Με άπειρη χαρά και ανακούφιση είδα με τα μάτια μου την κυρία Σακοράφα στο πλευρό του κυρίου Γιάνννη Βαρουφάκη.

Συνηθίζω να το γράφω με τρία ννν το όνομα του εν λόγω κυρίου, γιατί αυτός το θέλει με ένα έρημο και σκότεινο. Κι εγώ το θέλω με τρία και να καίνε. Δημοκρατία έχουμε, ο καθένας είναι ελεύθερος να γράφει ό,τι του ‘ρθει στο κεφάλι. Αλλωστε εγώ δεν κατοικώ στα λόγια μου (όπως δήλωσε ευθαρσώς ο κύριος Τσίπρας τη διεύθυνση της κατοικίας του), είμαι φιλοξενούμενος σε κάτι άλλα λόγια που είναι πιο άνετα και έχουνε θέα την Ακρόπολη. Αρκετά φάτσα στον ακάλυπτο τόσα χρόνια.

Κάθε πρωί δε που βλέπω μπροστά μου τον Παρθενώνα να τον φωτίζει απαλά η ροδοδάκτυλη Ηώς αμέσως πάει το μυαλό μου (δεν το θέλω, μόνο του πάει το ρημάδι) σ’ αυτή την έξοχη φωτογραφία του κυρίου Βαρουφάκη με την κυρία του καβάλα, μπροστά σ ένα τραπέζι μ’ όλα τα καλά του Θεού να ποζάρουν για το «Παρί Ματς», και φόντο το αρχαίο το μνημείο.

Ολο αυτό μάλιστα μόλις είχε ορκιστεί υπουργός Οικονομικών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που να μην έσωνε.

Γι’ αυτό με βλέπω να μετακομίζω άρον άρον σε άλλα λόγια. Αλλά και σε ποιανού τα λόγια πια να πας να στήσεις το σπιτικό σου;

Του κυρίου Καμμένου, δεν μου πάει η στολή του πεζοναύτη, είμαι σαν τον βάμβουρα.

Στης κυρίας Θάνου ίσως που έχουνε μια ωραία ανακολουθία. Τη μια δηλώνει «Οι καρέκλες του προεδρείου της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων είναι τιμητικές και δεν προσφέρονται ως εφαλτήριο για άλλες επιδιώξεις. Τα μέλη του προεδρείου ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ μετά τη λήξη της θητείας τους να αποδέχονται άλλες θέσεις όπως π.χ. του Προέδρου Ανεξάρτητης Αρχής». Και την άλλη τίθεται επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού, λέγοντας «κανείς δεν μπορεί να με βγάλει απ’ αυτή τη θέση». Μην το λέτε, μαντάμ. Εχει ο καιρός γυρίσματα. Εχουνε δει κι έχουνε δει τα μάτια μας.

Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, σκέφτομαι και τα λόγια του κυρίου Φλαμπουράρη (τον οποίον και συμπαθώ πολύ για προσωπικούς μου λόγους), αλλά τελευταία, μ’ αυτό το «Κι εμένα μου ρίχνουνε βόμβες αλλά δεν το κάνω θέμα», το ψιλοφοβήθηκα το σπίτι. Δεν ξέρω μήπως έχει πιάσει υγρασία κι έχω και τον μηνίσκο τούμπανο.

Τελικά μάλλον θα καταλήξω να νοικιάσω τα λόγια του κ. Τσακαλώτου, που έχουν πολλά παράθυρα να μπαίνει το μπουγάζι του κομμουνιστικού κινήματος να με φρεσκάρει καθημερινώς κι αδιαλείπτως. Και λέω να βάλω το σαλόνι στην υπέροχη εκείνη φράση, «Να καταλακάνετε λίγο χιούμερ». Και την κρεβατοκάμαρα που δεν διαθέτει ντουλάπα εντοιχισμένη, να τοποθετήσω με προσοχή (μην πάθει το έπιπλο κι άλλη καμιά ζημιά) «Το χρονοντούπαλο της Ιστορίας». Το πολύ πολύ να του κοτσάρω κι έναν καθρέφτη να βλέπω τα χάλια μας τα αδιόρθωτα.