Το Μαξίμου έχει επιλέξει να μην απαντά στα εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν από την υπόθεση Πετσίτη. Αντί να τοποθετηθεί επί της ουσίας ως όφειλε, κατέφυγε είτε στις αμήχανες υπεκφυγές είτε σε αφελείς αντιπερισπασμούς μέσω του φιλοκυβερνητικού Τύπου. Oπως φαίνεται όμως η τακτική αυτή δεν τυγχάνει της αποδοχής ούτε κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούν το αυτονόητο: να δώσουν επιτέλους ο Πρωθυπουργός και ο εμπλεκόμενος υπουργός του εξηγήσεις για τον «παιδιόθεν φίλο».

Τα ερωτήματα για τη δραστηριότητα του φίλου που είχε την άνεση να ποζάρει ως πρωθυπουργός στο πρωθυπουργικό μέγαρο είναι πολλά. Και ασφαλώς δεν περιστρέφονται γύρω από τα φωτογραφικά ενσταντανέ που ο ίδιος φρόντιζε να εξασφαλίζει – μάλλον όχι από απλή ματαιοδοξία. Ο φίλος υποδεικνύεται ως βοηθός ενός υπουργού, ενώ φέρεται να είχε ακόμη και οδηγό που του είχε εξασφαλισθεί από το Δημόσιο. Είχε επίσης οικονομικές δοσοληψίες με επιχειρηματίες που ελέγχονται για την ευνοϊκή μεταχείριση της οποίας έτυχαν. Μπορεί όμως το Μέγαρο Μαξίμου να επιμένει στη σιωπή;

Αν λοιπόν περιφρονεί την αντιπολίτευση που καλεί τους εμπλεκομένους να λογοδοτήσουν και τον Τύπο που στο πλαίσιο του ελέγχου της εξουσίας και της δημοσιογραφικής έρευνας ζητεί τις δικές του απαντήσεις, ας δώσει τις εξηγήσεις που οφείλει στα κορυφαία στελέχη του κόμματος που τις ζητούν. Υπό την προϋπόθεση ότι θα το κάνει δημοσίως. Γιατί ο «παιδιόθεν φίλος» δεν είναι υπόθεση μιας παρέας. Η περίπτωσή του άπτεται του δημόσιου συμφέροντος.