Οι καιροί είναι πονηροί, οι νύχτες μοιάζουν ή είναι γκαστρωμένες (κατά την έκφραση του αείμνηστου Χαρίλαου Φλωράκη), κι εγώ, που περιήλθαν στην κατοχή μου κάτι φωτογραφίες από τη Θεσσαλονίκη – τη Θεσσαλονίκη την ύποπτη, των Γκοτζαμάνηδων -, ψάχνω να βρω από προχθές που τις έλαβα, τι τρέχει πάλι, τι έχουμε χάσει, τι έχω χάσει. Τι δεν κατάλαβα και τι μου έχει διαφύγει.

Θα το πάρω το έργο από την αρχή, διότι με περίληψη δεν θα βγάλουμε άκρη και δεν το θέλω. Στις 17 Νοέμβρη, όταν εμείς εδώ στην Αθήνα παρακολουθούσαμε το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ και υπουργούς της πιο αμερικανόδουλης (τσσσσ… το είπα και ξεθύμανα) κυβέρνησης που είχε ποτέ η χώρα να πορεύονται για «ξεκάρφωμα» στην αμερικανική πρεσβεία φωνάζοντας «φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι», στη Θεσσαλονίκη είπαν να καταθέσουν στεφάνια στο εκεί μνημείο για το Πολυτεχνείο διάφοροι δημόσιοι παράγοντες και εκπρόσωποι των αντιστασιακών κατά της χούντας.

Τότε, λοιπόν, μια ομάδα νεαρών, πρωτοστατούντος ενός, του συγκεκριμένου, περί του οποίου θα σας ενημερώσω, απαγόρευσε ρητώς, και με σπρωξιές, απειλές, φλέματα κ.λπ., σε όλους αυτούς τους αντιστασιακούς και άλλους να καταθέσουν στεφάνια. Ο πιο «οξύθυμος» εξ αυτών επαναστατημένος νέος έδωσε τον «καλύτερό» του εαυτό προκειμένου να αποτραπεί η κατάθεση στεφανιών τόσο από τους εκπροσώπους συνδικαλιστικών φορέων της πόλης, δημάρχους όσο και τους Αδάμ Δράγα, μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974, και Καίτη Τσαρουχά, πρόκειται για την κόρη του δολοφονημένου από τη χούντα, βουλευτή της ΕΔΑ Θεσσαλονίκης Γιώργου Τσαρουχά.

Το παιδί, παιδί είναι, οι ορμόνες του παίζουν star wars μέσα του, θα την πει και την κουβέντα την παραπάνω, θα ρίξει και μια ροχάλα επιπλέον, θα εκστομίσει και ένα γαμοσταυρίδι πιο πολύ, που λέει ο λόγος. Ναι, αλλά…

Παρακρατικό «μηχανάκι»;

…αλλά αυτός ο άτιμος ο φωτογραφικός φακός, έναν σχεδόν μήνα μετά τα επεισόδια, «συλλαμβάνει» το παλικάρι σε πιο ήρεμους ρόλους. Πιο ήσυχους. Πιο κοσμικούς. Πιο «μέσα στα πράγματα».

Τον εντοπίζει (ο φακός…) στην υποδοχή του προέδρου Τσίπρα στο άδειο Παλέ ντε Σπορ, στην ομιλία της περασμένης Παρασκευής για τη συμφωνία των Πρεσπών. Ο νέος μας αυτή τη φορά είναι ήρεμος, με ένα αδιόρατο χαμόγελο στα χείλη, ίσως γιατί βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής, στα δύο μέτρα, από τον περιχαρή Πρωθυπουργό, που μοιράζει χαιρετούρες σε όποιον βρίσκει μπροστά του – χαίρεται ο άνθρωπος και καλά κάνει διότι το φοβόταν το γήπεδο, ότι θα ήταν εντελώς άδειο.

Ο νέος μας, εκεί και αυτός, ανάμεσα σε υπουργούς και βουλευτές, στα μαύρα ντυμένος, αλλά χωρίς την κουκούλα του – εργαλείο δουλειάς, προφανώς -, με την οποία είχε απαθανατιστεί όταν προπηλάκιζε αντιστασιακούς, συνδικαλιστές και δημάρχους.

Μετά που ανέβηκε ο Πρωθυπουργός στο βήμα, πήρε τη θέση του στη δεύτερη σειρά των καθισμάτων, πίσω ακριβώς από τους υπουργούς και ανάμεσα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν θα ρωτήσω ποιος είναι αυτός (γιατί οι άνθρωποί μου από τη Θεσσαλονίκη με ενημέρωσαν σχετικά – έψαξαν, έμαθαν…). Ούτε θα καταφύγω σε εύκολες κρίσεις για το πώς βρέθηκε δίπλα στον Τσίπρα ο νεαρός, που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό. Θα ρωτήσω απλώς αν στη Θεσσαλονίκη ή και αλλού έχει στηθεί κανένα παρακρατικό «μηχανάκι» για τίποτε βρώμικες δουλειές ενόψει εκλογών. Και θα γνωστοποιήσω πως έχω τις φωτογραφίες στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου – εισαγγελέως πρωτίστως… Επίσης, και κόμματος: ας το δουν τώρα, μη βρεθούμε αργότερα προ εκπλήξεων. Ασε που και η πόλη αυτή έχει μια έφεση στα παρακρατικά «μηχανάκια»…

Τσαμπουκάδες

Οι καιροί είναι πονηροί και οι νύχτες μοιάζουν ή είναι γκαστρωμένες, μέρος δεύτερον ή volume 2, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο, εκεί όπου η αγγλική ομιλείται σε πόλεις και χωριά, σε πεδιάδες και βουνά, πάντοτε με άψογη προφορά.

Αναφέρομαι σε αυτές τις επικές ατάκες που μας έφτασαν στα αφτιά και προέρχονται από τα πιο επίσημα χείλη – του Καμμένου υπουργού Αμυνας και του θεωρούμενου (το πίστευα κι εγώ έως πρόσφατα!) αρχηγού ΓΕΕΘΑ Βαγγέλη Αποστολάκη. Ο πρώτος κινήθηκε στις γνωστές γραμμές, με τις οποίες κάθε τόσο προειδοποιεί τους απέναντι. Καμία έκπληξη από αυτόν. Ο δεύτερος όμως είπε κάτι απίθανα περί ισοπέδωσης βραχονησίδων εάν και εφόσον κ.λπ. κ.λπ. και μπλα και μπλα…

Δεν ξέρω ποιος εκ των δύο έχει εμπνευστεί αυτό το παιχνίδι, για την ακρίβεια μπορώ να υποθέσω, αλλά όποιος και να είναι αυτός, ας γνωρίζει ότι αν σκέφτονται να ανακόψουν τις εξελίξεις με παιχνίδια πολέμου, είναι μακριά νυχτωμένοι.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από τσαμπουκάδες ούτε νταηλίκια. Θέλει σοβαρή εξωτερική πολιτική και σοβαρότερη στρατιωτική ηγεσία. Μα πάνω απ’ όλα θέλει ειρηνικές σχέσεις με τους γείτονές της. Οχι αγριάδες, όχι ακρότητες…

Τσαμπουκάδες II

Ευκαιρίας δοθείσης, ο ναύαρχος Βαγγέλης Αποστολάκης, ο οποίος έχει κλείσει ήδη τρία χρόνια στη θέση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, πότε με το καλό θα αποχωρήσει από τη θέση του; Εχει ξεπεράσει σε παραμονή στο πόστο αυτό κάθε άλλο αρχηγό, με εξαίρεση ίσως, αν δεν κάνω λάθος, τους αρχηγούς ΓΕΕΘΑ της χούντας. Αποδεικνύεται και όχι μόνο από τα χθεσινά ότι λειτουργεί ως η μακρά χείρα της κυβέρνησης στις Ενοπλες Δυνάμεις. Και έχει συνδέσει την παρουσία του στην κορυφαία θέση των Ενόπλων Δυνάμεων με τις χειρότερες μέρες τους. Δεν αντιλαμβάνεται και από μόνος του ότι πρέπει πλέον να αποχωρήσει; Πόσο ακόμη θα συνδέει τη θέση του με καταστάσεις οι οποίες μόνο κινδύνους εγκυμονούν; Τέλος, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ οφείλει να σέβεται το αξίωμά του, δεν μπορεί να υποδύεται, λεκτικά τουλάχιστον, τον καουμπόι της Αγριας Δύσης – άκου «θα ισοπεδώσουμε τη βραχονησίδα»!

Καταδίκη

Ο Γιάννος (ο Παπαντωνίου, ποιος;) είναι προφυλακισμένος, προσωρινά, ως ύποπτος φυγής (πού να πάει;) και ύποπτος, λέει, τέλεσης νέων αδικημάτων (έγινε υπουργός και δεν το μάθαμε, ώστε να είναι ύποπτος τέλεσης νέων αδικημάτων;), αλλά ό,τι συμβαίνει έξω και τον αφορά το παρακολουθεί στενά, το ακούει, το μαθαίνει.

Κάπως έτσι του ανέβηκε, καταπώς μου ανέφερε, «το αίμα στο κεφάλι», πληροφορούμενος ότι ο Νίκος Παπανδρέου, ο αδερφός του Γιώργου, έδωσε μια συνέντευξη στο «Πρώτο Θέμα» και μεταξύ πολλών και διαφόρων άλλων είπε τη φράση – μαχαίρι στην καρδιά του Γιάννου: «Καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Οπως ο Ακης, ο Γιάννος και κάθε πολιτικός που ενθυλάκωσε χρήματα του Δημοσίου».

Του τράβηξε λοιπόν ένα εξώδικο του Νίκου που είναι όλο δικό του:

«Αναφέρετε ψευδώς ότι ενθυλάκωσα χρήματα του Δημοσίου. Πρόκειται για ασύμμετρη και συκοφαντική προπέτεια, με την οποία παραβιάζεται το τεκμήριο αθωότητας». Και πρόσθεσε:

«Το ωστικό κύμα των άνω συκοφαντικών ισχυρισμών σας, εκτός της αναπόδραστης προσωπικής βλάβης που μου προκαλεί, συγχρόνως τροφοδοτεί με καύσιμη ύλη την κυβερνητική μηχανή στην επιχείρησή της να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή της χώρας, ώστε να αφαιμάξει πολιτικά την παράταξη που άλλαξε την Ελλάδα και ίδρυσε ο πατέρας σας Ανδρέας Παπανδρέου».

Ρε παιδιά, μην τα λέτε αυτά, ο άλλος είναι φυλακή και μετράει τις μέρες μία μία να βγει από αυτήν, κι εσείς τον καταδικάζετε;