Δεν ξέρω τι θα μείνει από την τελευταία συζήτηση του τελευταίου προϋπολογισμού της τελευταίας χρονιάς της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου.

Την παράσταση όμως έκλεψε η κατεδάφιση του Βούτση από τον Μητσοτάκη.

Την είχε σχεδιάσει; Δεν μπορώ να πω. Αλλά κι αν την είχε σχεδιάσει, δεν θα το έλεγε.

Με έβαλε πάντως σε σκέψεις η ταχύτητα με την οποία η ΝΔ κυκλοφόρησε ένα «συντεταγμένο κατηγορητήριο» κατά του Προέδρου της Βουλής. Σαν έτοιμη από καιρό…

Η τηλεοπτική εικόνα ήταν συντριπτική.

Ενας Βούτσης εκτός εαυτού λογομαχούσε με την… πλάτη του Μητσοτάκη, ο οποίος τον εγκαλούσε σχεδόν χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει.

Οσο φώναζε ο Βούτσης, η φωνή του έκλεινε, η παρέμβασή του έχανε σε ειρμό κι όσο καταλάβαινε ότι τον παίρνει από κάτω έβγαινε περισσότερο εκτός εαυτού.

Ο τσαμπουκάς του Μητσοτάκη ήταν ενδεχομένως παρακινδυνευμένος. Δεν είναι ο κανονικός τρόπος για να απευθύνεται κάποιος στον Πρόεδρο της Βουλής.

Μόνο που ο Βούτσης δεν είναι ένας κανονικός Πρόεδρος της Βουλής.

Δεν παίρνει απόσταση από τις κομματικές συγκρούσεις. Δεν δίνει την εικόνα ενός ρυθμιστή που διασφαλίζει αμερόληπτα την κοινοβουλευτική διαδικασία, ούτε κάποιου που απέχει από την πολιτική αντιπαράθεση.

Ο Μητσοτάκης το εκμεταλλεύτηκε – και του βγήκε!

Κυρίως όμως εκμεταλλεύτηκε ότι εκείνος κερδίζει κι ο άλλος χάνει. Οτι έχει τον αέρα με το μέρος του.

Πράγμα που τελικά αποτυπώνει το πραγματικό πρόβλημα της κυβερνητικής παράταξης, ακόμη και του ίδιου του Πρωθυπουργού: δίνουν την εντύπωση του ηττημένου πριν ακόμη χάσουν.

Ηταν η γενική εικόνα όλης της συζήτησης για τον προϋπολογισμό. Και μάλιστα μιας συζήτησης στο γήπεδο μιας κυβέρνησης που (λέει ότι) πέτυχε να βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο, που μοιράζει λεφτά και υπόσχεται προσλήψεις.

Αποτέλεσμα; Τζίφος!

Ουδείς μπορεί ασφαλώς να υποτιμήσει τη σκηνική παρουσία του Τσίπρα. Παραμένει στα ίδια επίπεδα. Απλώς δεν είναι πια ο ίδιος Τσίπρας.

Ακόμη και το συνηθισμένο καταγγελτικό ρεπερτόριο που έκοβε μονέδα στο παρελθόν δείχνει να μην ενθουσιάζει πια ούτε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κατήφεια ήταν ορατή και ασφαλώς δεν έκανε το κλίμα καλύτερο η τρομοκρατική επίθεση στον Σκάι.

Ενδεχομένως το έργο παίχτηκε πολλές φορές κι η παράσταση πάλιωσε. Ενδεχομένως το ακροατήριο κουράστηκε. Αλλά άλλο έργο δεν υπάρχει.

Ο Μητσοτάκης κερδίζει μάχες, όχι απαραιτήτως επειδή έγινε καλύτερος (παρόλο που έχει βελτιωθεί σημαντικά…), αλλά επειδή έχει αποκτήσει και ρεπερτόριο και ακροατήριο.

Πριν από δύο χρόνια, ας πούμε, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τα έβαζε με τον Βούτση.

Τώρα τον καθάρισε για πλάκα.