Η πρώτη φορά που ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι ήταν το καλοκαίρι του 2017 για λογαριασμό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Αφήνοντας στην άκρη την περσόνα της τραγουδίστριας του YouTube, μιας και το βιντεοκλίπ του τραγουδιού της «Μάντισσα» έγινε viral με περισσότερα από 35 εκατομμύρια views, αφέθηκε στη μαγεία της κρητικής παράδοσης. Εγινε μια μοντέρνα Αρετούσα στην παράσταση «Ερωτόκριτος» του Δημήτρη Μαραμή που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών και καταχειροκροτήθηκε. Τώρα, η Μαρίνα Σάττι επιστρέφει εκ νέου στη Λυρική Σκηνή, στην Εναλλακτική Σκηνή της ωστόσο, για να δοκιμάσει τις υποκριτικές της ικανότητες στο μιούζικαλ «Once». Ο Ακύλλας Καραζήσης σκηνοθετεί το βραβευμένο με οκτώ βραβεία Τόνι έργο του Εντα Ουόλς, το οποίο έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας.

«Είναι η ιδανική συνθήκη που θα μπορούσα να βιώσω αυτήν την περίοδο. Στην καθημερινότητά μου πια δεν είχα στο μυαλό μου να κάνω θέατρο, αφού πλέον με απασχολούν άλλα πράγματα. Παρ’ όλα αυτά, το έργο το έχω δει και στο Broadway, είχα δει και την ταινία πάρα πολλές φορές, και ήταν το αγαπημένο μου εδώ και χρόνια. Ελεγα “Θεέ μου, αν ποτέ γίνει στην Ελλάδα, κάνε να είμαι εγώ”. Οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να πω “όχι” σ’ αυτήν την πρόταση» τονίζει η Σάττι μιλώντας στο «Νσυν».

ΟΣΚΑΡΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. Στη νέα αυτή παραγωγή, που έχει σαφώς επιρροές από την ομώνυμη ταινία του 2006, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζον Κάρνεϊ, η ιστορία ενός αγοριού που εγκατέλειψε την αγάπη και τη μουσική και του κοριτσιού που τον ενέπνευσε να ονειρευτεί ξανά ζωντανεύει μέσα από μελωδικά τραγούδια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το βραβευμένο με Οσκαρ «Falling Slowly». Παράλληλα, οι τραγουδιστές – ηθοποιοί αναλαμβάνουν και τον δύσκολο ρόλο των μουσικών της ορχήστρας, παίζοντας ταυτόχρονα και τη μουσική επί σκηνής. «Οταν ξεκινούσαμε να το φτιάξουμε αυτό, είχα ακούσει κάποια σχόλια από ανθρώπους που ήξεραν πώς ανεβαίνει αυτό το μιούζικαλ στο εξωτερικό ή ξέροντας την ταινία, τύπου “σιγά μη βρουν στην Ελλάδα να κάνουν όλα αυτά”. Θυμάμαι κάποια στιγμή που είχε ανακοινώσει την ακρόαση η Λυρική, επειδή ζητούσαν ανθρώπους να παίζουν όργανα, να είναι ηθοποιοί, να μπορούν να τραγουδάνε, κάποιος είχε σχολιάσει “ε ναι, σιγά μην ψάχνεις και κάποιον που να κάνει μονόζυγο και κρίκους και να τρέχει τα εμπόδια” και ότι δεν θα βρισκόταν ο κόσμος να το κάνει στην Ελλάδα. Οχι απλά βρέθηκε, αλλά για μένα γίνεται χωρίς να χάνει κάτι από την ξένη παραγωγή. Είναι ωραίο να γίνονται ωραίες δουλειές, αλλά είναι και ωραίο να νιώσεις ότι είναι υψηλό το επίπεδο, ότι είναι μια πρόκληση. Αυτός ο μύθος, ότι και καλά στην Ελλάδα γίνονται όλα λίγο χαλαρά, εμένα δεν μ’ αρέσει και μ’ αρέσει που αυτή η παράσταση επιβεβαιώνει ότι υπάρχει κόσμος που έχει προσόντα, που έχει μελετήσει, που έχει δουλέψει» τονίζει η πρωταγωνίστρια.

Αν και οι δύο πρωταγωνιστές έρχονται πολύ κοντά στην πορεία του έργου, η σχέση τους δεν παίρνει ερωτική διάσταση, αφήνοντας τελικά μια γλυκιά μελαγχολία στους θεατές. «Μ’ αρέσει πολύ γιατί δεν είναι μια ιστορία αγάπης ή κάτι τέτοιο. Μ’ αρέσουν τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια με την έννοια του happy end. Είναι, όπως λέει και ο Ακύλλας, φέτες ζωής. Εχει έναν ντοκιμαντερίστικο χαρακτήρα. Μ’ αρέσει αυτή η συνθήκη στη ζωή και στην τέχνη» δηλώνει η νεαρή τραγουδίστρια.

ΤΑΥΤΙΣΗ. Πίσω από τη σχέση της ηρωίδας της Σάττι και του συμπρωταγωνιστή της Αποστόλη Ψυχράμη περνούν πολλά μηνύματα για την πίστη που πρέπει να έχουμε στα όνειρά μας αλλά και για τη δύναμη της μουσικής, κάτι με το οποίο ταυτίζεται η νεαρή καλλιτέχνις. «Τα τελευταία χρόνια, σε προσωπικό επίπεδο ένιωθα ότι εξελίσσομαι ως αποτέλεσμα της μουσικής μου πορείας. Βλέπεις ότι αποκτώντας το θάρρος της γνώμης σου, την ταυτότητά σου και το θάρρος να ορίζεις την ταυτότητά σου μέσω της μουσικής, γίνεται το ίδιο και στην προσωπική σου ζωή ξαφνικά. Ξαφνικά και στη ζωή ήμουν λιγότερο ανασφαλής, όταν και στη σκηνή ήμουν λιγότερο ανασφαλής. Οπότε γι’ αυτό κι εγώ νιώθω ότι μέσω αυτής της διαδικασίας και της μουσικής τα τελευταία δύο χρόνια, που σαν Μαρίνα έχω και τα δικά μου live και τα δικά μου τραγούδια, όλα όσα μου έχουν συμβεί στα δύο χρόνια δεν μου έχουν συμβεί ούτε σε 20 χρόνια. Ειδικά με τον άνθρωπο αυτόν μπορώ να ταυτιστώ σε κάποια κομμάτια γιατί είναι ένας τύπος που έχει γράψει πολλά τραγούδια, δεν έχει το θάρρος να τα βγάλει προς τα έξω και για μένα για αρκετά χρόνια ήταν έτσι. Και σε προσωπικό επίπεδο συνδέομαι με αυτή την ιστορία. Πολλοί από μας μπορεί να θέλουμε να κάνουμε κάτι, από το πιο απλό πράγμα, από τη δίαιτα για παράδειγμα μέχρι να αρχίσουμε μια επιχείρηση ή μια οικογένεια, κι αρχίζεις να σκέφτεσαι άλλες βλακείες και τριπάρεις και χάνεις το φόκους από αυτό που αλήθεια είναι» καταλήγει.

INFO

«Once», στις 21, 22, 23, 26, 27, 28, 29, 30 Δεκεμβρίου και 2, 3, 4, 5, 9, 10, 11, 12, 13, 16, 17, 18, 19 και 20 Ιανουαρίου στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Συγγρού 364, Καλλιθέα, τηλ. 213-0885.700, είσοδος 15-25 ευρώ)