Οι ερχόμενες ευρωεκλογές είναι ίσως οι πιο κρίσιμες από τότε που δημιουργήθηκε ο θεσμός. Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, η ένταση των μεταναστευτικών ροών και η περίεργη στάση των Βρυξελλών να στέργει να θεμελιώσει δικαιώματα μετανάστευσης και, τέλος, η επέκταση και στην Ευρώπη της αντιπαλότητας μεταξύ πολιτικών Αρχών και λαϊκών πεποιθήσεων δυναμιτίζουν το πολιτικό κλίμα.

Υπάρχει μεγάλη και βαθιά δυσαρέσκεια στην Ευρώπη με την «πολιτική ορθότητα» που εκεί επικρατεί και με τη λογική διασταλτικής ερμηνείας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ώστε να περιλαμβάνονται μειονότητες που δεν χαίρουν στήριξης από τις μεγάλες λαϊκές πλειοψηφίες. Το συνακόλουθο μείγμα λαϊκών διαθέσεων είναι αναπόφευκτο να εκφραστεί στην ευρωπαϊκή βουλευτική κάλπη. Που σίγουρα θα επιφυλάσσει μάλλον δυσάρεστες εκπλήξεις για τις πολιτικές Αρχές των Βρυξελλών και πολλών δυτικών πρωτευουσών.

Το μεγαλύτερο θύμα θα είναι τα κόμματα της Σοσιαλδημοκρατίας και της Αριστεράς γενικότερα. Η λαϊκή αντίδραση θα είναι τόσο μεγάλη απέναντι στις μουχλιασμένες και ξεδοντιασμένες αριστερές «προοδευτικές» προτάσεις, που υπάρχει κίνδυνος να μην υπάρχει σοσιαλδημοκρατική ομάδα στο νέο Ευρωκοινοβούλιο.

Το κρισιμότερο ζήτημα είναι η αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού. Ενώ τρομοκρατικές δραστηριότητες κορυφώνονται και ο κόσμος βράζει εναντίον του διογκούμενου ακραίου Ισλάμ, οι αρχές της ΕΕ φέρονται σαν όλα να είναι ανέμελα και η καλοπέραση των μεταναστών να είναι το μοναδικό ζήτημα σε εκκρεμότητα. Η ψήφος για προστασία του συστήματος αξιών της Ευρώπης θα είναι καταιγιστική.

Η νέα Ευρωβουλή θα αντανακλά τις ανησυχίες μιας νέας Ευρώπης. Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα δεν δείχνουν να έχουν αγκαλιάσει ακόμα αυτούς τους προβληματισμούς. Δεν είναι δυνατόν όμως η χώρα να παραμείνει στο περιθώριο…