Τα τελευταία χρόνια φτάνοντας η Παρασκευή σκέφτομαι κάθε φορά πόσο γρήγορα πέρασε κι αυτή η εβδομάδα. Προσπαθώ, λοιπόν, να οργανώσω ένα όμορφο και γεμάτο Σαββατοκύριακο με όσα ιδανικά θα ήθελα να κάνω, πράγμα που δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ λόγω των ατελείωτων υποχρεώσεων. Εχω σχεδόν ξεχάσει πώς περνάει ένα Σαββατοκύριακο χωρίς δουλειά. Εδώ και τέσσερα χρόνια, κυρίως Σάββατα και Κυριακές, ταξιδεύω με την μπάντα μου σε όλη την Ελλάδα για να παρουσιάσουμε την παράστασή μας. Για παράδειγμα στις 21 Γενάρη θα είμαστε στα Γιάννινα, στις 26 στη Λιβαδειά, την 1η Φλεβάρη στη Θεσσαλονίκη…

Το Σαββάτο προσπαθώ να ξυπνήσω όσο πιο αργά γίνεται, ανάλογα με τον προορισμό μας κάθε φορά. Συνήθως πετάγομαι από το κρεβάτι ακούγοντας το ξυπνητήρι να χτυπάει και τρέχω, κυριολεκτικά, στην κουζίνα για να ετοιμάσω τον πρώτο καφέ της ημέρας. Είναι η αγαπημένη μου ώρα, γιατί αισθάνομαι πως έχω λίγο χρόνο παραπάνω για τον εαυτό μου. Χαζεύω λίγο στο Διαδίκτυο διαβάζοντας ό,τι με ενδιαφέρει και στη συνέχεια σηκώνομαι να φτιάξω βαλίτσα και να ετοιμαστώ για το live. Το να ταξιδεύουμε σχεδόν κάθε εβδομάδα είναι αρκετά κουραστικό, αλλά δεν θα το άλλαζα με τίποτα.

Εχει τόση ομορφιά, αλλάζω παραστάσεις, συναντώ όμορφους ανθρώπους που μέσα στα χρόνια πολλοί γίνονται φίλοι, δημιουργούμε με την ομάδα μου ένα κλίμα οικογενειακής οικειότητας που τα έχει όλα, γέλια, αυθορμητισμό, τις παραξενιές του καθενός μας, αγάπη – όλο αυτό έχει για μένα ανεκτίμητη αξία. Το Σαββάτο κοιμάμαι αργά λόγω της παράστασης και της υπερέντασης και ξυπνάω νωρίς για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Απόγευμα Κυριακής φτάνουμε πια στην Αθήνα. Δεν έχω και πολλές ώρες στη διάθεσή μου και αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι η ησυχία και η θαλπωρή του σπιτιού.

Περνάω ώρα με τους γονείς και τ’ αδέρφια μου λέγοντας τα νέα μας ή βλέποντας μια ωραία ταινία. Αγαπώ τις νύχτες, δεν μου αρέσει να κοιμάμαι νωρίς τα βράδια, η νύχτα για μένα έχει μια δική της, ξεχωριστή ηρεμία. Πριν κοιμηθώ έχω ανάγκη να απομονωθώ, να βρεθώ κάπως με τον εαυτό μου. Κάθομαι στο κρεβάτι μου και γράφω για αρκετή ώρα, ενώ ύστερα διαβάζω κάποιο βιβλίο, αυτόν τον καιρό τον «Πρόδρομο» του Gibran.

Τα Σαββατοκύριακα που δεν λείπω για παραστάσεις, προσπαθώ να χωρέσω τα πάντα. Να συνδυάσω δουλειά και διασκέδαση. Αγαπώ τον ύπνο, αισθάνομαι ότι λειτουργεί θεραπευτικά στην ψυχολογία μου, οπότε το Σάββατο, όταν δεν έχω κάποια πρωινή υποχρέωση (πρόβα, στούντιο, συνάντηση με τους συνεργάτες μου) κοιμάμαι αρκετά. Μέχρι νωρίς το απόγευμα είμαι σπίτι, πίνω καφέδες, κάνω δουλειά στον υπολογιστή, μελετάω και προσπαθώ να ρίξω τους ρυθμούς μου για να φύγει η ένταση της εβδομάδας. Οταν δεν βρέχει βγαίνω για έναν περίπατο στη γειτονιά μαζί με τα δυο μου σκυλιά, τη Νάγια και την Τσικίτα, είναι κάτι που απολαμβάνω.

Επιστρέφοντας οργανώνω το βράδυ μου. Είτε θα βρεθώ με φίλους σε κάποιο σπίτι ή σε κάποιο μπαρ της Αττικής, με αγαπημένα τη «Μέντα» στην Κηφισιά, το «Speakeasy» κοντά στο Σύνταγμα και το «Αλεξανδρινό» στα Εξάρχεια, είτε θα πάω σε κάποια θεατρική ή μουσική παράσταση, που είναι κάτι το οποίο δεν έχω την πολυτέλεια να κάνω όσο συχνά θα ήθελα. Τελευταία απόλαυσα τον Αλκίνοο Ιωαννίδη στο «Κύτταρο» και χαίρομαι πολύ που κατάφερα να πάω. Το Σάββατο πολλές φορές θα με βρει το ξημέρωμα μιλώντας με την αδερφή μου που ζει στην Αμερική και είναι η μόνη μέρα και ώρα που μπορούμε να επικοινωνήσουμε χωρίς να μας πιέζει ο χρόνος. Οι Κυριακές συνήθως είναι οικογενειακή υπόθεση. Προσπαθώ να ξυπνάω σχετικά νωρίς για να προλάβω τη μέρα. Πρωινός καφές με τους δικούς μου ή στο σπίτι του αδερφού μου που θα μας πάει μέχρι το μεσημεριανό φαγητό. Οταν έχουμε χρόνο και κέφι κανονίζουμε εξορμήσεις, Πάρνηθα, Λυκαβηττό ή Φλοίσβο για λίγο θαλασσινό αέρα.

Με τις Κυριακές έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Τις αγαπώ και ταυτόχρονα μελαγχολώ, είναι κάτι που το κουβαλάω από παιδί αλλά ξαπλώνοντας στο κρεβάτι, σκέφτομαι ότι μια νέα εβδομάδα ξεκινά.