«Κραυγή» για την τύχη του μεγαλύτερου έργου που φιλοτέχνησε η Φρίντα Κάλο, χαμένου για δεκαετίες, το «Πληγωμένο τραπέζι», επιχειρεί να βγάλει η έκθεση – αφιέρωμα στο ζεύγος των σπουδαίων μεξικανών καλλιτεχνών, της Φρίντα Κάλο και του Ντιέγκο Ριβέρα, η οποία εγκαινιάστηκε χθες στη Μόσχα.

Περισσότερα από 90 έργα που προέρχονται από το Μουσείο Ντολόρες Ολμέδο της Πόλης του Μεξικού, ευρωπαϊκές και μεξικανικές ιδιωτικές συλλογές, μαζί με αδημοσίευτο έως σήμερα υλικό από τα ρωσικά κρατικά αρχεία συνθέτουν την έκθεση που κεντρικό άξονα έχει τη σχέση του ζευγαριού με τη Ρωσία.

Στο επίκεντρο της έκθεσης που φιλοξενείται στον εκθεσιακό χώρο Μάνεζ έως τις 12 Μαρτίου υπό τον τίτλο «Ζήτω η ζωή: Φρίντα Κάλο και Ντιέγκο Ριβέρα» βρίσκεται η σχέση του ζευγαριού με τη Ρωσία. Γι’ αυτό και δύο από τα πιο σημαντικά εκθέματα είναι η φωτογραφία του χαμένου πίνακα «Το Πληγωμένο Τραπέζι» και η τετράμετρη τοιχογραφία «Λαμπρή Νίκη».

Για τους ειδικούς που ασχολούνται με το έργο της μεξικανής καλλιτέχνιδος η ελαιογραφία σε ξύλο θεωρείται ίσως το κορυφαίο της έργο. Αποτελεί μια σουρεαλιστική απόδοση της ίδιας και των καλεσμένων της – ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται κι ένας σκελετός που παίζει με τα μαλλιά της, μια προκολομβιανή πήλινη φιγούρα που δανείζει ένα μέλος στην ακρωτηριασμένη (στον πίνακα) ζωγράφο και μια γκροτέσκα φιγούρα που θεωρείται ότι αποδίδει τον σύζυγό της. Οι διαστάσεις του είναι 1,2Χ2,4 μ. και εκτιμάται στα 20 εκατ. δολάρια.

ΑΠΟ ΤΟ 1955. Δωρήθηκε από την ίδια την Κάλο στην πρώην Σοβιετική Ενωση το 1945 και τελευταία φορά εθεάθη σε έκθεση στη Βαρσοβία το 1955. Τα ίχνη του χάθηκαν κατά την επιστροφή του προς τη Μόσχα.

Τις δεκαετίες που ακολούθησαν ιστορικοί τέχνης ερεύνησαν εξονυχιστικά αρχεία, τελωνεία, μουσεία σε Αμερική και Ευρώπη για να εντοπίσουν το έργο χωρίς αποτελέσματα. «Ενας από τους στόχους μας είναι να προσελκύσουμε το ενδιαφέρον τόσο των ειδικών όσο και του κοινού» λέει η επιμελήτρια της έκθεσης Καταρίνα Λοπάτκινα. «Αν επεστράφη στη Ρωσία από την Πολωνία μετά το 1955, οι μάρτυρες της μετακίνησής του ή της καταστροφής του μπορεί να βρίσκονται ακόμη εν ζωή. Οσο περισσότεροι άνθρωποι εμπλακούν, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να φτάσουμε κοντά στην αλήθεια», συνεχίζει.

Το δεύτερο έργο, που βρίσκεται στο επίκεντρο της έκθεσης, είναι η «Λαμπρή Νίκη» του Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ως κομμουνιστής προσκλήθηκε από τη Σοβιετική Ενωση το 1927. Ακολούθησαν κι άλλες επισκέψεις, αλλά αργότερα εκδιώχθηκε. Δώρισε τη συγκεκριμένη τοιχογραφία στο σοβιετικό καθεστώς σε μία από τις επισκέψεις του, η οποία κατέληξε όμως στις αποθήκες του Μουσείου Πούσκιν για μισό σχεδόν αιώνα, μέχρι να επανανακαλυφθεί πριν από μία δεκαετία.