Πολύ σωστά έπραξε χθες το πρωί ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ζήτησε να χαμηλώσουν οι τόνοι και το κράτος να επικεντρωθεί στην ανακάλυψη, τη σύλληψη και την παραπομπή των δραστών της χθεσινής τρομοκρατικής ενέργειας κατά του Σκάι και της «Καθημερινής». Από την πλευρά της, η αξιωματική αντιπολίτευση έτσι έπρεπε να πράξει. Η προεκλογική περίοδος που έχει ατύπως ήδη αρχίσει χρειάζεται ηρεμία και τη δυνατότητα στα κόμματα να αναπτύξουν τις προτάσεις τους – για τις προτάσεις τους και για το έργο τους θα κριθούν. Αλλά δεν πιστεύω ότι θα βαδίσουμε ήρεμα στις εκλογές. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και οι ΑΝΕΛ) τρέφονται από την ένταση, από την αντιπαλότητα, από την εχθροπάθεια. Και επειδή χωρίς να επινοούν και να πολεμούν εχθρούς, ο Τσίπρας και ο Καμμένος ακυρώνουν τις ίδιες τις πολιτικές τους ταυτότητες. Χωρίς οιονεί πολέμους, χωρίς τον φανατισμό που τους συνοδεύει, τι να βγουν να πουν οι δύο αρχηγοί της συγκυβέρνησης; Να παριστάνουν τους σοσιαλδημοκράτες και τους εκσυγχρονιστές; Τώρα, στο τέλος μιας διαδρομής που τη χαρακτήρισαν η εχθροπάθεια, η στοχοποίηση των πολιτικών αντιπάλων αλλά και μια σειρά σειρά αντιδημοκρατικών παρεκκλίσεων στη Δικαιοσύνη και στην προσπάθεια ελέγχου του Τύπου. Είναι κουραστικό να επαναλαμβάνω τις περιπέτειες αυτής της εφημερίδας και των εργαζομένων της – μιας εφημερίδας την οποία η κυβέρνηση προσπάθησε και να την ελέγξει και να την κλείσει. Είναι κουραστικό να ξαναπώ πώς ο Νίκος Παππάς προσπάθησε να ελέγξει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Πώς επέχαιρε ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Θανάσης Καρτερός για το κλείσιμο του Mega. Κι είναι μόλις μερικών ημερών η επίθεση του Πρωθυπουργού εναντίον της από το βήμα της Βουλής, απ’ όπου απειλούσε κραδαίνοντας πρωτοσέλιδα.

Δεν είναι τα μοναδικά κρούσματα. Αυτή η κυβέρνηση εκφράζεται από υπουργούς όπως ο Καμμένος («μπορεί να μην έχουν ανατιναχτεί κάποια κανάλια στον Πειραιά…» είχε πει το 2015). Ή ο Πολάκης (που μεταξύ άλλων έχει αποκαλέσει βοθροκάναλο της διαπλοκής τον Σκάι), τις επιδόσεις του οποίου, χθες, άλλες μεγάλες προσωπικότητες της κυβέρνησης, όπως π.χ., ο Νίκος Ξυδάκης αρνούνταν να τις συσχετίσουν – λες και οι τρομοκράτες δεν πάτησαν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, απλώς είδαν στον Σκάι φως και μπήκαν. Είναι αδύνατη λοιπόν η καταλλαγή; Αφορά πρωτίστως τις διαθέσεις της κυβέρνησης. Αλλά ούτως ή άλλως, καταλλαγή δεν σημαίνει λήθη. Θυμόμαστε. Και είμαστε πάντα σε δημοκρατική εγρήγορση. Ο Τύπος είναι θεμέλιο της Δημοκρατίας.