Ποια είναι η δικαιοπολιτική ουσία της υπόθεσης Μανώλη Πετσίτη; Γιατί να μας αφορά η αιλουροειδής ανέλιξη ενός φτωχού γκαρσονιού στην περίλαμπρη θέση του μυστικοσυμβούλου του Μαξίμου και στο υψηλό στελεχιακό δυναμικό γνωστών επιχειρηματικών ομίλων; Χρήσιμες και γαργαλιστικές είναι οι φωτογραφίες του με τον Τσίπρα, τον Παππά και το γοητευτικό ισόγειο του Μαξίμου.Πρέπει να το συνομολογήσουμε. Η ελληνική κοινωνία έχει εθιστεί σε όμοιες ιστορίες. Θαυμάζουμε τον ευφυή απατεώνα και μεσάζοντα και εξαντλούμε τη βάναυση οργή μας στον ηλίθιο κλέφτη. Και ας μην ξεχνάμε, δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματίες που στην αφετηρία τους είχαν προβλήματα με τον νόμο. Και κάτι σπουδαιότερο! Τα τελευταία χρόνια τα μεγαλύτερα «κανόνια» οικονομικού εγκλήματος εκπυρσοκρότησαν στην ιδιωτική οικονομία! Με πολλά δισεκατομμύρια. Αυτά η ελληνική κοινωνία δεν τα αποδοκιμάζει με το ίδιο πάθος και ένταση. Εστω και αν το τελικό βάρος το σηκώνει ο φορολογούμενος λαός.

Η «υπόθεση Πετσίτη» έχει τρία κεφάλαια. Το πρώτο: Υπάρχουν αρκετά στοιχεία που σφόδρα πιθανολογούν μια σειρά αξιόποινων πράξεων. Από εικονικά τιμολόγια μέχρι ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Ο ίδιος σιωπά και έχει εξαφανιστεί. Ακόμα και στο ενδεχόμενο να είναι πράγματι ένοχος, δεν κτίζει μια υπερασπιστική γραμμή. Που κάποτε θα του είναι χρήσιμη. Τι του επιβάλλει αυτή τη σιωπή; Ο συμμαθητής του; Η κυβέρνηση, που γνωρίζει όλη την αλήθεια ακόμα και στις λεπτομέρειές της; Οι ιδιώτες επιχειρηματίες, που έχουν εμπλακεί στα δίχτυα της ποινικής Δικαιοσύνης και φοβούνται πολλά; Ποιος του έχει εξαγοράσει αυτή τη σιωπή; Πάντως, η κυβέρνηση και ο συμμαθητής του δεν τον έχουν εγκαταλείψει. Παρά τα αρχικά πολιτικά τραυλίσματα…

Το δεύτερο: Σιωπά όμως και η Δικαιοσύνη! Και, πιο συγκεκριμένα, η Εισαγγελική Αρχή. Οταν, μάλιστα, της έχει ζητηθεί και υποδειχθεί το περιεχόμενο των προανακριτικών και ανακριτικών πρωτοβουλιών της. Οταν, μάλιστα, έχει επιδείξει υπερβολική δραστηριότητα σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης. Και δη τους κορυφαίους! Σιωπά και η Αρχή κατά του Ξεπλύματος Βρώμικου Χρήματος. Παρά τις πρωτοβουλίες προηγούμενης ηγεσίας της! Αραγε, ποιος θα προστατεύσει την ελληνική Δικαιοσύνη και τον θεσμό των Ανεξάρτητων Αρχών; Δεν είναι μόνο θέμα των δικαστικών λειτουργών. Οι τρεις λειτουργίες – εξουσίες  της Ελληνικής Δημοκρατίας έχουν μια κοινή νομιμοποιητική αναφορά: «Στο όνομα του Ελληνικού Λαού».

Το τρίτο: Η Δικαιοσύνη «είναι κάστρο της Δημοκρατίας», όπως επαναλάμβανε συχνά ο «Γέρος της Δημοκρατίας» Γεώργιος Παπανδρέου στις δύσκολες στιγμές του «Ανένδοτου Αγώνα». Υπάρχει και ένα άλλο «κάστρο Δημοκρατίας». Με «προμαχώνα» τον Τύπο! Είναι εγγυητής στο ενδιάμεσο των εθνικών εκλογών. Στηρίζει ή αποδοκιμάζει. Και αποκαλύπτει! Παρά τις τρομοκρατικές ενέργειες που διευκολύνει ή και γεννά η γενική ανομία.