«Χάος στη διαιτησία. Η απεργία πέτυχε. Οι αγώνες έγιναν», έγραφαν «ΤΑ ΝΕΑ» στις 5 Νοεμβρίου 1973. Πώς συνέβη το μαγικό να πετύχει η απεργία και να γίνουν οι αγώνες; Οπως μας εξηγεί το δημοσίευμα, χρησιμοποιήθηκαν κυρίως Θεσσαλονικείς, 6 της Α’ Εθνικής και 19 της Β’ Εθνικής, αντικαθιστώντας τους 25 ρέφερι από την Αθήνα που ύψωσαν το λάβαρο της επανάστασης. Ο δε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Διαιτητών Ποδοσφαίρου, ο αείμνηστος Πέτρος Τζουβάρας, ανακοίνωνε την τελική του απόφαση να παραιτηθεί λόγω των μετακλήσεων ξένων διαιτητών.

Η απεργία στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο.

Τη δεκαετία του 1980, όταν είχαν συνδικαλιστεί ακόμα και οι πέτρες, προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις οι διαιτητές, οι ποδοσφαιριστές, οι ΠΑΕ, ακόμα και οι φύλακες των γηπέδων.

Ο συμπαθής βέλγος προπονητής του Πανιωνίου Ούρμπεν Μπραμς στη στήλη του «Πέναλτι του Μπραμς» που διατηρούσε σε περιοδικό της πατρίδας του, έγραψε στις 9 Μαΐου 1987: «Για πρώτη φορά στην καριέρα μου αντιμετωπίζω απεργία στο ποδόσφαιρο. Στην Ελλάδα έχουν κάνει απεργία οι ποδοσφαιριστές, οι διαιτητές και προγραμματίζουν οι ΠΑΕ. Τρεις απεργίες σε μία αγωνιστική περίοδο είναι ρεκόρ για το βιβλίο Γκίνες. Στην Ελλάδα μόνο οι… μπάλες δεν έχουν απεργήσει ακόμη».

Στις «Ματιές» του, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έγραφε στις 5 Μαΐου 1995 με αφορμή μία ακόμα απεργία των διαιτητών: «Αντί να κάνουν απεργία οι φίλαθλοι, κάνουν απεργία οι… διαιτητές! Οι διαιτητές, που είναι οι κυριότεροι, ίσως, υπεύθυνοι, για τα φοβερά και τρομερά πράγματα που συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο».

Οι διαιτητές αποφάσισαν να κατεβάσουν ξανά ρολά. Δεν απεργούν, απέχουν όπως σημειώνουν στην ανακοίνωσή τους, ως ελάχιστη ένδειξη συμπαράστασης στον συνάδελφό τους Τζήλο για την επίθεση που δέχτηκε. Ο λόγος είναι σοβαρός. Δεν θυμάμαι όμως άλλες πρόσφατες «αποχές» ή «απεργίες» τους ως ένδειξη συμπαράστασης για τον ίδιο σοβαρό λόγο. Μήπως τα αίτια είναι άλλα, όπως η μετάκληση ξένων ρέφερι και ο Τζήλος αποτελεί την αφορμή της αντίδρασης;