Η μέθοδος είναι σχεδόν πάντα η ίδια: σε ένα άσχετο νομοσχέδιο που κατατίθεται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος τρυπώνει μια τροπολογία, ας πούμε, «ειδικής αποστολής». Το νομοσχέδιο βρέθηκε, κατατέθηκε προχθές, είναι του υπουργείου Περιβάλλοντος, αλλά φυσικά το ενδιαφέρον βρίσκεται στην τροπολογία: είναι του υπουργού Εσωτερικών Χαρίτση και προβλέπει ότι «όλες γενικά οι προμήθειες, εργασίες, μεταφορές και μισθώσεις για την προπαρασκευή και τη διεξαγωγή εκλογών εθνικής αντιπροσωπείας γίνονται με απευθείας ανάθεση».

Η γραφειοκρατική διατύπωση μπορεί να κουράζει, αλλά η ουσία δεν αλλάζει: το κράτος βιάζεται να αγοράσει κάλπες. Με τη μέθοδο που επιστράτευσε, η κυβέρνηση απέδειξε για ακόμη μία φορά ότι, αν και πρώτη φορά Αριστερά, είναι σαν γέρικο σκυλί της Μεταπολίτευσης που δεν μπορεί να μάθει νέα κόλπα. Τουλάχιστον όμως μπορεί να επαίρεται ότι τα Μνημόνια και οι υποχρεώσεις τους αποτελούν πράγματι παρελθόν: η προκήρυξη διαγωνισμού για την προμήθεια εκλογικού υλικού είχε επιβληθεί από την τρόικα και τις περίεργες εμμονές της για διαφάνεια.

Μόνο που οι διαγωνισμοί είναι χρονοβόρες διαδικασίες. Και η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει και πολύ χρόνο. Μοιάζει να προετοιμάζεται για το τέλος. Και φυσικά προετοιμάζεται με όλα τα παλιά κόλπα των γέρικων σκυλιών. Με ένα Υπουργικό Συμβούλιο που εγκρίνει χιλιάδες προσλήψεις μόνο στην εκπαίδευση, με ευνοϊκές ρυθμίσεις, με επιδόματα και με έναν νόμο για την πρώτη κατοικία, τον νόμο Κατσέλη, ο οποίος συνδέθηκε με μια παράταση.

Το ρεπορτάζ λέει ότι η παράταση θα ψηφιστεί τον Ιανουάριο και θα είναι τεσσάρων μηνών. Ρίχνοντας κανείς μια ματιά στο ημερολόγιο, βλέπει ότι ο εκλογικός ορίζοντας φτάνει ώς τον Μάιο, τον μήνα που όλοι οι άλλοι μήνες δείχνουν ως τον πιθανότερο των εκλογών. Θα μπορούσε και να είναι. Αλλά όλο και λιγότεροι θα στοιχημάτιζαν ότι οι κάλπες, οι καινούργιες που θα αγοράσει με απευθείας ανάθεση το υπουργείο Εσωτερικών, δεν θα στηθούν νωρίτερα – τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο. Από την άλλη, πολλοί θα σκέφτονταν ότι η κυβέρνηση φοβάται το ατύχημα, ένα οποιοδήποτε ατύχημα που θα την υποχρέωνε να στήσει άμεσα τις καινούργιες της κάλπες. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση δεν έχει πάψει ούτε στιγμή να σκέφτεται σαν γέρικο σκυλί. Να πιστεύει, για παράδειγμα, ότι η αιφνιδιαστική προκήρυξη των εκλογών μπορεί να πιάσει στον ύπνο την αντιπολίτευση ή να βρει απροετοίμαστη μια κοινή γνώμη που όχι μόνο έχει αρχίσει να συνηθίζει την ιδέα, αλλά βλέπει πλειοψηφικά τις πρόωρες εκλογές ως αναγκαία λύση. Το συμπέρασμα από αυτή την άποψη είναι πως η κυβέρνηση προετοιμάζεται για εκλογές, ενώ όλοι οι άλλοι είναι ήδη έτοιμοι. Κι αυτό που μένει να φανεί είναι σε πόσα παλιά κόλπα θα καταφύγει ακόμη.