Ηρωες σε μια αντιηρωική εποχή. Νέοι άνθρωποι που καλούνται να παλέψουν με δύο ισχυρούς αντιπάλους, τον έρωτα και τον θάνατο. Ενα μυθιστόρημα – το πρώτο του Κοσμά Πολίτη που άφησε πίσω του τα αθηναϊκά σαλόνια των αρχών του 20ού αιώνα και διαδραματίζεται σε μια φανταστική πόλη – μετατρέπεται σε θεατρικό έργο. Και μια ομάδα νέων ηθοποιών με αρχηγό τη σκηνοθέτρια Γιολάντα Μαρκοπούλου στην πρώτη της συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν επιχειρεί μια ηρωική θεατρική έξοδο έχοντας ως καμβά το δημοφιλές έργο «Eroica». «Πρόκειται για μια ιστορία ενηλικίωσης μιας παρέας εφήβων, οι οποίοι αναζητούν την ταυτότητά τους μέσα από την προσπάθεια να γευτούν κάτι νέο, αλλά και μέσα από την εμπειρία της απώλειας, του θανάτου. Διερευνούν τι σημαίνει να είσαι ήρωας και τι είδους ήρωες μπορούν να γίνουν» λέει στο «Νσυν» η Γιολάντα Μαρκοπούλου για το νέο της σκηνοθετικό εγχείρημα σε μια εποχή που όχι μόνο στερείται ηρώων, αλλά επιδιώκει και απολαμβάνει ενίοτε την αποδόμηση και την απομυθοποίηση των καθιερωμένων.

«Ακριβώς επειδή ζούμε σε μια αντιηρωική εποχή, είναι ιδιαιτέρως πολύτιμο να αναζητούμε μέσα μας τον ήρωα ώστε να μη χάσουμε τη δική μας ξεχωριστή, ηρωική, παθιασμένη στάση. Δεδομένου ότι υπάρχει μια τέτοια κατεύθυνση πλέον μέσω του Διαδικτύου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, ο κίνδυνος της ισοπέδωσης και της ομογενοποίησης είναι πολύ μεγάλος. Είναι σημαντικό να μαθαίνουν οι νέοι ότι μπορούν να προτείνουν κάτι διαφορετικό. Βεβαίως και έχουν ανάγκη από πρότυπα, αλλά και από την παρότρυνση να κάνουν το πρώτο βήμα» συνεχίζει η σκηνοθέτρια για την παράσταση που παρακολουθεί τόσο ενήλικο κοινό όσο και εφηβικό, κυρίως στις πρωινές παραστάσεις που απευθύνονται σε σχολικές ομάδες. «Δεν θα χαρακτήριζα την παράσταση για εφήβους. Ωστόσο η συγκεκριμένη τους αγγίζει περισσότερο, καθώς αφορά ζητήματα που απασχολούν την ηλικία τους και επιπλέον καλύπτει ένα κενό, καθώς τα παιδιά στην εφηβεία δεν πηγαίνουν στο θέατρο. Οταν ολοκληρωθεί ο κύκλος των παιδικών παραστάσεων δημιουργείται ένα κενό και επιστρέφουν πλέον στο θέατρο ως ενήλικοι, ως φοιτητές. Θα έπρεπε να υπάρχει παιδεία ώστε να μη σταματούν να παρακολουθούν θέατρο, περιμένοντας ενίοτε μόνο μια σχολική επίσκεψη οργανωμένη από τους καθηγητές» επισημαίνει.

ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗ. Πώς όμως οι νέοι εν έτει 2018 μπορούν να ταυτιστούν με τα παιδιά του 1937, της εποχής που έγραψε ο Κοσμάς Πολίτης το «Eroica», ο οποίος μάλιστα τοποθετεί την πλοκή σε μια φανταστική πόλη 30 χρόνια πριν κι από τη δική του εποχή; «Οι βασικές αρχές που διέπουν το έργο είναι αξίες που σχετίζονται με την ανθρώπινη ύπαρξη και δεν έχουν να κάνουν με την εποχή. Στην παράσταση άλλωστε έχουμε διατηρήσει έναν έντονο ρυθμό, τον οποίο οι νέοι έχουν ανάγκη, και την έχουμε επενδύσει με ροκ μουσική. Δεν σας κρύβω πως το όλο εγχείρημα ήταν ένα ρίσκο, αλλά επέλεξα να ανεβάσω την παράσταση με τον τρόπο που πιστεύω και ο οποίος ενεργοποιεί τους νέους και επιτρέπει στους μεγαλύτερους να αναπτύξουν έναν διάλογο με μια γενιά από την οποία έχουν απόσταση. Σε αυτό με βοήθησε το γεγονός ότι συνεργάστηκα με μια ομάδα νέων ηθοποιών που έχουν μια έμφυτη φρεσκάδα», απαντά η Γιολάντα Μαρκοπούλου, μητέρα κι εκείνη δύο παιδιών που δεν βρίσκονται μεν ακόμη στην εφηβεία, αλλά που υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες αισθάνεται, όπως λέει, τα ψήγματα της προεφηβείας.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησε όταν αποφάσισε να ζωντανέψει επί σκηνής τους μυθιστορηματικούς χαρακτήρες που δεν είχαν γεννηθεί ως θεατρικοί ήρωες; «Ηταν ένα πολύ ωραίο, αλλά δύσκολο ταξίδι, στο οποίο συνέβαλε ιδιαιτέρως η Ελενα Τριανταφυλλοπούλου που υπογράφει τη δραματουργία. Το πρόβλημα ήταν κυρίως πως το “Eroica” είναι ένα έργο χαρακτήρων και όχι πλοκής και δεν έχει τεράστιες ανατροπές, οπότε χρειάστηκε να μεγαλοποιήσουμε ορισμένα γεγονότα, να ανασυνθέσουμε χαρακτήρες παίρνοντας στοιχεία κι από δευτερεύοντα πρόσωπα του μυθιστορήματος που δεν εμφανίζονται στη σκηνή, δώσαμε έμφαση στις γυναίκες, κάτι που δεν υφίσταται στο πρωτότυπο. Κατόπιν δουλέψαμε πολύ πάνω στο σκηνικό με τον Πάρι Μέξη για να μπορέσουμε όλο αυτό το υλικό να το επικοινωνήσουμε στους θεατές» μας λέει. Η μέχρι σήμερα εμπειρία δείχνει ότι τα έχει καταφέρει; «Δεν μπορώ να δώσω απάντηση, αλλά μπορώ να σας πω ότι ειδικά τα παιδιά μετά το τέλος της παράστασης θέλουν να δουν τους ηθοποιούς, επιδιώκουν μια προσωπική επαφή, συνομιλούν μαζί τους, ταυτίζονται με τους ήρωες» καταλήγει.