«Μιλάτε εσείς τώρα για τροπολογίες;». Η ατάκα είναι από τον Απρίλιο του 2017 και η πατρότητά της ανήκει στον Αλέξη Τσίπρα. Η αλήθεια όμως είναι ότι είναι μια ατάκα που, σαν τη νίκη, έχει πολλούς πατέρες. Σκαλίζοντας κανείς τα κοινοβουλευτικά ανάλεκτα, θα μπορούσε να τη βρει σε διάφορες εκδοχές. Γιατί είναι επίσης αλήθεια ότι η φάμπρικα με τις τροπολογίες της τελευταίας στιγμής λειτουργεί από την εποχή του κοινοβουλευτικού λίθου.

Το τελευταίο κεφαλαίο γράφτηκε χθες. Σε νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής δεν κατατέθηκαν ούτε μία ούτε δύο, αλλά 22 υπουργικές τροπολογίες και πολλές ακόμη βουλευτικές. Και οι 22 θα ψηφίζονταν με τη διαδικασία τού «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» – κι αυτό του Τσίπρα είναι. Η αντιπολίτευση διαμαρτυρήθηκε σύσσωμη, ενώ επεκρέματο για ώρα η «απειλή» πως θα ερχόταν στη Βουλή να τοποθετηθεί αυτοπροσώπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τελικά ο Πρόεδρος της Βουλής υποχώρησε – ενδεχομένως υπό τον κίνδυνο ενός νέου θερμού επεισοδίου με τον πρόεδρο της ΝΔ: η συζήτηση επί των τροπολογιών πρόκειται να συνεχιστεί σήμερα και πηγές της ΝΔ «χαιρέτισαν την απόφαση».

Στο μεταξύ, πάντως, είχε δοθεί μια σκληρή μάχη αριθμών και περιεχομένου. Ως προς τους αριθμούς, ο Νίκος Βούτσης υπενθύμισε ότι η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ είχε καταθέσει 111 υπουργικές και βουλευτικές τροπολογίες στην εκπνοή του 2014, από τις οποίες είχαν περάσει οι 43. Δεν πρόσθεσε σαν τον Αλέκο Φλαμπουράρη πως «δεν το κάναμε και θέμα», γιατί η Αριστερά έθετε θέμα συστηματικά – και σωστά. Αλλά οι εποχές άλλαξαν. Και η ατάκα «μιλάτε εσείς τώρα για τροπολογίες» που ειπώθηκε τότε στο πνεύμα τού «κι εσείς σκοτώνατε τους μαύρους» περιγράφει άλλη μία από τις γνωστές κυβιστήσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Την απάντηση στον Βούτση, ή μία από τις απαντήσεις, έδωσε ο βουλευτής Ψαριανός κρατώντας στα χέρια του τις 22 τροπολογίες εκτυπωμένες, που ξεπέρασαν τις 200 σελίδες. Θα υπάρχει πάντως πάντα κάποιος πρόθυμος να μετατρέψει τις (ν)τροπολογίες σε κόλλες Α4 για να καταδείξει το μέγεθος της ντροπής. Κι αν χθες ήταν ο Ψαριανός, τον Αύγουστο του 2017 ήταν ο Μητσοτάκης που κατέθεσε στα πρακτικά τις 159 τροπολογίες οι οποίες είχαν κατατεθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μέσα σε μόλις δύο μήνες. Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης είχαν βρει το εύρημα εξόχως διασκεδαστικό, ενώ ο Τσίπρας είχε μείνει μακριά από τον καλό, καταγγελτικό του εαυτό: «Το 2014 είχατε καταθέσει 270 τροπολογίες. Εμείς καταθέσαμε φέτος παραπάνω, αλλά εσείς σε εξήντα νομοσχέδια, ενώ εμείς σε περισσότερα από ενενήντα».

Δεν ήταν μόνο μια μικρή επίδειξη Greek statistics. Ηταν και μια κακή δικαιολογία. Οπως ήταν και αυτή του υπουργού Οικονομικών Τσακαλώτου που είπε χθες ότι «παλιά ήταν για την εξυπηρέτηση των πελατών σας, σήμερα δεν είναι». Πώς ακριβώς ορίζεται όμως ο «πελάτης»; Είναι «πελάτες» οι αγρότες των οποίων οι κοινοτικές επιδοτήσεις εξαιρούνται από αναγκαστικές εκτελέσεις, παρακρατήσεις και συμψηφισμούς έως του ποσού των 7.500 ευρώ ή «λαός» για τον οποίο μεριμνά ο υπουργός Οικονομικών; Είναι «πελάτες» ή «λαός» οι εργαζόμενοι της Βιομηχανίας Ζάχαρης στους οποίους παρέχεται η δυνατότητα να τοποθετηθούν σε οργανικές θέσεις και εάν δεν βρίσκονται πρόχειρες, σε προσωποπαγείς που θα συσταθούν; Είναι «πελάτες» ή «λαός» όσοι από αυτούς ενταχθούν σε ειδικά προγράμματα επιδότησης ανεργίας; Είναι ρουσφέτι ή δεν είναι ρουσφέτι η παροχή φορολογικής ενημερότητας σε οργανισμούς λιμένος ΑΕ που χρωστούν στους δήμους; Και τι είναι η αναστολή ποινικής δίωξης σε πρόσωπα που ή διατέλεσαν ή διατελούν πρόεδροι, αντιπρόεδροι, διευθύνοντες σύμβουλοι και μέλη των ΔΣ και πάλι της Βιομηχανίας Ζάχαρης;

Η ντροπή

ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ… Ανάμεσα στις 22 τροπολογίες βρίσκει κανείς και μια ρύθμιση για την υποχρέωση να ασφαλίζονται οι κομπάρσοι που παίζουν σε σίριαλ και ταινίες. Βρίσκει και άλλη μία για τις οφειλές του πολύπαθου ΟΑΣΘ, τις τύχες του οποίου έχει αναλάβει ο πατέρας Παππάς. Σε καμία από αυτές τις τροπολογίες δεν στάθηκαν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης όσο σε εκείνες με τις οποίες νομιμοποιούνται οι δαπάνες των υπουργείων που εμπλέκονται στη διαχείριση του Μεταναστευτικού. Εκεί η αντιπολίτευση ανακάλυψε φλέβα. Ή μάλλον ένα πλυντήριο, «το μεγαλύτερο πλυντήριο αδιαφάνειας, φωτογραφικών ρυθμίσεων, δαπανών και ευθυνών», όπως είπε ο Βαρβιτσιώτης της ΝΔ. Δεν ήταν ο μόνος. Ο Παπαθεοδώρου της ΔΗΣΥ μίλησε για «ξέπλυμα» και «συριζαϊκό δίκαιο», η Μανωλάκου του ΚΚΕ για «εκφυλιστική διαδικασία», ο Ψαριανός και πάλι για πλυντήριο το οποίο εμπλούτισε με «σκόνη, υγρό απορρυπαντικό και μαλακτικό».

«Στην αντιπαράθεση για τη διαδικασία δέχομαι την κριτική ότι αργήσαμε, ζοριστήκαμε, αλλά δεν δέχομαι ότι δεν έχει ξαναγίνει» απάντησε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ποιος έλειπε; Ισως ο Αλέξης Τσίπρας και μια ατάκα του τύπου «μιλάτε εσείς τώρα για πλυντήριο;». Αλλη μία ατάκα την πατρότητα της οποίας επίσης θα μπορούσαν να διεκδικήσουν πολλοί στο μέλλον. Γιατί το έργο, δεν μπορεί, θα ξαναπαιχτεί.