Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να αντιληφθώ για ποιο λόγο ο Πρωθυπουργός πήρε την παρέα του και 18 διμοιρίες ΜΑΤ να πάει σε μια πόλη που καταφανώς τον αποστρέφεται για να εκφωνήσει σε μισοάδειο γήπεδο έναν δεκάρικο εναντίον του… Μιχαλολιάκου!

Την ίδια στιγμή που εντός έδρας ο Μητσοτάκης αποθεωνόταν στο Συνέδριο της ΝΔ ως επερχόμενος Πρωθυπουργός.

Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Κι όχι μόνο η ψυχή, αλλά και το μυαλό.

Στην πρώτη περίπτωση αβύσσου ανήκει σαφώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Στη δεύτερη μάλλον εμπίπτει ο ευρύτερος χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς.

Το λέει η απλή αριθμητική.

Τι έχουμε; Εχουμε ένα 70%-75% της κοινωνίας που θέλει να φύγει ο Τσίπρας κι ένα 20%-25% που θέλει να μείνει ο Τσίπρας. Αυτοί οι αριθμοί δεν αμφισβητούνται από κανέναν.

Δεν ξέρω πώς μετριέται το 0,49% που πήρε η ΔΗΜΑΡ στην τελευταία εκλογική της εμφάνιση (Ιανουάριος 2015), αλλά δεν νομίζω ότι αλλάζει ριζικά τον συσχετισμό.

Πάμε παρακάτω. Το 20%-25% που θέλει Τσίπρα θα ψηφίσει φυσικά Τσίπρα. Το 70%-75% που δεν θέλει τον Τσίπρα θα ψηφίσει κυρίως Μητσοτάκη, αλλά αποκλείεται να ψηφίσει μόνο Μητσοτάκη.

Ποιο είναι το ζητούμενο; Να ψαρέψεις ψηφοφόρους που θέλουν να μείνει ο Τσίπρας; Φυσικά όχι. Αυτοί ψηφίζουν Τσίπρα.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι να μαζέψεις ψηφοφόρους από το 70%-75% που θέλουν να φύγει ο Τσίπρας, αλλά για διάφορους λόγους διστάζουν να ψηφίσουν Μητσοτάκη.

Χωρίς παρανόηση όμως: η εκδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη βασική τους επιλογή.

Αν το πετύχουν χωρίς να ψηφίσουν Μητσοτάκη, έχει καλώς. Αν κινδυνέψουν να μην το πετύχουν, θα ρίξουν Μητσοτάκη δαγκωτό.

Τα υπόλοιπα είναι ανοησίες ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με τους πραγματικούς συσχετισμούς και τα πραγματικά δεδομένα της πραγματικής πολιτικής.

Απασχολούν μόνο κάποιους «σουρταφέρτες».

Αλλοι θυμήθηκαν να λύσουν το Μακεδονικό. Αλλοι λιγουρεύονται ψηφοδέλτια Επικρατείας. Κι άλλοι εμπορεύονται παλιομοδίτικη αριστεροσύνη.

Κατά κανόνα αλληθωρίζουν από ακατάπαυστο παραγοντισμό και πετάγονται συνέχεια χωρίς να τους ρωτάει κανείς.

Δικαίωμά τους, φυσικά. Η φλυαρία δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα.

Αλλά κάνει κακό επειδή θολώνει την εικόνα. Νοθεύει το μήνυμα. Μπερδεύει τους στόχους. Και βυθίζει την παράταξή τους στην ανυποληψία.

Σε λίγους μήνες όμως έχουμε εκλογές.

Αν λοιπόν θέλουν να υπάρχουν και μετά τις εκλογές, χρειάζεται καταρχήν να κόψουν την παπαρολογία, τον μικρομεγαλισμό και το παραγοντιλίκι.

Οχι φυσικά για να ψηφίσουν Μητσοτάκη. Αλλά για να εγγυηθούν στους ψηφοφόρους ότι θα φύγει ο Τσίπρας.

Και μετά, εδώ είμαστε να αναλύσουμε τα υπόλοιπα.