκες χρειάζεται. Ετσι, έφερε στο Ανφιλντ τον κορυφαίο γκολκίπερ Αλισον από τη Ρόμα, τον μέσο Ναμπί Κεϊτά από τη Λειψία, τον αμυντικό μέσο Φαμπίνιο από τη Μονακό και τον εξτρέμ Σερντάν Σακίρι από τη Στόουκ Σίτι. Τα πράγματα είναι πολύ απλά: ο άνθρωπος δουλεύει τα τελευταία τρία χρόνια με το υλικό που διαμορφώνει κάθε χρονιά και φέρνει αποτελέσματα. Οι τελικοί είναι αποτέλεσμα μιας συστηματικής δουλειάς. Το ότι κάποιοι δεν το βλέπουν, επειδή οι τελικοί δεν ήταν νικηφόροι, είναι κάτι που δεν αφορά όσους βλέπουν το ποδόσφαιρο όπως πρέπει. Ασχετα από την εικόνα που δίνει όταν κοουτσάρει, ο Κλοπ αποδεικνύει ότι είναι άνθρωπος οργανωτικός και σοβαρός προπονητής. Και φυσικά, αυτό το ξέρουν τα αφεντικά της ομάδας. Γι’ αυτό τον εμπιστεύονται και δεν κάνουν σαν αρρωστάκια της εξέδρας επειδή χάνονται τίτλοι, αλλά εμπιστεύονται το πλάνο που υπάρχει. Και προσωπικά θεωρώ βέβαιο ότι στο πλάνο αυτό θα επιμείνουν όσες α(πο)τυχίες και αν έρθουν ακόμα. Αυτά είναι χαρακτηριστικά υγιούς ομάδας με σοβαρό μάνατζμεντ. Σκληρή δουλειά, συνέπεια στο σχέδιο, διορθωτικές κινήσεις όπου υπάρχει ανάγκη ανεξαρτήτως κόστους, και οι τίτλοι θα έρθουν με μαθηματική ακρίβεια. Αν όχι σήμερα, αύριο. Υπομονή, σοβαρότητα, πίστη στο πλάνο και – φυσικά – χρήμα. Ετσι λειτουργεί η Λίβερπουλ. Ετσι λειτουργούν όλες οι μεγάλες ομάδες και όσες θέλουν να λέγονται μεγάλες».

Αυτή ακριβώς είναι και η πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται παιχνίδι με το παιχνίδι από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα. Η Λίβερπουλ έχει – επιτέλους – μία αρκετά αξιόπιστη άμυνα, και είναι αυτή που πατάει τη σκανδάλη για την, έτσι και αλλιώς, «πυρηνοκίνητη» μεσοεπιθετική της γραμμή. Ο Κλοπ έχει εμφυσήσει για τα καλά το γερμανικό πνεύμα που δεν τα παρατάει ποτέ και τα αποτελέσματα έρχονται – όχι ως εκ θαύματος. Οπως θαύμα δεν ήταν και η νίκη-πρόκριση επί της Νάπολι που επιβεβαιώσε ότι τίποτα και κανένας δεν επιλέχθηκε στην τύχη (λέγε με Αλισον).

«Γιατί η Λίβερπουλ θα πετύχει» ήταν ο τίτλος της στήλης στις 26 του περασμένου Ιουλίου. «Γιατί η Λίβερπουλ πετυχαίνει» θα μπορούσε να είναι ο σημερινός. Διότι κάνει πράγματα που φαίνονται απλά, όχι επειδή διαθέτει τα μεγάλα κεφάλαια, αλλά γιατί πριν από αυτά, έχει τους ανθρώπους και το σχέδιο.