Πάνω που ήμουν έτοιμος να γράψω ότι η ανάδειξη του Λευτέρη Πετρούνια ως κορυφαίου έλληνα αθλητή του 2018 έμοιαζε με το καλύτερο δώρο για την επιγενόμενη ονομαστική εορτή του, σκέφτηκα ο καψερός ότι επλανήθην πλάνην οικτράν…

Το εννοώ αυτό διότι ναι μεν την Παρασκευή βραβεύθηκε από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου και το Σάββατο γιόρταζε, αλλά αυτό το παλικάρι δεν χρειάζεται τη συνδρομή του Αγίου Ελευθερίου για να έχει την τιμητική του…

Δεν ξέρω τι αυτοκίνητο οδηγεί, πάντως την Παρασκευή μάρσαρε πάνω του στο 4×4 που ήταν παρκαρισμένο έξω από το Μέγαρο Μουσικής και άφησε τη σκόνη του στη… μούρη μας!

Το παράσημο του κορυφαίου έλληνα αθλητή ο Πετρούνιας το ‘χει για… πρωινό! Πλέον διαθέτει τέσσερα από δαύτα και μάλιστα απανωτά, κάτι που δεν έχει ξαναματαγίνει: τόσα επίσης είναι τα σερί χρυσά μετάλλιά του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και ένα λιγότερο έχει κατακτήσει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, άλλωστε μέσα σε δυόμισι μήνες ανέβηκε και στις δυο αυτές κορυφές, πρώτα στη Γλασκώβη και ύστερα στην Ντόχα.

Ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών» παίζει με τους κρίκους σαν να είναι χάντρες στο μπεγλέρι του. Με την ίδια ευκολία παίζει πια και στην ετήσια τελετή απονομής των βραβείων του ΠΣΑΤ που τα έχει… φυλακίσει στη βιτρίνα του σπιτιού του.

Θαρρώ πως με το βιολί που βαράει ο «πάρ’ τα όλα» της ενόργανης γυμναστικής, σε λίγο το βραβείο του ΠΣΑΤ θα είναι σαν τις ασκήσεις που κατοχυρώνουν οι ομότεχνοί του: θα φέρει δηλαδή το όνομά του και θα λέγεται «Βραβείο Λευτέρης Πετρούνιας».

Τολμώ να αυθαδιάσω ακόμη περισσότερο και να γράψω ότι εάν ήμουν στη θέση του και βραβευόμουν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, θα πέταγα παραφρασμένη την ατάκα που είχε πει ο άλλοτε ανώτερος πολιτειακός άρχων, Χρήστος Σαρτζετάκης…

«Ελάτε να με φωτογραφίσετε πάλι (όχι τον Μάρτιο του 1990, αλλά) τον Δεκέμβριο του 2019»!